Riot grrrl

	Riot grrrl
	Carrie Brownstein van de band Sleater-Kinney, op Vegoose in 2005
Stilistische oorsprong	punkrock, hardcorepunk, poppunk, indierock, alternatieve rock, grunge
Culturele oorsprong	vroege 90's
Vaak toegepaste ; instrumenten	elektrische gitaar, basgitaar
Populariteit	underground
	Regionale scenes
	Verenigde Staten
	Verwante onderwerpen
	feminisme, grunge, queercore
Portaal	Muziek

Riot grrrl (of riot grrl) is een feministische subcultuur die in het begin van de jaren 90 van de 20e eeuw opkwam, tegelijkertijd met grunge. De stroming wordt vaak samengetrokken met de derde feministische golf.[1]

De muzikale vorm van de stroming is verwant aan punkrock, indierock en noise rock, met bands die grotendeels uit vrouwelijke leden bestaan, zoals Hole, Bikini Kill, Free Kitten, L7, Huggy Bear, Babes in Toyland, Le Tigre, Bratmobile, Sleater-Kinney. Jaarlijks worden in veel Europese landen zogenaamde ladyfests gehouden: festivals gericht op riot grrrl-activiteiten en -ambities.

Voorlopers

Patti Smith
Wendy O. Williams (1949-1998) & The Plasmatics
Lydia Lunch

Zie ook

Externe links

Riot Grrrl UK site
Andy from Linus's 1993 diary, a glimpse into the UK riot grrrl scene at that time
Cranked Up Really High. Chapter IX: Suck My Left One, by Stewart Home
Riot Grrrl Retrospective at the Experience Music Project
grrrl zine archive

Noten

Rosenberg, Jessica, Gitana Garofalo, 'Riot Grrrl: Revolutions from within' in Signs, Vol. 23, No. 3, Feminisms and Youth Cultures (Spring, 1998)

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Rosenberg_Garofalo-1] Rosenberg, Jessica, Gitana Garofalo, 'Riot Grrrl: Revolutions from within' in Signs, Vol. 23, No. 3, Feminisms and Youth Cultures (Spring, 1998)