Sam Querrey

Sam Austin Querrey (San Francisco, 7 oktober 1987) is een Amerikaans tennisser. Hij is prof sinds 2006. Hij kwam in 2007 voor het eerst de top 100 en de top 50 binnen. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 17e, die hij behaalde op 31 januari 2011.

Sam Querrey
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Amerikaanse
GeboorteplaatsSan Francisco
Geboortedatum7 oktober 1987
WoonplaatsLas Vegas
Lengte1,98 m
Profdebuut2006
Slaghandrechts
Totaal prijzengeld12.243.364 US dollar
CoachCraig Boynton
Profiel(en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans369–298
Titels10
Hoogste positie11e (26 februari 2018)
Huidige positie13e (11 juni 2018)
Olympische Spelen1e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Australian Open3e ronde (2007, 2008, 2013, 2014, 2016)
Roland Garros3e ronde (2013)
WimbledonHalve finale (2017)
US OpenKwartfinale (2017)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans161–168
Titels5
Hoogste positie23e (17 mei 2010)
Grandslamresultaten
Australian Open3e ronde (2010)
Roland Garros3e ronde (2008)
Wimbledon2e ronde (2009, 2015)
US OpenHalve finale (2015)
Laatst bijgewerkt op: 29 juni 2019
Portaal    Tennis

Querrey schreef in zijn carrière zes enkeltoernooien en drie herendubbeltoernooien op zijn naam. Hij won ook drie challengers in het enkelspel. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de halve finale op Wimbledon 2017.

Carrière

Jaarverslagen

Junioren

Als junior haalde Querrey de kwartfinale op het juniorentoernooi van de US Open in 2004 en van Roland Garros in 2005. In 2005 maakte hij ook zijn grandslamdebuut op de US Open in het dubbelspel, gekoppeld aan Donald Young. Het duo verloor in de eerste ronde.

2006

Querrey werd proftenniser in 2006. In februari speelde hij zijn eerste toernooi op ATP-niveau, in San José. Zijn eerste winst op ATP-niveau behaalde hij op het Masterstoernooi van Indian Wells, waar hij in de eerste ronde zijn landgenoot Bobby Reynolds klopte. In de tweede ronde verloor hij van James Blake. In juni won hij zijn eerste challenger, in Yuba City en een maand later zijn tweede, in Winnetka. In september maakte hij zijn grandslamdebuut in het enkelspel op de US Open. Hij haalde er de tweede ronde. In het najaar won hij nog de challenger in Lubbock.

2007 - 2008

Op zijn eerste Australian Open haalde Querrey de derde ronde. Op de andere grandslamtoernooien van 2007 werd hij telkens in de eerste ronde uitgeschakeld. Op de US Open haalde hij in het dubbelspel echter wel de kwartfinale. Zijn beste resultaten van het jaar waren twee kwartfinales in februari (in Memphis en Las Vegas) en de halve finale in Indianapolis en zijn eerste Masterskwartfinale in Cincinnati tijdens de zomermaanden. In januari 2007 was Querrey voor het eerst de top 100 binnengekomen en in augustus van dat jaar de top 50. Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 100, op plaats 63.

Begin 2008 evenaarde hij met een derde ronde op de Australian Open zijn prestatie van 2007. In februari haalde hij de halve finale in Delray Beach en een maand later won hij zijn eerste ATP-toernooi door in de finale van het ATP-toernooi van Las Vegas de Zuid-Afrikaan Kevin Anderson te verslaan. In april haalde hij de kwartfinale op de Masters van Monte Carlo. Op Roland Garros en Wimbledon verloor hij in de eerste ronde. Tijdens de zomer haalde hij zoals het jaar ervoor de halve finale in Indianapolis. Hij nam ook deel aan de Olympische Spelen in Peking, waar hij in de eerste ronde van het olympisch tennistoernooi werd uitgeschakeld door de Rus Igor Andrejev. Ook in het dubbelspel verloor hij, met John Isner, in de eerste ronde van het Russische duo Andrejev-Davydenko. Op de US Open haalde hij zijn beste grandslamresultaat door de vierde ronde te bereiken. Hij eindigde het jaar voor het eerst binnen de top 50, op plaats 39.

