Ramsewak Shankar

Ir. Shankar was aanvankelijk landbouwkundige, opgeleid aan de Wageningen Universiteit, waarbij hij ook een jaar bestuurlid is geweest van de studentenvereniging Unitas (Wageningen). Als Hindoestaan sloot hij zich aan bij de Verenigde Hindostaanse Partij (VHP). In het zakenkabinet onder leiding van May in 1969 was hij minister van Politie en Justitie. Later dat jaar volgde het kabinet-Sedney waarin hij minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij werd. Eind 1971 gaf hij het ministerschap op om directeur te kunnen worden van de Stichting Machinale Landbouw (SML) in Wageningen. Nadat Suriname in 1975 onafhankelijk was geworden werd Shankar lid van de toen ingestelde Commissie Ontwikkelingssamenwerking Nederland-Suriname (CONS). Kort na de Sergeantencoup in 1980 onder leiding van Desi Bouterse werden alle Surinaamse leden van de CONS vervangen door andere Surinamers. In 1981 gaf hij zijn directeurschap bij de SML op om een eigen rijstbedrijf te beginnen.

Tijdens de verkiezingen van 1987 werd het Front voor Democratie en Ontwikkeling (FDO) de grootste partij. Het FDO was een samenwerkingsverband van Javaanse, Creoolse en Hindoestaanse partijen, aangevuld met de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA). Jagernath Lachmon van de VHP was voorzitter van het FDO. Shankar werd als kandidaat voor het FDO door het parlement tot president gekozen. Hij was de tweede president die op democratische wijze werd gekozen. Op 25 januari 1988 werd hij ingehuldigd.

President Shankar probeerde de banden met Nederland weer aan te halen, iets waar de legerleiding (en met name Bouterse) niet blij mee was. De spanningen tussen Shankar en Bouterse liepen half december 1990 hoog op. Toen maakte het vliegtuig waarin Bouterse en Shankar zaten een tussenlanding op Schiphol. De Nederlandse politie schermde Bouterse helemaal af, zodat hij niet de kans kreeg om met de Nederlandse pers te praten of om in Nederland verblijvende Surinamers toe te spreken. Terug in Suriname diende Bouterse op 22 december 1990 zijn ontslag als legerleider in omdat hij vond dat president Shankar het onvoldoende voor hem had opgenomen. Op 24 december pleegde het leger een staatsgreep per telefoon, de zogeheten "telefooncoup", en zette Shankar en diens kabinet af, inclusief vicepresident Henck Arron. Het leger installeerde daarop politiechef Ivan Graanoogst als interim-president.

Het volgende kabinet werd op 26 januari 1988 beëdigd:

In juli 1988 werd het kabinet uitgebreid met 5 personen:

• Werner Vreedzaam; minister van Regionale Zaken (van 1986 tot juli 1988 onderdeel van Binnenlandse Zaken, Districtsbestuur en Volksmobilisatie)
• Soeratno Setroredjo; onderminister Binnenlandse Zaken
• P. Tirtodirjo; onderminister Openbare Werken
• Waldi Esajas; onderminister Landbouw, Veeteelt en Visserij
• R. de Rooy; onderminister Natuurlijke Hulpbronnen en Energie

Presidenten van Suriname vanaf 1975
Johan Ferrier · (Desi Bouterse) · Henk Chin A Sen · (Desi Bouterse) · Fred Ramdat Misier · Ramsewak Shankar · (Ivan Graanoogst) · Johan Kraag · Ronald Venetiaan · Jules Wijdenbosch · Ronald Venetiaan · Desi Bouterse