Rovinj

De oude stad Rovinj is gesticht op een eiland met een heuvel als ondergrond. In 1763 is het eiland met het vasteland verbonden, waardoor het stadscentrum sindsdien op een schiereiland ligt. De middeleeuwse bebouwing die tot direct aan zee doorloopt, zonder boulevard die eromheen ligt, geeft deze plaats een aangename aanblik. Rovinj kent vele omhooglopende straatjes in de oude stadskern. In de nabijheid van de stad liggen 22 eilanden en eilandjes voor de kust.

Rovinj is in de geschiedenis heel vaak van machthebber veranderd. De stad begon als nederzetting van de Histriërs, waarna deze in 129 v.C. een deel van het Romeinse rijk werd. Hierna bleef Rovinj onder het gezag van het Romeinse Rijk, en na de verdeling van dat rijk korte tijd onder het gezag het Oost-Romeinse ofwel Byzantijnse Rijk. In de tijd van de volksverhuizingen bleven de doortrekkende, meestal Germaanse stammen, op enige afstand, evenals de Slavische Kroaten en Slovenen, die zich in de 7de eeuw blijvend in het binnenland vestigden.[4] De kuststeden van Istrië verbonden zich in de 8ste eeuw met de Venetianen, en bleven daarmee duizend jaar lang, tot ca 1800, verbonden.[5] In 1815 kreeg Oostenrijk Venetië, met Istrië en Dalmatië, toegewezen en dus werd ook Rovigno Oostenrijks.

In de loop van de 18e eeuw manifesteerde de stad zich als het meest dynamische centrum van Istrië. De plaatselijke economie paste zich snel aan aan de behoeften van de markt, waarbij de activiteiten zich vooral toespitsten op olijfolie, gezouten vis en stenen voor de bouw. Het stadje werd het dichtstbevolkte van de regio, waarbij het aantal inwoners steeg van ongeveer 3.600 in 1645 naar 5.600 in 1710. In 1780 waren dit er al meer dan 10 tot 11.000, terwijl het inwoneraantal van Koper (Italiaans: Capodistria), de hoofdstad van het toenmalig Venetiaanse Istrië, niet boven de 4 tot 5.000 uitkwam.[3]

Tijdens de Oostenrijks-Hongaarse periode heette de stad als voorheen Rovigno en floreerde zij, zowel in economisch als cultureel opzicht. Dit had tot gevolg dat zowel de sociale omstandigheden als de stedelijke infrastructuur sterk verbeterden. Gedurende de 19e eeuw werd er straatverlichting geïntroduceerd en werden er scholen, een ziekenhuis, een tabaksfabriek en een grote pier gebouwd. Ook is er een vuurtoren opgericht op het eiland van San Giovanni. In 1850 vestigden de Kamer van Koophandel en Industrie zich in de stad. Na de Eerste Wereldoorlog, welke de opheffing van de Habsburgse monarchie tengevolge had, kwam Rovigno in 1921 in Italiaanse handen.[6]

Onder invloed van het irredentisme en het daarop volgende fascisme onderging de gehele regio Istrië een sterke Italianisering.[7] De steden waren wat betreft hun cultuur al eeuwen Italiaans, maar nu werd ook het door Slovenen en Kroaten bewoonde binnenland veritalianiseerd.

Nadat Italië tijdens de Tweede Wereldoorlog in september 1943 capituleerde, bezetten de Duitsers de stad tot het einde van de oorlog. Bij de Vrede van Parijs van 1947 werd de stad, nu Rovinj geheten, tezamen met heel Istrië en de eilanden in de Kvarnergolf, toegewezen aan de Kroatische Republiek, die deel uitmaakte van Joegoslavië.[6] Omdat de Italiaanse bewoners niet in het communistische Joegoslavië wilden wonen, vertrok 85% van hen naar Italië en velen emigreerden naar Amerika of Australië. Hun plaatsen werden opgevuld door vooral Kroaten maar ook andere Joegoslaven. Nog spreken 11% van de 14.367 inwoners Italiaans als moedertaal en heeft 8% een andere voormalig Joegoslavische moedertaal (volkstelling van 2011). In 1990 begon de strijd voor onafhankelijkheid tussen de deelrepublieken, waarbij Joegoslavië uiteen viel en een soevereine republiek Kroatië ontstond.[8]

Er bestaat een populaire legende uit de vroege middeleeuwen die plaatsvond in Rovinj, waardoor de stad een bedevaartsoord werd. De legende gaat als volgt:

Tegenwoordig, twaalf eeuwen na haar verschijning, is de Heilige Eufemia de beschermheilige van de stad Rovinj. Nog steeds is Rovinj een bedevaartsoord voor mensen die de kist met eigen ogen willen aanschouwen. En ieder jaar komen vele gelovigen uit Istrië op 16 september samen om de dag van deze heilige te herdenken.[9]

Rovinj staat al sinds het einde van de napoleontische oorlogen bekend als toeristische bestemming. In die tijd werd het (spoor)wegennet aanzienlijk uitgebreid, hetgeen het reizen vergemakkelijkte. In 1844 richtte de Oostenrijkse machthebber ook een vaste verbinding over zee op, die tegenwoordig nog steeds veel wordt gebruikt voor personenvervoer. In het jaar 1890 kocht Georg Hütterott, een zakenman uit Triëst, vier eilanden bij Rovinj, waar hij begon met het ontvangen van gasten. Hoewel Georg Hütterott in 1910 overleed, gaven zijn eilandjes wel inspiratie voor de ontwikkeling van het toerisme. In 1913 was met de bouw van hotel Adriatico het systematische toerisme in Rovinj een feit.[10]

Tegenwoordig liggen er in de omgeving van het stadje tien hotels, waarvan hotel Eden het grootste is en hotel Munte Mulini vijf sterren heeft. Er zijn tevens vier campings en gebieden met appartementen rond Rovinj. Hierdoor is Rovinj het grootste toeristische centrum van Istrië. Het is populair onder nudisten; de grootste camping van Rovinj, Valalta, is niet toevallig een naaktcamping. De meeste buitenlandse toeristen in Rovinj komen uit België. Italië, Oostenrijk, Nederland en Duitsland.

Sinds 2006 wordt in het voorjaar de Poplana georganiseerd in Rovinj. Dit is een driedaags straatfeest dat in het teken staat van sport, vermaak en voedsel. Er worden onder andere basketbalwedstrijden, fietsraces, een schaaktoernooi en een danscursus gehouden.[11]

• Grisia, pittoresk straatje omhooglopend naar Sint-Eufemiakerk
• Sint-Eufemiakerk
• Limski Kanaal
• Brioni-eilanden

• 
  Stadje
• 
  Rovinj, vanaf de Campanile van de Sv. Eufemija-kerk
• 
  Vanaf een boot

Rovinj heeft een stedenband met:[12]

• Adria (Italië), sinds 1982
• Camaiore (Italië), sinds 1990
• Leonberg (Duitsland), sinds 1990

• Rovinj
• mladiinfo
• istrie
• Rovinj24