Ab Klink

Klink is geboren in Stellendam op het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee. Na de mavo te hebben doorlopen in Middelharnis doorliep Klink achtereenvolgens de havo en het vwo op het Wartburg College, een christelijke scholengemeenschap op reformatorische grondslag te Rotterdam. Vervolgens studeerde hij van 1978 tot 1984 sociologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.

Na zijn studie was hij werkzaam bij het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA (1984-1992) en bij het ministerie van Justitie (1992-1999). In 1991 promoveerde hij in de rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Leiden op het proefschrift "Christen-democratie en overheid: de christen-democratische politieke filosofie en enige staats- en bestuursrechtelijke implicaties".

Van 1999 tot februari 2007 was Klink directeur van het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA. Bij de Eerste Kamerverkiezingen 2003 werd hij voor zijn partij gekozen in de Eerste Kamer der Staten-Generaal. In het parlement hield hij zich bezig met onderwijszaken. Hij was voorzitter van de vaste commissie voor Onderwijs. Voorafgaand aan de Tweede Kamerverkiezingen 2006 was hij secretaris van de programmacommissie van het CDA. Op 22 februari 2007 werd Klink beëdigd als minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in het kabinet-Balkenende IV. Zijn functies bij het wetenschappelijk bureau van het CDA en in de Eerste Kamer legde hij om die reden neer.

Hoewel zijn voorganger Hans Hoogervorst de horeca tot 2009 de ruimte wilde geven het roken terug te dringen, gaf Klink bij zijn ambtsaanvaarding aan dat hij binnen een jaar tijd een rookverbod in de horeca wilde invoeren.[1] Het verbod ging uiteindelijk op 1 juli 2008 in. Op aandringen van de Tweede Kamer voerde Klink per 1 december 2008 tevens een verbod op paddo's in.

In 2007 wijzigde hij de Zorgverzekeringswet en de zorgtoeslag. De no-claimteruggave werd hierbij vervangen door een verplicht eigen risico. Ook bracht hij de Wet publieke gezondheid en de Wet ambulancezorg tot stand. In 2008 bracht hij samen met collega-minister Gerda Verburg de nota Gezonde voeding, van begin tot eind uit, waarin de aandacht werd gevestigd op goede voedingsgewoonten bij zowel ouderen als jongeren.

In 2009 was Klink als minister van VWS verantwoordelijk voor de inentingen ter bate van de bestrijding van de Mexicaanse griep en voor de HPV-vaccinaties bij meisjes.

Na de Tweede Kamerverkiezingen 2010 trad hij op 17 juni 2010 toe tot de Tweede Kamer. Na deze verkiezingen was Klink als onderhandelaar betrokken bij de formatie van een CDA-VVD-kabinet, gedoogd door de conservatieve Partij voor de Vrijheid (PVV). Tijdens deze onderhandelingen deden diverse leden en politici van het CDA oproepen aan de eigen onderhandelaars om te stoppen met deze formatie, waarbij zelfs werd gerefereerd aan een mogelijke scheuring in het CDA.

Klink schreef een brief aan Maxime Verhagen en partijleider Henk Bleker waarin hij stelde persoonlijk niet verder te willen met de PVV, omdat de intentie van de PVV te veel zou afwijken van die van CDA en VVD.[2] Deze brief lekte daarop uit. Klink kreeg binnen de CDA-fractie alleen bijval van Ad Koppejan en Kathleen Ferrier. Daarop wist Verhagen samen met Piet Hein Donner de dissidente parlementsleden te overtuigen het onderhandelingsresultaat af te wachten, maar PVV-leider Wilders brak alsnog de onderhandelingen af wegens gebrek aan vertrouwen in de CDA-fractie. In de nasleep van deze gebeurtenissen legde Klink op 6 september 2010 zijn functie als Tweede Kamerlid neer, waarbij hij stelde dat er voor hem een onwerkbare situatie was ontstaan doordat het vertrouwen als basis voor samenwerking binnen de fractie was verdwenen. In de Tweede Kamer werd hij opgevolgd door Raymond Knops, een voorstander van de gedoogvariant.[3] Hierna accepteerde Wilders het hervatten van de onderhandelingen, en zou uiteindelijk alsnog het kabinet-Rutte I gevormd worden.

Bij de val van het kabinet-Rutte I, (met gedoogsteun van de PVV), in april 2012, werd Klink vanwege zijn bezwaren tegen de samenwerking van zijn partij met de PVV, opnieuw in de pers genoemd.[4]

In een enquête van Synovate kreeg Klink het rapportcijfer 5,2 voor zijn functioneren in 2008, het laagste van alle ministers. Hij was ook onbekend: slechts de helft van de ondervraagden kende hem.[5]

Zie de categorie Ab Klink van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.