Rustelozebenensyndroom

Het rustelozebenensyndroom[1] (RBS), ook bekend onder de Engelse naam restless legs syndrome[1] (RLS), is een ziektebeeld dat bestaat uit vervelende gevoelens in de benen, die vooral 's avonds optreden, net voor het slapengaan. Dit leidt tot de aandrang de benen te bewegen. Het rustelozebenensyndroom komt voor bij ongeveer 10% van de personen met een blanke huidskleur en neemt meestal toe met de leeftijd, maar de aandoening kan ook maandenlang spontaan wegblijven.

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Rustelozebenensyndroom
Slaappatroon van een patiënt met rusteloze benen (rood) versus een normaal slaappatroon (blauw).
Synoniemen
Latijnanxietas tibiarum[1]
Nederlandsziekte van Willis-Ekbom
Coderingen
ICD-10G25.8
ICD-9333.94
OMIM102300 608831
DiseasesDB29476
MedlinePlus000807
eMedicineneuro/509
MeSHD012148
Portaal    Geneeskunde

Ziektebeeld

Er treden vier symptomen op, die afhankelijk van de patiënt meer of minder sterk kunnen zijn:[2]

  1. Een drang om benen en armen te bewegen, vaak gepaard gaand met vervelende sensaties en gevoelsstoornissen in benen en armen.
  2. De klachten worden erger in rust (zitten, liggen).
  3. De drang neemt af zolang bewogen wordt.
  4. De klachten zijn 's nachts het hevigst.

Diagnose

Het stellen van de diagnose vereist een goede anamnese. Registratie van slaap in een laboratorium (polysomnografie) is voor een diagnose niet noodzakelijk, maar kan in sommige gevallen aanvullend toegepast worden: hiervoor worden tijdens slaap een selectie van EEG (hersenenactiviteit), EOG (oogbewegingen), EMG (spieractiviteit, meestal gemeten in het gezicht en aan de benen), ECG (hartspieractiviteit), ademactiviteit (neus en mond) en de hoeveelheid zuurstof in het bloed van de patiënt geregistreerd.[3]

Periodiek bewegen van ledematen

Een verschijnsel dat verwant is aan het rustelozebenensyndroom is het periodiek bewegen van ledematen (periodic limb movement disorder, PLMD, of myoclonus nocturnus genoemd). Dit zijn stereotiepe, herhaalde bewegingen van de benen (soms armen) gedurende non-remslaap.[3] Het treedt vooral bij het rustelozebenenyndroom op, maar kan bijvoorbeeld ook bij narcolepsie en andere slaapstoornissen voorkomen. 80% van de patiënten met rusteloze benen blijkt ook PLMD te hebben.

Oorzaken

Mogelijk zou het rustelozebenensyndroom veroorzaakt zijn door een relatief tekortschieten van de zenuwcellen die signalen doorgeven met dopamine, wellicht doordat de 'ontvangende' zenuwcellen er minder gevoelig voor worden.[4] Er lijkt een erfelijke aanleg voor de aandoening te bestaan. De ijzerhuishouding is in een deel van de gevallen niet op orde.[3]

Behandeling

Deze paragraaf is gebaseerd op: C. Trenkwalder et al. (2001)[5] en P. Satija et al. (2008).[6]

Een secundaire oorzaak van het rustelozebenensyndroom zal uitgesloten moeten worden, bijvoorbeeld een tekort aan ijzer, anemie of een uremie.

Niet-medicamenteuze behandeling

Een kwestie van uitproberen om uit te zoeken wat helpt.

  • Bedsokken
  • RLS sokken.
  • Warm baden.
  • Massage van de benen.
  • Aanbrengen, op de benen, van een hotpack of coldpack, of afwisselend gebruiken.
  • Goed slapen (koele, rustige ruimte, steeds op dezelfde tijd naar bed gaan en opstaan). Echter er is een groep patiënten waarbij maatregelen die de slaap bevorderen, het rustelozebenensyndroom juist verergeren.
  • Lichaamsbeweging/sport, maar niet laat op de dag.
  • Vermijden van cafeïne.
  • Gebruik van alcoholhoudende dranken en roken verminderen.
  • 's Avonds mentaal actief blijven. Verveling en loomheid voor het naar bed gaan kunnen het rustelozebenensyndroom verergeren.

Medicatie kan men overwegen indien patiënten ten minste 3 nachten per week last hebben.

Pijnstillers

Vrij verkrijgbare pijnstillers zoals ibuprofen kunnen helpen bij lichte gevallen van het rustelozebenensyndroom.

Dopaminerge middelen

Dopaminerge middelen zijn de eerste keuze middelen bij matige tot ernstige gevallen van het rustelozebenensyndroom die niet reageert op niet-medicamenteuze maatregelen. Pramipexol, ropinirol, en bromocriptine zijn waarschijnlijk een betere keus dan de combinatie levodopa met carbidopa. Dit komt doordat bij de 3 eerstgenoemde middelen de kans op verergering (zg. paradoxaal effect) kleiner is, en de kans op terugkeer van de klachten kleiner is.

  • levodopa met carbidopa (Sinemet, Duodopa)
  • pergolide (Permax)
  • bromocriptine (Parlodel)
  • pramipexol (Mirapexin, Sifrol)
  • ropinirole (Adartel, Requip)

Benzodiazepines

Voor patiënten met milde of periodiek optredende klachten is behandeling met (alleen) een benzodiazepine een optie.

Opiaten

Opiaten zijn over het algemeen geen eerste keus behandeling en zouden slechts mogen worden toegepast bij ernstige therapieresistente vormen van het rustelozebenensyndroom met een belangrijke pijncomponent. Het risico op verslaving is aanwezig, zeker bij de sterk werkende opiaten zoals oxycodon.

  • codeïne, voor patiënten met milde of periodiek optredende klachten.
  • oxycodon (OxyContin, OxyNorm), deze en andere sterk werkende opiaten kunnen worden ingezet bij therapieresistente vormen van het rustelozebenensyndroom.

Anti-epileptica

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.