Pussy Riot

De groepsleden kleden zich in kleurige jurken en panty's, ook als het koud is. Hun gezichten zijn gehuld in kleurige bivakmutsen, die ze dragen tijdens optredens en bij interviews. De groep bestaat uit ongeveer tien bandleden en ongeveer vijftien personen voor de techniek, zoals het maken van video's voor op het internet. Er is ook een documentaire gemaakt van de drie gearresteerde vrouwen tijdens de rechtszaak, genaamd 'a punk prayer'.

Op 21 februari 2012 traden drie leden van de band op tijdens een kerkdienst in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou. Dit was een protestactie tegen de herverkiezing van president Poetin en de verwevenheid van de seculiere Russische staat en de orthodoxe kerk. Bij de performance sloegen ze kruisen en probeerden een lied ten gehore te brengen. Binnen een minuut werden ze door bewakingspersoneel van de kerk naar buiten gebracht. Het gefilmde materiaal van het optreden werd later gebruikt voor een videoclip.

Op 3 maart werden twee leden van Pussy Riot gearresteerd en beschuldigd van hooliganisme. Op 16 maart werd nog een derde lid gearresteerd, die eerder als getuige in de zaak was gehoord. In juli 2012 kwam het trio voor de rechtbank. De internationale pers schonk aandacht aan het proces. De bandleden ontvingen morele ondersteuning van artiesten als de Red Hot Chili Peppers, Madonna en Sting. Op 17 augustus 2012 werden de drie opgepakte bandleden veroordeeld tot twee jaar strafkamp.[1] Een dag later vroeg de Russisch-orthodoxe Kerk om genade.[2] Op 26 augustus werd door de groep bekendgemaakt, dat twee andere groepsleden Rusland waren ontvlucht.[3]

Op 10 oktober 2012 sprak de rechtbank in Moskou Jekaterina Samoetsevitsj voorwaardelijk vrij. De twee leden Nadezjda Tolokonnikova en Maria Aljochina werden in het hoger beroep bevestigd in de uitspraak van augustus dat zij twee jaar naar een strafkamp moeten. Na een half jaar dienden beiden een verzoek tot vervroegde vrijlating in. Beide verzoeken werden niet ingewilligd, maar omdat Maria Aljochina zelf niet bij de zitting aanwezig mocht zijn ging zij in hongerstaking. Na tien dagen werd haar verzoek om bij de zitting aanwezig te zijn ingewilligd. Zij gaat in hoger beroep tegen de uitspraak dat zij niet in aanmerking komt voor vervroegde vrijlating. Ook Nadezjda Tolokonnikova zou inmiddels in hongerstaking zijn gegaan en daarom naar een strafkamp in Siberië zijn verbannen.[4]

Vanwege een amnestiewet, omdat de grondwet in Rusland in 2013 20 jaar bestaat, werden Maria Aljochina en Nadezjda Tolokonnikova op 23 december 2013 vrijgelaten. Zelf noemden de vrouwen het een PR-stunt van Poetin om Rusland beter op de kaart te zetten voor de Olympische Winterspelen in Sochji 2014. Veel Westerse landen dachten aan een boycot van de spelen vanwege mensenrechtenschendingen in Rusland.

Op 27 december 2013 gaven de twee vrijgelaten leden een persconferentie. Daarin hebben ze aangegeven dat de band ophoudt met optreden. Wel hebben de leden besloten een mensenrechtenorganisatie op te zetten om politieke gevangenen in Rusland te helpen. Ook hebben ze aangegeven dat ze nog steeds vinden dat president Poetin het Kremlin moet verlaten. In 2014 is de veroordeling van het tweetal voorgelegd aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens.

Pussy Riot bracht in februari 2015 hun eerste nummer en video in het Engels: "I Can not Breathe". Op 3 februari 2016 bracht Pussy Riot clip Chaika uit. Als reactie op de kandidatuur van Donald Trump bracht Pussy Riot het nummer en de video 'Make America Great Again' in oktober 2016 uit.

In maart 2018 waren twee leden een aantal dagen onbereikbaar. Naderhand bleek dat ze door de politie in de Krim opgepakt waren.[5]

In juli 2018 verstoorden 4 leden de WK voetbal finale tussen Frankrijk en Kroatie, door tijdens de wedstrijd het veld op te rennen.

Op 21 september 2012 bracht de Feminist Press een e-boek uit met de titel Pussy Riot! A Punk Prayer for Freedom waarin geschriften over het punkcollectief zijn verzameld.

In 2014 publiceerde Riverside Press Words Will Break Cement: The Passion of Pussy Riot van de Russische, lesbische journaliste Masha Gessen. Door middel van interviews met de bandleden, hun familieleden en vrienden, nam Gessen de biografieën op van Jekaterina Samoetsevitsj, Maria Aljochina en Nadezhda Tolokonnikova. Gessen beschreef hoe ze Pussy Riot vormden, zorgde voor de historische, culturele en politieke context voor de protesten, uitvoeringen en muziek van de band, en beschreef ook hun arrestatie- en gevangenistijd.

Pussy Riot-lid Nadezhda Tolokonnikova bracht een drietal boeken uit over Pussy Riot:

• Comradely Greetings: The Prison Letters of Nadya and Slavoj (met Slavoj Žižek, Verso, 2014)
• How to Start a Revolution (Penguin Press, 2016), in 2017 in het Nederlands verschenen onder de titel Zo begin je een revolutie bij Uitgeverij Atlas
• Rules for Rulebreakers: A Pussy Riot Guide to Protest, (HarperOne, 2018)

Zie de categorie Pussy Riot van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.