Kenzo Tange
Kenzō Tange (丹下健三, Tange Kenzō ; Osaka, 4 september 1913 - Tokio, 23 maart 2005) was een van de belangrijkste moderne architecten van Japan. Hij combineerde het modernisme met traditionele Japanse stijlen. Ook leverde hij een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van het structuralisme.
Kenzō Tange
| ||||
 | ||||
Tange in 1981 | ||||
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit | Japans | |||
| Geboortedatum | 4 september 1913 | |||
| Geboorteplaats | Osaka | |||
| Overlijdensdatum | 23 maart 2005 | |||
| Overlijdensplaats | Tokio | |||
| Werken | ||||
| Prijzen | Pritzker Prize | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Tange won in 1987 de Pritzker Prize. De prijs wordt gezien als de Nobelprijs van de architectuur.
Hoogtepunt in het werk van Tange zijn de twee Olympische stadions in Tokio voor de Olympische Spelen van 1964. Andere belangrijke projecten zijn het Hiroshima Peace Memorial Park (1949-1956), het prefecturale overheidsgebouw van de prefectuur Kagawa in Takamatsu (1955-1958), de stadhuizen van Shimizu en Tokio (1952-1954) en het Yamanashi pers- en studiocentrum, Kofu (1964-1967) die onder meer zijn geïnspireerd op het werk van Le Corbusier. Naast een groot aantal gebouwen in Japan realiseerde hij ook projecten in onder meer Italië en Singapore.
Tange hield zich ook bezig met stedenbouw. Zo ontwierp hij 1960 een stedenbouwkundig plan voor Tokio, dat verandering en groei mogelijk moest maken. De ideeën die hij ontwikkelt tijdens de opmaak van het Tokyo Bay Plan, past hij enkele jaren later toe bij zijn masterplan voor de wederopbouw van Skopje.
Kenzō Tange was hoogleraar aan de architectuuropleiding van de universiteit van Tokio. Architecten als Fumihiko Maki, Arata Isozaki en Kisho Kurokawa waren leerlingen van hem.
Externe links
| Winnaars van de Pritzker Prize |
|---|
|
Philip Johnson (1979) · Luis Barragán (1980) · James Stirling (1981) · Kevin Roche (1982) · I.M. Pei (1983) · Richard Meier (1984) · Hans Hollein (1985) · Gottfried Böhm (1986) · Kenzo Tange (1987) · Gordon Bunshaft en Oscar Niemeyer (1988) · Frank Gehry (1989) · Aldo Rossi (1990) · Robert Venturi (1991) · Álvaro Siza (1992) · Fumihiko Maki (1993) · Christian de Portzamparc (1994) · Tadao Ando (1995) · Rafael Moneo (1996) · Sverre Fehn (1997) · Renzo Piano (1998) · Norman Foster (1999) · Rem Koolhaas (2000) · Herzog & de Meuron (2001) · Glenn Murcutt (2002) · Jørn Utzon (2003) · Zaha Hadid (2004) · Thom Mayne (2005) · Paulo Mendes da Rocha (2006) · Richard Rogers (2007) · Jean Nouvel (2008) · Peter Zumthor (2009) · Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa (SANAA) (2010) · Eduardo Souto de Moura (2011) · Wang Shu (2012) · Toyo Ito (2013) · Shigeru Ban (2014) · Frei Otto (2015) · Alejandro Aravena (2016) · Rafael Aranda, Carme Pigem en Ramon Vilalta (RCR Arquitectes) (2017) · Balkrishna Doshi (2018) · Arata Isozaki (2019) · Grafton Architects (2020) |
 |
Zie de categorie Kenzo Tange van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |