Populus euphratica

Populus euphratica is een soort uit het geslacht populier (Populus) uit de wilgenfamilie (Salicaceae). De soort maakt onderdeel uit van de populieren-sectie Turanga. Het heeft een zeer breed verspreidingsgebied van Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Centraal-Azië tot het westen van China.

Populus euphratica
P. euphratica in de Gobiwoestijn, Mongolië,
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Orde:Malpighiales
Familie:Salicaceae (Wilgenfamilie)
Geslacht:Populus (Populier)
Soort
Populus euphratica
Oliv. (1807)
Synoniemen
  • Balsamiflua euphratica (Olivier) Kimura
  • Balsamiflua illicitana (Dode) Kimura
  • Populus ariana Dode
  • Populus diversifolia Schrenk
  • Populus illicitana Dode
  • Populus litwinowiana Dode
  • Populus transcaucasica Jarm. ex Grossh.
  • Turanga ariana Kimura
  • Turanga diversifolia Kimura
  • Turanga euphratica (Olivier) Kimura
  • Turanga litwinowiana (Dode) Kimura
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Populus euphratica op Wikispecies
Portaal    Biologie

Beschrijving

Populus euphratica, Illustrations of the Forest Flora of North-West and Central India, 1874

Populus euphratica is een middelgrote loofboom die, als de omstandigheden goed zijn, een hoogte kan bereiken van 15 m en een omtrek van 2,5 m. De stam is meestal gebogen en gevorkt. Oude stammen hebben een dikke, ruwe olijfkleurige schors. Terwijl het spinthout wit is, is het kernhout rood en verdonkert het naar het midden toe tot bijna bijna zwart. De wortels verspreiden zich breed, maar niet diep. De bladeren zijn zeer variabel van vorm. De bloemen hebben de vorm van katjes. De mannelijke zijn 25 - 50 mm lang, de vrouwelijke 50 - 70 mm. De vruchten bestaan uit eivormige lancetvormige capsules gevuld met kleine zaden omhuld door zijdeachtige haren.[1]

Ecologie

Het kan worden aangetroffen in droge bossen op hoogten tot 4000 m boven zeeniveau. Populus euphratica is een belangrijk onderdeel van het oeverbos van rivieren in gebieden met een steppeklimaat. Zij kunnen hier met wilg, tamarisk en moerbei een dichte struikgewas vormen. Het groeit goed op land dat seizoensgebonden wordt overstroomd en is tolerant ten opzichte van zout en brak water. De boom wordt veel gebruikt als een bron van brandhout. De bossen zijn hierdoor grotendeels verdwenen of gefragmenteerd over een groot deel van het natuurlijke verspreidingsgebied.[2]

Gebruik

De soort wordt gebruikt in agroforestry waarin het voorziet in bladeren als groenvoer voor het vee, hout en (potentieel) vezels voor het maken van papier. De bomen en struiken worden tevens gebruikt in herbebossingsprogramma's op verzoute bodems in woestijngebieden, als windbreker en om erosie te controleren.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.