The NeverEnding Story (film)

Omdat de film maar de helft van het boek beslaat, zijn enkele plotwendingen en personages aangepast of weggelaten uit het verhaal. Ook zijn enkele personages weggelaten omdat het met de filmtechnieken van destijds nog niet mogelijk was hen goed neer te zetten. Hun rollen zijn aan andere personages gegeven.

• De film toont Bastians relatie met zijn vader en zijn problemen met drie pestkoppen, terwijl hij in het boek al direct aan het begin de boekhandel van Mr. Koreander in komt rennen.
• De slotscène waarin Bastian op de rug van Falkor de 'echte' wereld bezoekt, is een toevoeging van de filmmakers.
• De voorstelling van het Niets is anders (zie volgende kopje)
• In het boek kan het paard van Atreyu, Artax genaamd, spreken. In de film niet.
• In de film wordt Atreyu ontvangen door Cain (een mensachtige) in de Ivoren Toren. In het boek loopt Cain (een centaur) naar de stam van Atreyu.
• In het boek heet de stam van Atreyu "Groenhuiden" omwille van hun groene huid. In de film worden ze aangeduid als "praire mensen" en hebben ze een blanke, ietwat getaande huid.
• In de film wordt Atreyu door geluksdraak Falkor gered uit het "Moeras der Droefheid". In het boek geraakt Atreyu dankzij AURYN uit het moeras. Wanneer Artax verdrinkt zegt hij dat Atreyu dankzij "het juweel" uit het moeras zal geraken. Atreyu wil daarop "het juweel" ook rond de nek van Artax hangen. Deze laatste weigert omdat de queeste enkel aan Atreyu werd opgedragen. Eenmaal uit het moeras vindt Atreyu Falkor in het web van "Ygramul De Vele". Ygramul blijkt te bestaan uit een enorme zwerm giftige horzels. De zwerm spant een web (vergelijkbaar met een spinnenweb). Iedereen die door Ygramul wordt gestoken, sterft binnen het uur, tenzij het slachtoffer er zichzelf van kan overtuigen om te transporteren naar een andere plaats. Atreyu slaagt hierin door te denken aan het Zuidelijk Orakel. Falkor zit ook gevangen in het web, maar komt dankzij Atreyu te weten hoe hij kan ontsnappen. Daarom denkt hij ook aan het Zuidelijk Orakel en worden beiden getransporteerd.
• De geluksdraak Falkor heeft in de film een hondachtig uiterlijk. In het boek wordt hij beschreven en afgebeeld als een Chinese draak.
• In de film heeft weerwolf Gmork Atreyu bijna te pakken in het "Moeras der Droefheid", maar wordt tijdig gered door Falkor. In het boek is Gmork Atreyu wel op het spoor in dat moeras, maar het spoor houdt op bij Ygramul omdat Atreyu daar werd getransporteerd.
• In de film geraken Atreyu en Falkor gescheiden wanneer ze te dicht bij de onweerwolken van het Niets komen. Hierdoor valt Atreyu van de rug van Falkor. In het boek worden ze gescheiden door de onweerswolken die worden veroorzaakt door de eeuwige ruzie tussen de vier windgoden.
• In de film hebben de Sfinksen van de eerste toegangspoort naar het Zuidelijk Orakel gesloten ogen. Zij openen zodra iemand hen nadert. Wanneer de passant te weinig zelfvertrouwen heeft, zullen de Sfinksen hem met een soort van laserstraal doden. In het boek zijn de ogen reeds geopend. De Sfinksen sturen via telepathie "alle vragen van de wereld" naar de passant. De passant zal verstijven en voor eeuwig stil blijven staan om de antwoorden in zijn gedachten te zoeken. Enkel voor iemand die voldoende kennis heeft, zullen de Sfinksen hun ogen sluiten, wat zij voor Atreyu doen (hoewel het eerder aannemelijker is dat zij dit doen omwille van AURYN).
• In de film bestaat het Zuidelijk Orakel ook uit 2 sfinxen die lijken op de sfinxen van de eerste toegangspoort, maar met een andere kleur. In het boek is het Zuidelijk Orakel nog achter een derde toegangspoort: een deur zonder slot, sleutel of deurknop. Eenmaal in het Zuidelijk Orakel is er enkel een stem te horen die zich voorstelt als Uyulala: de stem van de stilte. Uyulala kan enkel communiceren wanneer men haar in rijmen vragen stelt of antwoorden geeft.
• De rol van AURYN (zie bij onderstaande kopje) is in de film niet zo duidelijk als in het boek. In het boek wordt het voornamelijk belangrijk in het tweede deel.

Het Niets heeft in zowel de film als in het boek ongeveer dezelfde oorzaak. Het start bij het volwassen worden van een kind waardoor het zijn fantasie en imaginaire leefwereld/imaginaire vriendjes/... stilaan verliest. De hersenen van een mens hebben diverse functies. In een deel van de hersens zit een soort "fictieve leefwereld" waarmee de mens een oneindige fantasie kan opbouwen. Een ander deel van de hersens houdt zich bezig met de "reële leefwereld" waarin hij zich werkelijk bevindt. Kinderen hebben een grote fantasie, maar door het ouder worden wordt deze verdrongen door de "reële leefwereld". Fantasieën en bijhorende herinneringen gaan door het ouder worden verloren en gaan op in het niets en worden afgedaan als een soort van menselijke leugen.