2009 - 2010

Querrey startte 2009 sterk met een finaleplaats in Auckland. Op de Australian Open lag hij er echter al in de openingsronde uit. In februari haalde hij twee kwartfinales: in San José en Memphis. Op Roland Garros verloor hij in de eerste ronde en op Wimbledon haalde hij de derde ronde. Tijdens de zomermaanden haalde hij enkele prachtige resultaten: drie finales (in Newport, Indianapolis en New Haven) en zijn tweede toernooizege, in Los Angeles. Na de US Open, waar hij de derde ronde haalde, kwam hij niet meer in actie door een bizar ongeluk in Bangkok waarbij hij door een glazen tafel zakte en de glasscherven in zijn rechterarm sneden en bijna belangrijke zenuwen raakten. Querrey eindigde het jaar op plaats 25.

Querrey startte 2010 met drie eersterondeverliezen, waaronder op de Australian Open. In februari haalde hij de halve finale in San José, en won hij het derde toernooi van zijn carrière, in Memphis, door zijn landgenoot John Isner in drie sets te kloppen. In beide toernooien wist Querrey trouwens ook het dubbelspel te winnen. Hij zette zijn goede vorm door met een enkelfinale in Houston en een dubbelfinale op de Masters van Rome in april en winst op het graveltoernooi van Belgrado in mei. Querrey was de eerste Amerikaan sinds 2003 die een Europees graveltoernooi wist te winnen.[1] Hij maakte ook deel uit van het Amerikaanse team dat in mei de finale haalde van de World Team Cup. Op Roland Garros werd hij verrassend in de eerste ronde gewipt door Robby Ginepri, maar Querrey maakte een goede overstap naar het gras met een toernooizege in Londen[2] en een vierde ronde op Wimbledon. Zijn overwinning in Londen maakte van Querrey de eerste speler van het seizoen die drie titels op drie verschillende ondergronden had gewonnen. Door zijn goede resultaten op gras kwam Querrey begin juni voor het eerst de top 20 binnen. Tijdens de zomer won hij zijn vierde titel van het jaar in Los Angeles. Op de US Open raakte hij tot de vierde ronde. Het najaar was echter niet zo succesvol als eerdere helft van het jaar, aangezien Querrey op de meeste toernooien in de eerste ronde werd uitgeschakeld. Niettemin haalde hij in november met een 18e plaats zijn hoogste positie op de ATP-ranglijst tot dan toe. Hij sloot het jaar ook af op die 18e plaats. Voor het eerst eindigde hij het tennisjaar in de top 20.

2011

Querrey verloor op de Australian Open meteen in de eerste ronde. Eind januari haalde hij de 17e plaats op de ATP-ranglijst en verbeterde hij zo zijn beste plaats tot dan toe met één plaats. In februari haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van Memphis, zijn beste resultaat van het voorjaar. Op Roland Garros verloor hij in de tweede ronde. In het dubbelspel was hij echter succesvoller, met een finaleplaats in Houston, een halve finale op de Madrid Masters en winst op het Masterstoernooi van Rome.[3] Querrey kwam na het ATP-toernooi van Londen gedurende drie maanden niet meer in actie door een operatie aan de elleboog en miste zo Wimbledon en de US Open.[4] Hij kwam terug op het circuit in september. Hij haalde nog een challengerfinale en de kwartfinale op het ATP-toernooi van Valencia. Mede door zijn afwezigheid en de tegenvallende resultaten eindigde Querrey het jaar op de 93e plaats.

Davis Cup

Querrey speelde in 2008 voor het eerst voor het Amerikaanse Davis Cupteam, in een duel tegen Spanje in de halve finale van de Wereldgroep. Hij speelde in 2008 en 2010 in de Davis Cup. In totaal speelde hij vijf enkelpartijen, waarvan hij er één won.

