Shelly Manne
Sheldon "Shelly" Manne (New York, 11 juni 1920 - Los Angeles, 26 september 1984) was een Amerikaanse jazzdrummer, orkestleider en componist van de West Coast Jazz en de swing.
Shelly Manne
| ||||
Shelly Manne in 1946 | ||||
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Sheldon Manne | |||
Geboren | New York, 11 juni 1920 | |||
Overleden | Los Angeles, 26 september 1984 | |||
Land | ||||
Werk | ||||
Genre(s) | Jazz | |||
Beroep | Drummer, orkestleider, componist | |||
(en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel | ||||
|
Carrière
De vader en oom van Shelly Manne waren ook drummers. Tijdens zijn jeugd stak hij zijn bewondering voor de grote swingdrummers uit deze tijd, Jo Jones en in het bijzonder Dave Tough, die zijn voorbeeld en mentor werd, niet onder stoelen of banken. Hij speelde al als jeugdige in de clubs in de 52ste Street in Manhattan. Verdere voorbeelden waren "Big Sid" Catlett en Kenny Clarke. Hij nam al vroeg op met sterren als Coleman Hawkins, Charlie Shavers en Don Byas, maar ook met muzikanten van het Duke Ellington Orchestra, waaronder Johnny Hodges, Harry Carney, Lawrence Brown en Rex Stewart.
Hij werkte ook al vroeg samen met bebop-muzikanten als Dizzy Gillespie, Charlie Parker en Flip Phillips, maar ook met Charlie Ventura, Lennie Tristano en Lee Konitz
Manne werd daarna bekend als lid van de big bands van Woody Herman en Stan Kenton tijdens de late jaren 40 en de vroege jaren 50, won prijzen en was vervolgens betrokken bij de ontwikkeling van de West Coast Jazz. Daarbij speelde hij met Shorty Rogers, Hampton Hawes, Red Mitchell, Art Pepper, Russ Freeman, Frank Rosolino, Chet Baker, Leroy Vinnegar, Pete Jolly, Howard McGhee, Bob Gordon, André Previn, Conte Candoli, Howard Rumsey, Sonny Criss en The L. A. 4. Tot zijn eigen in 1955 opgerichte groep Shelly Manne & His Men behoorden onder andere de blazers Joe Gordon, Richie Kamuca, de bassist Monty Budwig en de pianist Victor Feldman. Later had hij een eigen jazzclub (The Manne Hole) in Los Angeles. Hij was ook betrokken bij opnamen met Cornette Coleman, Tom Waits en Third Stream-experimenten. Verder werkte hij vaak als drummer voor de studio's, maar schreef zelf ook filmmuziek, zoals voor de tv-serie Daktari.
Overlijden
Shelly Manne overleed enkele weken na een schijnbaar onschuldig ruitersport-ongeval aan een vetembolie.
Discografie
Savoy Records
- 1951-1952: Shelly Manne, Jimmy Giuffre, Shorty Rogers, Bill Russo, Deep People
Contemporary Records
- 1953-1955: Shelly Manne & His Men, The West Coast Sound
- 1956: Shelly Manne & His Men, Swinging Sounds
- 1956: Shelly Manne & His Men, More Swinging Sounds met Stu Williamson, Charlie Mariano, Russ Freeman, Leroy Vinnegar
- 1956: Shelly Manne, My Fair Lady met André Previn, Leroy Vinnegar
- 1957: Shelly Manne, Li'l Abner met André Previn, Leroy Vinnegar
- 1958: Shelly Manne & Friends, Bells are Ringing
- 1958: Shelly Manne & His Men, The Gambit
- 1959: Shelly Manne & His Men at The Black Hawk (5 CD's)
- 1959: Shelly Manne & His Men, Shelly Manne & His Men Play Peter Gunn met Conte Candoli, Herb Geller, Russ Freeman, Victor Feldman
- 1959: Shelly Manne & his Man Play more Music from Peter Gunn met Joe Gordon, Richie Kamuca, Russ Freeman, Victor Feldman, Monty Budwig
- 1961: Shelly Manne & His Men, At The Manne Hole (2 CD's)
- 1962: Shelly Manne, Steps to the Desert
- 1967: Shelly Manne, Daktari
Verve Records
- 1962: Shelly Manne Empathy met Bill Evans, Monty Budwig
Impulse! Records
- 1962: Shelly Manne, 2-3-4 met Coleman Hawkins, Hank Jones, Eddie Costa, George Duvivier
Atlantic Records
- 1966: Shelly Manne & His Men, Boss Sounds!
Concord Records
- 1967: Shelly Manne, Perk Up (gepubliceerd in 1977)
Trend Records
- 1980: Shelly Manne, Double Piano Jazz Concert at Carmelo's (2 CD's)
Atlas Records
- 1981: Shelly Manne – Monty Alexander – Ray Brown Fingering – (LP)
Bronnen, noten en/of referenties
|