Sarnath

Migadaya betekent hertenpark. Isipatana (of Rishipattana) betekent de plaats waar heiligen ('isi' - Pali of 'rishi' - Sanskriet) ter aarde komen. De oorsprong van de naam Isipatana is een (legende) die vertelt dat wanneer rishis hun psychische krachten gebruikten om door de lucht naar de Himalayas te reizen, zij hier opstegen en bij terugkomst hier ook weer zouden landen.

De naam Sarnath komt van Saranganath, wat heerser van de herten betekent. Het verwijst naar een oud boeddhistisch verhaal, waarin de bodhisatta een hert is en zijn leven opoffert aan de koning, als deze belooft de hinde, die hij gevangen had en van plan was te slachten, te laten gaan. De koning was zo onder de indruk van de hertenkoning dat hij het hertenpark liet aanleggen.

In het Pali Canon wordt Sarnath Isipatana Migadaye (het hertenpark van Isipatana) genoemd. Sarnath was in de tijd van de Boeddha (550 v.Chr.) een plaats waar herten vrij rond konden dwalen; er was geen dorpje zoals tegenwoordig.

Sarnath is de plaats waar de Boeddha naartoe reisde na zijn verlichting, en de plaats waar hij zijn eerste lering gaf (de Dhammacakkapavattana Sutta) en waar zijn eerste vijf discipelen Arahant werden. De Sangha groeide er in korte tijd tot het aantal van 60 arahants, waarna de Boeddha zijn discipelen opdracht gaf rond te gaan zwerven, en aan anderen zijn leer te verkondigen voor het geluk en de voorspoed van de gehele wereld.

De eerste vijf discipelen respecteren het Wiel van de Dhamma in het hertenpark van Sarnath.

In latere eeuwen werd Sarnath een belangrijk boeddhistische centrum, ondersteund door de bevolking van het nabijgelegen Benares. Het was ook een centrum voor boeddhistische kunst, vooral in de 4e tot de 6e eeuw na Christus (de Gupta periode). Toen de Chinese bhikkhu Hsuan Tsang in de 7e eeuw na Christus Sarnath bezocht, waren er 30 kloosters en zo'n 3000 monniken. Sarnath was in latere eeuwen ook het voornaamste centrum van de Sammitiya school van het boeddhisme. Aan het einde van de 12e eeuw na Chistus werd Sarnath overvallen en geplunderd door moslimveroveraars, waarna er geen boeddhistische aanwezigheid van betekenis was tot aan de 20e eeuw.

Tegenwoordig is Sarnath de tweede drukstbezochte boeddhistische pelgrimageplaats in India, na Bodhgaya. Er zijn tempels van veel boeddhistische tradities uit vele traditioneel boeddhistische landen, waaronder Tibet, China, Thailand, Japan, Sri Lanka en Myanmar.

Alle oude bouwwerken die in Sarnath stonden werden beschadigd tijdens de mosliminvasies, vaak door brand. De Dhamekh Stoepa is 39 meter hoog en 28 meter in doorsnede. De Dharmarajika Stoepa is van de periode voor koning Asoka, maar slechts de fundering is nu nog aanwezig. De ruïnes van de Mulagandhakuti vihara markeren de plaats waar de Boeddha zijn eerste regenseizoen doorbracht, terwijl meer naar het oosten er een nieuwe Mulagandhakuti Vihara gebouwd is met diverse schilderijen. Hierachter ligt een hertenpark.

De lokale pilaar van Asoka is gebroken, maar de basis staat nog op zijn originele plaats. Het 'hoofd' of de 'top' van de pilaar, in de vorm van een leeuw, is onbeschadigd gebleven en staat in het nabije Sarnath Archeological Museum, waar nog veel meer antieke Indiase kunstwerken in opgenomen zijn. Deze top van de pilaar is nu het nationale symbool van India.

Embleem van India

Toespraken van de Boeddha, gegeven in Sarnath:

• Dhammacakkapavattana Sutta - Het in Beweging Zetten van het Dhamma–Wiel
• Anattalakkhana Sutta - Het Niet-zelf Kenmerk

Engelstalige links:

• Isipatana in het Pali Dictionary of Proper Names
• Sarnath op Buddhanet
• Kaart met Sarnath en omgeving

Zie de categorie Sarnath van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.