Palmares

Enkelspel

Nr.DatumToernooiOndergrondTegenstander in finaleScoreDetails
Gewonnen finales
1. 9 maart 2008 ATP Las Vegas Hardcourt Kevin Anderson 4-6, 6-3, 6-4 Details
2. 2 augustus 2009 ATP Los Angeles Hardcourt Carsten Ball 6-4, 3-6, 6-1 Details
3. 21 februari 2010 ATP Memphis Hardcourt John Isner 6-7, 7-6, 6-2 Details
4. 9 mei 2010 ATP Belgrado Gravel John Isner 3-6, 7-6, 6-4 Details
5. 13 juni 2010 ATP Londen Gras Mardy Fish 7-6, 7-5 Details
6. 1 augustus 2010 ATP Los Angeles Hardcourt Andy Murray 5-7, 7-6(2), 6-3 Details
7. 29 juli 2012 ATP Los Angeles Hardcourt Ričardas Berankis 6–0, 6–2 Details
8. 21 februari 2016 ATP Delray Beach Hardcourt Rajeev Ram 6-4, 7-6(6) Details
9. 4 maart 2017 ATP Acapulco Hardcourt Rafael Nadal 6-3, 7-6(3) Details
10. 5 augustus 2017 ATP Cabo San Lucas Hardcourt Thanasi Kokkinakis 6-3, 3-6, 6-2 Details
Verloren finales
1. 17 januari 2009 ATP Auckland Hardcourt Juan Martín del Potro 6-4, 6-4 Details
2. 12 juli 2009 ATP Newport Gras Rajeev Ram 6-7, 7-5, 6-3 Details
3. 27 juli 2009 ATP Indianapolis Hardcourt Robby Ginepri 2-6, 4-6 Details
4. 30 augustus 2009 ATP New Haven Hardcourt Fernando Verdasco 4-6 6-7(6) Details
5. 5 april 2010 ATP Houston Gravel Juan Ignacio Chela 7-5, 4-6, 3-6 Details
6. 12 april 2015 ATP Houston Gravel Jack Sock 6-7, 6-7 Details
7. 28 juni 2015 ATP Nottingham Gras Denis Istomin 6-7, 6-7 Details
8. 18 februari 2018 ATP Uniondale Hardcourt (i) Kevin Anderson 6–4, 3–6, 6-7(1) Details
9. 29 juni 2019 ATP Eastbourne Gras Taylor Fritz 3-6, 4-6 Details
Gewonnen challengers
1. 5 juni 2006 Yuba City Hardcourt Sam Warburg 7-6, 6-1
2. 12 juli 2006 Winnetka Hardcourt Andrea Stoppini 6-2, 6-3
3. 18 september 2006 Lubbock Hardcourt Noam Okun 6-1, 6-4
4. 22 april 2014 Sarasota Gravel Paolo Lorenzi 6-1, 6-7(3), 6-3
5. 28 september 2014 Napa Hardcourt Tim Smyczek 6-3, 6-1
6. 5 oktober 2014 Sacramento Hardcourt Stefan Kozlov 6-3, 6-4
7. 12 oktober 2014 Tiburon Hardcourt John Millman 6-4, 6-2

