Stichting Vluchteling

Stichting Vluchteling is formeel opgericht op 3 mei 1976 door Cornelis Brouwer, destijds werkzaam als de Nederlandse vertegenwoordiger van de VN-vluchtelingenorganisatie het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen (UNHCR). De stichting kende op dat moment al een lange geschiedenis van hulpverlening aan vluchtelingen binnen en buiten Nederland. De organisatie komt voort uit de “Commissie ter Bestudering van het Vluchtelingenvraagstuk in Nederland 1952”, waaruit opeenvolgende ad-hoccomités zich inzetten voor ondersteuning van vluchtelingen. Deze comités bestonden uit een breed samenwerkingsverband van kerken, diverse hulporganisaties, werkgevers- en werknemersbonden en andere maatschappelijke instellingen.

In 1955 fuseerden de “Nationale Commissie Vluchtelingenhulp”, die zich met inzamelingsacties richtte op hulp aan vluchtelingen buiten Nederland, met de interkerkelijke commissie die zich inzette voor het binnenlandse werk tot de Nederlandse Federatie voor Vluchtelingenhulp (NFV). Deze Federatie ondersteunde de nationale comités die in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw telkens voor een andere vluchtelingencrisis geldinzamelingsacties organiseerden, zoals voor gevluchte Tibetanen in 1976. Vanaf de inzamelingsactie voor de Hongaarse vluchtelingen in 1956 werd – met uitzondering van de acties in het Wereldvluchtelingenjaar 1959/1960 – altijd hetzelfde gironummer gebruikt: Giro 999.

Het kantoor van Stichting Vluchteling is gevestigd in Den Haag en heeft 31 betaalde krachten. Sinds 2003 wordt de organisatie aangestuurd door directeur Tineke Ceelen. De Raad van Toezicht van Stichting Vluchteling bestaat uit zeven leden die allen op persoonlijke titel zitting hebben. De strategie en het beleid worden door hen beoordeeld en vastgesteld. Per 1 januari 2016 is oud-minister Ab Klink aangetreden als bestuursvoorzitter van Stichting Vluchteling. Zijn voorganger is Femke Halsema, die ruim vier jaar voorzitter is geweest. De raad van toezicht controleert de beslissingen van het bestuur en kan adviseren om het beleid aan te passen.

Wereldwijd zijn er ruim 70 miljoen mensen op de vlucht voor oorlog, conflict en onderdrukking. Bij acute crisissituaties zorgt Stichting Vluchteling voor directe noodhulp aan vluchtelingen en ontheemden, zoals tenten, schoon drinkwater, sanitair, medische hulp en ander noodhulpmateriaal. Prioriteit gaat veelal uit naar de allerzwaksten, zoals ondervoede kinderen, die worden geholpen met acute medische zorg en noodvoeding. Maar ook bij langlopende crises biedt Stichting Vluchteling hulp aan mensen in vluchtelingenkampen met preventieve medische zorg, specifieke vakopleidingen, en microkrediet voor het opzetten van bedrijfjes.

Daarnaast ondersteunt de organisatie vluchtelingen en ontheemden bij hun terugkeer naar huis en verleent zij hulp bij de wederopbouw na een conflict. Bijvoorbeeld door scholen en klinieken te bouwen, dorpen en landbouwgronden te ontmijnen en de medische zorg te verbeteren in terugkeergebieden. Met de verstrekking van kleine kredieten worden vluchtelingen en ontheemden bij terugkeer geholpen om een nieuw en zelfstandig bestaan op te bouwen.

In 2019 ondersteunde Stichting Vluchteling ook mensen die deel hebben uitgemaakt van Islamitische Staat.[1]

Stichting Vluchteling werkt samen met verschillende internationale partnerorganisaties die ter plekke de hulpprojecten uitvoeren. Zoals onder meer Intersos, Human Rights Watch, het International Rescue Committee (IRC) en de Mines Advisory Group (MAG). Vluchtelingen en ontheemden zijn zelf direct betrokken bij de uitvoering van de hulpverlening.

De organisatie is sinds 1996 aangesloten bij de Samenwerkende Hulporganisaties (SHO), een samenwerkingsverband van Nederlandse hulporganisaties dat bij grote humanitaire rampen gezamenlijk fondsen werft op Giro 555 voor hulp aan slachtoffers van de betreffende ramp.

• Van Heuven Goedhart-Penning

• Officiële website