Signaalmolecuul

Een signaalmolecuul of signaalstof is een chemische verbinding die informatie tussen organismen, tussen cellen of tussen onderdelen binnen een cel overdraagt. Deze moleculen worden vrijgelaten door de cel die het signaal afgeeft, overbruggen de intercellulaire ruimte door middel van diffusie en binden aan een receptor in een andere cel. Binnen de cel die het signaal ontvangt, vinden dan door enzymen gecontroleerde reacties plaats, die ertoe leidt dat er veranderingen in die cel plaatsvinden. Voorbeelden van signaalstoffen zijn hormonen, feromonen, cytokinen en neurotransmitters.

Eenvoudig gezegd kunnen cellen dus berichten uit hun omgeving ontvangen door middel van signaalmoleculen. Signaalmoleculen binden aan specifieke receptoren waarvan de bindingsplaats gelegen is aan de buitenkant van de celmembraan (plasmamembraan). Receptoren steken door de plasmamembraan heen en kunnen zo communiceren met de binnenkant van de cel (het cytoplasma). Op deze manier worden extracellulaire boodschappen van diverse aard doorgegeven en weten de cellen wat te doen. Naarmate we ouder worden neemt de hoeveelheid signaalmoleculen af. Cellen gaan hierdoor steeds minder efficiënt werken en op 70-jarige leeftijd is de efficiëntie ongeveer nog zo’n 10%.