Dubbelspel

Nr.DatumToernooiOndergrondPartnerTegenstanders in finaleScoreDetails
Gewonnen finales herendubbel
1. 14 februari 2010 ATP San José Hardcourt Mardy Fish Benjamin Becker
Leonardo Mayer
7-6, 7-5 Details
2. 15 februari 2010 ATP Memphis Hardcourt John Isner Ross Hutchins
Jordan Kerr
6-4, 6-4 Details
3. 8 mei 2011 ATP Rome Gravel John Isner Mardy Fish
Andy Roddick
Walkover Details
4. 15 april 2012 ATP Houston Gravel James Blake Treat Conrad Huey
Dominic Inglot
7–6(14), 6–4 Details
5. 22 mei 2016 ATP Genève Gravel Steve Johnson Raven Klaasen
Rajeev Ram
6-4, 6-1 Details
Verloren finales herendubbel
1. 25 april 2010 ATP Rome Gravel John Isner Bob Bryan
Mike Bryan
2-6, 3-6 Details
2. 4 april 2011 ATP Houston Gravel John Isner Bob Bryan
Mike Bryan
7-6(4), 2-6, [5-10] Details
3. 18 maart 2012 ATP Indian Wells Hardcourt John Isner Marc López
Rafael Nadal
2–6, 6–7(7) Details
4. 18 maart 2012 ATP Washington Hardcourt Kevin Anderson Treat Conrad Huey
Dominic Inglot
6-7(5), 7-6(7), [5-10] Details
5. 27 juli 2014 ATP Atlanta Hardcourt Steve Johnson Vasek Pospisil
Jack Sock
3-6, 7-5, [5-10] Details
6. 14 februari 2016 ATP Memphis Hardcourt Steve Johnson Mariusz Fyrstenberg
Santiago González
4-6, 4-6 Details
7. 8 januari 2017 ATP Brisbane Hardcourt Gilles Müller Thanasi Kokkinakis
Jordan Thompson
6-7(7), 4-6 Details
8. 29 oktober 2017 ATP Wenen Hardcourt (i) Marcelo Demoliner Rohan Bopanna
Pablo Cuevas
6-7(7), 7-6(4), [9-11] Details

Landencompetities

Nr.DatumToernooiOndergrondPartner(s)Tegenstanders in finaleScoreDetails
Verloren finales
3. 22-24 september 2017 Laver Cup Hardcourt (i) John Isner
Nick Kyrgios
Jack Sock
Denis Shapovalov
Frances Tiafoe
Rafael Nadal
Roger Federer
Alexander Zverev
Marin Čilić
Dominic Thiem
Tomáš Berdych
9-15 (12 wedstrijden) Details

Resultaten grote toernooien

Enkelspel

toernooi200620072008200920102011201220132014201520162017201820192020
grandslamtoernooien
Australian Open 3R 3R 1R 1R 1R 2R 3R 3R 1R 1R 3R 2R 1R 3R
Roland Garros 1R 1R 1R 1R 2R 1R 3R 2R 1R 1R 1R 2R
Wimbledon 1R 1R 2R 4R 3R 1R 2R 2R KF HF 3R KF
US Open 2R 1R 4R 3R 4R 3R 2R 3R 1R 1R KF 1R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 2R 2R 3R 3R 4R 2R 4R 2R 1R 3R 2R KF 2R
Miami 1R 2R 2R 2R 2R 3R 2R 4R 2R 2R 2R 3R 3R 1R
Monte Carlo KF
Madrid l.c. 2R 1R 1R 1R 2R 3R
Rome 1R 1R 2R 2R 1R 1R 1R 3R 1R
Montreal/Toronto 1R 1R 2R 3R 1R 2R 3R 2R
Cincinnati 1R KF 2R 3R 2R 2R 1R 2R 2R 1R 2R 2R 2R
Shanghai l.c. 2R 3R 1R 1R 1R 3R 2R 1R
Parijs 1R 2R 1R KF 2R 2R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. 1R g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 1 1 4 0 1 0 0 0 1 1 0 0 0
eindejaarsranking 130 63 39 25 18 93 22 46 35 59 31 13

Dubbelspel

toernooi2005200620072008200920102011201220132014201520162017201820192020
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R 3R 1R 1R 2R 3R 2R HF 3R
Roland Garros 1R 3R 1R 1R 1R 2R 2R 1R
Wimbledon 1R 2R 1R 2R 1R 1R
US Open 1R 1R KF 1R 2R 1R 1R 1R HF 1R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R HF 2R F 2R HF 2R 1R HF KF 1R
Miami 2R 1R 2R 2R 1R 1R HF 1R 2R HF KF
Monte Carlo
Madrid l.c. 2R HF 2R 1R 1R
Rome 1R F W 1R 1R 1R 2R 1R 2R
Montreal/Toronto 1R KF
Cincinnati 1R 1R 2R 2R 2R HF 2R 1R
Shanghai l.c. 1R 2R 2R 1R 2R
Parijs 2R 1R 1R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 2 1 1 0 0 0 1 0 0 0 0
eindejaarsranking 1414 838 110 205 152 30 38 45 216 64 38 97 57
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.