Door herinneringen, fantasieën opnieuw te beleven, nieuwe fantasieën te maken, ... blijft het oneindige rijk van Fantasia bestaan. Dat heeft wel een keerzijde: want iemand die steeds in een fantasiewereld leeft, heeft geen gevoel meer met de realiteit. Dit is wat het tweede deel van het boek beschrijft waarin Bastiaan het rijk van Fantasia letterlijk binnendringt en zo zijn eigen werkelijke identiteit (en gevoel met de werkelijke leefwereld) verliest. Dit tweede deel is dus niet aanwezig in de film.

Het wezen Gmork is een van de weinigen die zonder problemen kan reizen tussen de twee werelden. In de film kan men Gmork aanzien als de vader van Bastiaan die wil dat zijn zoon niet meer langer dagdroomt (of een (hersen)deel van Bastiaan). In het boek wordt Gmork beschreven als een wolf zo groot als een os, en wordt het bestaan van een samenzwering gesuggereerd aangezien de wolf spreekt over 'de lieden die ik dien en die besloten hebben Fantasie te vernietigen'. Door Fantasische wezens als leugens de mensenwereld in te sturen kan men mensen sturen.

Enkele belangrijke verschillen van de manier waarop het Niets in de film wordt neergezet ten opzichte van het boek:

• In de film verschijnt het als een formatie zware onweerswolken met sterke windvlagen/orkanen die wordt gecreëerd door mensen zonder dromen of fantasie (In het begin van de film zegt de vader indirect tegen Bastiaan dat het hoog tijd wordt dat deze laatste uit zijn fantasiewereldje moet stappen en zich gereed moet maken voor het echte leven.) De wind is zo krachtig dat het alles meesleurt wat het tegenkomt (inclusief aardlagen). Hierdoor brokkelt Fantasia af. Tegen het einde van de film is alles verwoest en blijft er nog 1 zandkorrel over van het rijk.
• In het boek bestaat het Niets eerder uit een soort van "zwarte gaten" die groter worden. Iedereen die geen geloof of hoop meer heeft, voelt zich aangetrokken tot de "zwarte gaten" en springt er in. De "zwarte gaten" zijn een soort van doorgang naar de echte wereld, maar zo goed als niets uit Fantastia is bestand tegen de transformatie. Daarom belanden ze in de echte wereld als een menselijke leugen en worden ze vergeten.

De Ivoren Toren is het hart van Fantasia waar de kleine keizerin woont. Zij is ziek en haar rijk brokkelt af omwille van het Niets. Krijger Atreyu wordt op pad gestuurd om een remedie te zoeken: uiteindelijk blijkt dat hij in contact moet komen met een mensenkind dewelke de keizerin een nieuwe naam moet geven. Daardoor zullen er door dat mensenkind terug fantasieën worden ontwikkeld en zal Fantasia terug uitbreiden.

AURYN is een talisman. Het is een amulet bestaande uit twee slangen die elkanders staart opeten, een variant op de ouroboros. Het is een magische hanger en degene die het draagt, spreekt in naam van de keizerin. Dit betekent dat deze persoon door ieder wezen, mooi of lelijk, goed of slecht, zal worden gerespecteerd. Anderzijds mag de drager zich in principe niet bemoeien met anderen en tellen zijn eigen wensen niet mee. Dit betekent voor Atreyu dat hij bijvoorbeeld machteloos moet toezien hoe de Moerassen der Droefheid zijn paardje Artax claimen.

Voor mensen, zoals Bastiaan, werkt AURYN echter anders dan voor Fantastische wezens. Ze kunnen met het teken wensen wat ze willen, maar verliezen hierbij telkens een herinnering uit hun reële leefwereld. De nefaste kracht van AURYN op mensen wordt in de film niet aangehaald gezien dit in het tweede deel van het boek duidelijk wordt. Voor meer informatie, zie het artikel over het boek.

In de film wordt de kracht van AURYN goed duidelijk omdat Atreyu het gebruikt om de Ivoren Toren terug te vinden nadat Fantasia werd vernietigd. Het boek vermeldt dat de Ivoren Toren het centrum is van Fantásia, maar gezien Fantásia geen grenzen heeft, is het centrum (en de Ivoren Toren) dus overal en kan AURYN je er meteen naartoe leiden.

De film behandelt alleen de eerste helft van het boek. Het merendeel van de opnames vond plaats in Duitsland. Alleen de scènes met Barret Oliver werden opgenomen in Vancouver, Canada.

Toen de film uitkwam, was Ende zeer teleurgesteld. De filmmakers hadden het boek volgens hem onvoldoende gevolgd, en alle psychologische thema's eruit gehaald. Via een rechtszaak trachtte hij de film te verhinderen of een naamswijziging af te dwingen, maar dit verloor hij. Wel werd zijn naam uit de aankondiging verwijderd (maar niet uit de aftiteling).[2]

De muziek voor The NeverEnding Story werd gecomponeerd door Klaus Doldinger van de Duitse jazzgroep Passport. De gelijknamige titelsong voor de Noord-Amerikaanse uitgave van de film werd gecomponeerd door Giorgio Moroder, met tekst van Keith Forsey. Het nummer wordt gezongen door Limahl.

• De Amerikaanse rockband Bayside gebruikt citaten uit de film als titels voor hun nummers, zoals "They look like strong hands" en "They're not horses, they're unicorns."
• De Amerikaanse rockband Atreyu is vernoemd naar het personage Atreyu.
• In 2002 bracht de band Dragonland een powermetal-versie uit van de titelsong van de film.

De film werd met positieve reacties ontvangen, en scoort momenteel 80% op Rotten Tomatoes.[3] Filmcriticus Roger Ebert gaf de film drie sterren, met name voor de visuele effecten.[4]

Ondanks de goede kritieken bracht de film $20.158.808 op, tegen een budget van $27.000.000.[5] Toen de film op video werd uitgebracht, werd het echter een van de best verkochte films ooit.