Rode paddenkopschildpad

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Baptist von Spix in 1824. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys rufipes gebruikt. Het is de enige soort uit het monotypische geslacht Rhinemys. De soort behoorde vroeger tot geslachten als Emys, Platemys en meer recentelijk tot Phrynops.[2]

De soort wordt in andere talen wel rode slangenhalsschildpad genoemd vanwege de rode kleur van de ledematen, zowel de kop, poten als staart zijn meestal helderrood van kleur. De kleur neigt soms naar roodbruin en wordt minder helder naarmate de schildpad ouder wordt, maar aan de rode kleur is deze soort altijd makkelijk te onderscheiden van andere soorten. De maximale schildlengte is ongeveer 25 centimeter, het rugschild heeft een kiel op het midden. Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden doordat ze kleiner blijven, een langere en dikkere staart hebben en een hol buikpantser, vrouwtjes hebben een plat buikpantser.

De rode paddenkopschildpad komt voor in Zuid-Amerika: in Brazilië en Colombia en mogelijk ook in Peru. De habitat bestaat uit stromende wateren in regenwouden. De schildpad neemt slechts af en toe een zonnebad en verschuilt zich in de strooisellaag of foerageert in het water. Op het menu staan zowel verschillende gewervelde en ongewervelde dieren als diverse planten, vooral zaden van palmen vormen een belangrijk deel van het dieet.[3]