Thule (fictief land)

Het verhaal begint als een alternatieve versie van de Koude Oorlog waarin de mentaliteit enigszins lijkt op die aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Zowel de Verenigde Staten als de Sovjet-Unie verheerlijken oorlog en gaan conflicten niet uit de weg. Een conflict tussen twee kleinere landen escaleert tot een atoomoorlog tussen deze landen en uiteindelijk tussen de grootmachten, waarin beide zijden alles afvuren wat ze hebben.

Alle steden worden vernietigd, het grootste deel van de wereldbevolking en alle leiders zijn dood. Er ontstaat een nucleaire winter, en door het gebruik van kernwapens wordt de rotatie van de aarde verstoord. De noordpool komt te liggen waar Japan eerst lag, en de zuidpool verschuift naar Zuid-Amerika.

Kleine gemeenschappen weten zich in Amerika, Europa en Groenland te handhaven. Hieruit komen langzaam nieuwe staten voort met een primitief technologisch peil. Maar het bevroren Groenland krijgt nu een heerlijk klimaat, en uit de nederzettingen van de overlevenden ontstaat het land Thule.

De hoofdstad van Thule is Gothab. Verdere grote steden zijn Holtak, Thulestad, Kulus en Vastman. Het grootste deel van de bevolking leeft aan de zee. Frederiksborg is de universiteitsstad waar jonge Thulenen heen kunnen om te studeren. Holtak is een andere grote stad, in het binnenland, waar veel werkplaatsen zijn, en de beroemde Gulden Vliezen van Thule worden gemaakt door schapenvachten jarenlang in beekjes te leggen waarvan het water kleine gouddeeltjes bevat. Met goudhoudende klei worden zogenaamde Holtakvazen gemaakt.

Het leven van een Thuleen is heel eenvoudig: een huis telt slechts 1 verdieping. Door hun liefde voor de natuur heeft elk huis een grote tuin met bomen, struiken en dergelijke. Thulenen gaan en staan waar ze willen; als ze ergens niet graag wonen, verhuizen ze. Het huis wordt dan een tijdje later bewoond door personen die bijvoorbeeld zelf te weinig vrienden hebben om een woning te bouwen.

De Thuleense bevolking telt slechts rond de 10 miljoen personen, die zeer dun verspreid over het land wonen. Zelfs de grootste stad, Gothab, telt minder dan 100.000 inwoners. Grote delen van Thule bestaan uit onontgonnen wildernis. De bevolking is opgebouwd uit afstammelingen afkomstig van IJsland, met een Europees uiterlijk, en de inheemse Inuït met een Aziatisch uiterlijk. Het vooroordeel heerst onder de Thulenen dat omdat de Inuït veel hebben moeten verduren toen het eiland nog onder het ijs lag deze afstammelingen nog altijd een zekere hardheid in hun bloed hebben.

Thule wordt geregeerd door een matriarchaat: Aan het hoofd van Thule staat de vrouwelijke Konega samen met de Vrouwenraad; hier zetelen de vertegenwoordigers van de verschillende gewesten. Ook andere bestuursfuncties, van havenmeester tot fabrieksdirecteur, wordt bezet door vrouwen. Dit omdat de schuld voor de 'Grote Ramp' aan de impulsiviteit, agressie en zelfzuchtigheid van mannen wordt geweten. Deze uitsluiting van mannen voor bestuursfuncties is een vorm van seksediscriminatie. Ook Kanada en Yselân worden door vrouwen bestuurd. De Badeners zijn de eerste mannenmaatschappijen, patriarchie, waar de Thulenen mee in aanraking komen. Al voor de komst van de Badeners had de echtgenoot van de Konega, Rajo, zich sterk gemaakt voor bestuurlijke inspraak voor mannen. Toen dit niet lukte heeft hij zich enige jaren afgezonderd als woudloper. Na de komst van de Badeners en een samenloop van omstandigheden wordt hij herenigd met zijn zoon Christian. Nadat het eerste conflict met de Badeners is beslecht komen zij op voor het recht mee te beslissen in wat er gebeurt in Thule. In het conflict hebben ze per slot van rekening een belangrijke rol gespeelt. De Vrouwenraad stemt er daarom mee in de Konega-echtgenoot en Konegazoons zitting en stemrecht te laten nemen in de raad.

Konega-familie

Sigrid Helgadottir is de stammoeder van het Konega-geslacht en kwam naar Thule als kapitein van een schip uit Yseland. Na haar dood werd ze opgevolgd door haar oudste dochter Hannah Sigriddottir. Binnen een eeuw na de stichting van dit geslacht is er afgestapt van de IJslandse naamgeving en is Dottir verworden tot een eretitel voor afstammelingen van Sigrid. Armina-Dottir, staatshoofd van Thule tijdens de eerste expedities van de Badeners naar Groenland, is de 26ste Konega. Met blauw zijn de mannen aangegeven die als lid van de vrouwenraad optraden:

Belle-Dottir

Thulana-Dottir

Berthe-Dottir

Helga-Dottir

Sigrid-Dottir

Armina-Dottir

Rajo

Hannah-Dottir

Anouk

Sigrid-Dottir †

Christian

Thura

Berthe-Dottir

Ferika-Dottir

?

?

