Stedenmaagd

Een maagd als verpersoonlijking van een stad of land is een motief dat al in de oudheid op Griekse munten terug te vinden is. In deze heidense tijd werd de stedenmaagd vaak vergoddelijkt en dus als godin vereerd. Het motief is altijd blijven bestaan en in de renaissance werd het weer populair. Het is vooral geschikt als zinnebeeld van een republiek. In Amsterdam was in het Stadhuis (nu Koninklijk Paleis) in 1655 een stedenmaagd te vinden, en in het latere stadhuis in het Prinsenhof staat een stedenmaagd in hout van de hand van John Raedecker.

De Groninger Stedenmaagd, door Otto Eerelman

Iconografisch zijn de stedenmaagden en de Nederlandse Maagd verwant aan Minerva en Pallas Athene.

Bekende stedenmaagden vindt men ook in Dordrecht (bijvoorbeeld in de Groothoofdspoort) en Groningen (in het Stadhuis en als bronzen beeld "Landbouw en veeteelt" van Wladimir de Vries bij de Herebrug), en in Hamburg waar zij Hammonia heet. De Maagd van Gent is in het wapen van Gent als schildhouder terechtgekomen.[1]