Stuyvesantplein

Na de straataanleg in 1915, werd het plein twaalf jaar lang officieel Stuyvesantstraat genoemd. In het dagelijks verkeer werd echter van het Stuyvesantplein gesproken, getuige onder meer de historische vernoeming van de tramhalte op het plein en nieuwsartikelen uit die tijd in dagbladen. Pas in het begin van de jaren twintig van de 20e eeuw verrees de eerste bebouwing aan het plein. De huidige naam werd in 1927 vastgesteld door de Haagse gemeenteraad.[1] Al sinds 1925 heeft het Stuyvesantplein een directe tramverbinding met de binnenstad van Den Haag.[2]

Op het Stuyvesantplein staat een natuurstenen sculptuur, omringd door vier afgewende liggende leeuwen. Het betreft het Prinses Juliana monument, dat in 1910 was onthuld op het Juliana van Stolbergplein ter herinnering aan de geboorte van prinses Juliana der Nederlanden. Pas in 1956 werd het, na herstelwerkzaamheden, verplaatst naar het Stuyvesantplein.[3] Na de verplaatsing is het oorspronkelijk ontwerp niet getrouw gevolgd. Waar het monument oorspronkelijk deels bestond uit een basin gevuld met water, werd na de verplaatsing ook dit deel gevuld met planten. Het monument, waarvan de plattegrond een diameter heeft van vijf meter, is een ontwerp van architect Jos Limburg, die de vier rondom liggende, afgewende leeuwen, liet ontwerpen door kunstenaar Jan Altorf.[4]

Het Juliana van Stolbergplein, waar het monument oorspronkelijk werd geplaatst, was zwaar getroffen tijdens het Bombardement op het Bezuidenhout, op 3 maart 1945. Ook de eerder genoemde ontwerper Jos Limburg en zijn vrouw, de kunstenares Marie Clant van der Mijll, waren onder de circa 550 dodelijke slachtoffers.[5] Van de huizen aan het Juliana van Stolbergplein waren slechts ruïnes over, maar het monument was, hoewel behoorlijk beschadigd, nog voldoende intact om herstel te overwegen. De verplaatsing van het monument was een gevolg van het wederopbouwplan “Bezuidenhout B”, dat door de gemeenteraad was vastgesteld op 16 november 1953.[noot 1] In de jaren vijftig werden omwille van het plan een flink aantal straten en pleinen in de wijk verbreed en verlegd. Door de herinrichting moest het monument verdwijnen van haar oude plek.[7]