Renzo Piano

In 1964 studeerde hij af als architect in Milaan aan de Politecnico di Milano. Hij bleef er nadien nog enkele jaren actief als docent.

In 1971 startte hij samen met Richard Rogers het bedrijf Piano & Rogers, met wie hij als grote opdracht het Centre Pompidou ontwierp. In 1977 richtte hij met Peter Rice l’Atelier Piano & Rice op. Met Rice werkte Piano samen tot 1993, toen Rice overleed. Na het overlijden van Peter Rice nam hij een nieuwe stap in zijn leven door de Renzo Piano Building Workshop op te richten. In deze onderneming werkt Piano met zo'n honderd mensen samen, onder wie diverse architecten. Piano is niet alleen als architect actief, maar staat ook bekend om zijn vele designontwerpen voor interieurs en keukens. In 2008 kreeg hij de Deense Sonningprisen toegekend voor 'zijn uitmuntende bijdragen aan de Europese cultuur'.

Bekende werken van Renzo Piano zijn onder andere:

• Centre Pompidou in Parijs samen met Richard Rogers (1971-1977)
• Centre commercial Bercy 2 in Parijs (1987-1990)
• Columbus Internationale Expositie in Genua (1985-1992)
• Internationale Luchthaven Kansai in Osaka (1988-1994)
• Reconstructie Potsdamer Platz in Berlijn (1992-2000)
• NEMO in Amsterdam (1992-1997)
• Centre culturel Tjibaou in Nouméa (1995-1998)
• Toren op Zuid (KPN-Kantoor) in Rotterdam (1997- 2000)
• Fondation Beyeler, Bazel, Zwitserland (1997)
• Auditorium Parco della Musica, Rome (1995-2002)
• Zentrum Paul Klee, Bern, (opgeleverd in 2005)
• Restauratie en aanbouw The Morgan Library and Museum, New York (2003-2006)
• De cité internationale in Lyon (opgeleverd in 2006)
• Het nieuwe onderkomen van de California Academy of Sciences in San Francisco (opgeleverd in 2008)
• The Shard in Londen, hoogste gebouw van Europa (opgeleverd in 2012)
• Nieuw onderkomen voor het Astrup Fearnley Museet for Moderne Kunst in Oslo (opgeleverd in 2012)

Zie de categorie Renzo Piano van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.