Tjalf

Elvira

Kalina-Dottir

De wetten en regels in Thule zijn er op gericht de samenleving zo pacifistisch mogelijk in te richten: wapenbezit is beperkt tot verdovingspistolen, die alleen gedragen worden door ordebewaarsters, woudlopers en scheepskapiteins. Woudlopers zijn de enige mannen die een verdovingspistool en lange messen mogen dragen, omdat hun werk in de wildernis dit noodzakelijk maakt. Hun werkzaamheden bestaan uit het bestrijden van stroperij en het beschermen van het natuurlijke evenwicht door wilde dieren te verplaatsen als die problemen geven of als deze nodig zijn voor biologische bestrijding van ongedierte. Gedomesticeerde dieren worden niet gedood voor hun zesde levensjaar. Rendieren, herten en muskusossen die minstends tien jaar oud zijn worden soms geslacht door woudlopers voor hun huid, waarbij ook het vlees verwerkt wordt. Daarbuiten is jacht op wilde dieren streng verboden.[1] Gewestbestuursters zien er op toe dat er niet te veel vis wordt gevangen of te veel hout gekapt. Voor elke boom die er gekapt wordt, moet er weer een teruggeplant worden.[2]

Wie zich niet houdt aan de regels, krijgt een stempel op zijn wang, vlak boven de baardgroei. Wie eenmaal dat stempel heeft, wordt door iedere Thuleen gemeden. Een straf met een betere uitwerking dan een gevangenis. De inkt is zeer resistent en blijft, afhankelijk van de kleur, jaren in de huid zichtbaar. Een groen stempel is voor milieubeschadiging en blijft zes maanden staan. Een rood stempel is voor kleinere misdrijven zoals vandalisme en geweld en blijft drie jaar staan. Paars duidt op ernstige mishandeling en blijft vijf jaar. Zwart is voor moord en doodslag en blijft zeven jaar op het gezicht staan. De meeste mensen met zwarte stempels gaan vrijwillig in de mijnen werken.

Elke Thuleense inwoner heeft wettelijk recht op woonruimte, werk, vrije tijd, onderwijs en medische verzorging. Thulenen vinden het vreemd dat Badeners verwachten dat hier voor betaald zou moet worden.[3]

De lage mate van cultivatie van de natuur en industrialisatie in Thule wordt door de Badeners doorlopend geïnterpreteerd als domheid. Er is echter een uitgebreid onderwijssysteem met universiteiten, zoals die in Fredriksborg. Er is veel aandacht voor practische vaardigheden in het primair onderwijs: alle kinderen leren hoe ze voedsel kunnen vinden in de natuur en iedereen leert timmeren zodat meubels zelf vervaardigd kunnen worden en een gemeenschap samen nieuwe huizen kan bouwen als daar behoefte aan is. Ook respect voor de natuur en saamhorigheid wordt al op jonge leeftijd bijgebracht.

Aan de universiteiten zijn verschillende studies beschikbaar waaronder metallurgie, zeevaartkunde, bestuurskunde en medische wetenschappen. Gezien het feit dat mannen niet kwalificeren voor leidinggevende functies, is slechts 20% van alle studenten man.

De Thulenen bezitten de kennis om een stoommachine te bouwen, hoewel ze zeer huiverig zijn bij toepassing hiervan. Ze kennen verder mijnbouw en metaalbewerktechnieken. Ze zijn op chemisch gebied ver genoeg om explosieven en vuurwerk te kunnen bereiden, en hebben een vergaande kennis van de natuur. Dit heeft ertoe geleid dat hun medische kennis eveneens op een hoog niveau staat. De belangrijkste steden zijn met elkaar verbonden door goede wegen.

Voor zover er gesproken kan worden van een religie in Thule, dan is het de pantheistische eerbied die er is voor Moeder Aarde. Deze wordt niet gezien als gepersonificeerde godin die aanbeden dient te worden, maar het geheel dat mensen, dieren, vogels, insekten, vissen en planten samen vormen en als een moeder voorziet in voedsel en levensonderhoud zolang er in harmonie met haar wordt omgegaan. Op plekken waar de natuur goed kan worden overzien wordt vaak een tempeltje gebouwd als dankbetuiging aan Moeder Aarde en om een plek te bieden waar men rust en troost kan vinden. De tempels zelf kunnen diverse vormen aannemen, maar zijn altijd open zodat de wind erdoorheen kan waaien en onder het dak is een grote platte steen waarop vazen met bloemen kunnen worden gezet. Konega's worden na hun dood onder een tempel begraven.[4][5] De Badeners, die het christendom behouden hebben, zien dit als heidendom en kijken hierop neer.

De voornaamste, oude, handelspartners zijn Kanada en Baffinland, gevolgd door Yselan. Nadat Thule en het Britse Rijk met elkaar in contact zijn gekomen worden ook deze handelspartners. Een van de belangrijkste handelsgoederen betreft goud, wat in grote mate wordt uitgevoerd. De Thulenen zijn van mening dat goud te zwaar en zacht is, bovendien staat de kleur hun niet aan. Enkel Holtakvazen en gulden vliezen worden gewaardeerd en dienen als beloning voor mensen welke een buitengewone prestatie hebben geleverd. Een gulden vlies heeft de waarde van 6 grote schepen met graan. Ook wordt er een gulden vlies gebruikt om het Badense Rijk af te kopen nadat zij enkele steden hebben veroverd en zijn gaan koloniseren. Hierbij dient opgemerkt te worden dat de Badeners in de waan verkeren het enige gulden vlies in handen te krijgen, wat niet het geval is.

Het voornaamste import product betreft graan, dit wordt voornamelijk ingevoerd vanuit Kanada en Baffinland. Naast delfstoffen worden er ook diersoorten ingevoerd, dit om de wildstand van Thule te verrijken.

De boeken die Thea Beckman over Thule heeft geschreven zijn:

• Kinderen van Moeder Aarde
• Het helse paradijs
• Het Gulden Vlies van Thule