Psilochilus

De botanische naam Psilochilus is afkomstig uit vanOudgrieks ψιλός, psilos (naakt, glad), en χεῖλος, cheilos (lip) en slaat op de gladde, onbehaarde bloemlip.

Psilochilus-soorten zijn altijdgroene terrestrische orchideeën. Ze bezitten een kruipende wortelstok, vlezige adventiefwortels en een bloemstengel die deels liggend, deels rechtop staat, omgeven door losse bladscheden, en voorzien van dikke membraneuze bladeren.

De bloeiwijze is een eindstandige aar met een klein aantal bloemen die zich één voor één openen. De bloemen zijn klein en weinig geopend. Kelkbladen en kroonbladen zijn gelijkvormig, spatelvormig, de kelkbladen met een duidelijke kiel langs de middennerf. De bloemlip is langer dan de andere bloembladen, drielobbig en glad. Het gynostemium is lang knotsvormig, met drie ribben en een gelobde top. De helmknop is eindstandig en draagt vier pollinia.

Enkele soorten van dit geslacht met efemere (eendaagse) bloemen kennen een perfecte synchronisatie van de bloei, waarbij binnen een populatie bij alle planten de bloemknoppen zich op de ochtend van dezelfde dag openen, om nog dezelfde dag te verwelken.

Psilochilus groeien op vochtige, humusrijke bodem in tropische laagland- en montane regenwouden van noordelijk Zuid-Amerika en het Andesgebergte.

Het geslacht telt zeven of acht soorten. De typesoort is Psilochilus modestus Barb.Rodr. (1881).

• Psilochilus carinatus Garay (1978)
• Psilochilus dusenianus Kraenzl. ex Garay & Dunst. (1965)
• Psilochilus ecuadoriensis
• Psilochilus macrophyllus (Lindl.) Ames (1922)
• Psilochilus maderoi (Schltr.) Schltr. (1926)
• Psilochilus modestus Barb.Rodr. (1881)
• Psilochilus mollis Garay (1978)
• Psilochilus physurifolius (Rchb.f.) Løjtnant (1977)

• Taxonomie en fylogenie van de orchideeënfamilie

Onderverdeling van de tribus Triphoreae
Subtribus: Diceratostelinae Geslacht: Diceratostele Subtribus: Triphorinae Geslachten: Monophyllorchis · Psilochilus · Triphora