Pianosonate nr. 3 (Beethoven)

	Pianosonate nr. 3
Componist	Ludwig van Beethoven
Soort compositie	pianosonate
Gecomponeerd voor	pianoforte
Toonsoort	C groot
Opusnummer	2 nr. 3
Compositiedatum	1796
Opgedragen aan	Joseph Haydn
Duur	ca. 23'
Vorige werk	Pianosonate nr. 2 op. 2/2
Volgende werk	Strijktrio nr. 1 op. 3
Oeuvre	Oeuvre van Ludwig van Beethoven
Portaal	Klassieke muziek

Pianosonate nr. 3 in C groot is een sonate voor piano van Ludwig van Beethoven. Gecomponeerd in 1796, is dit de derde en laatste pianosonate van het aan Joseph Haydn opgedragen opusnummer 2.

Opbouw

De sonate heeft vier delen:

I. Allegro con brio
II. Adagio
III. Scherzo: Allegro
IV. Allegro assai

I. Allegro con brio

Dit eerste deel bevat, met name in de doorwerking, passages waarin flink gemoduleerd wordt en die een goede techniek vereisen. Het is geschreven in een 4/4-maat en staat in C groot.

II. Adagio

Het tweede deel, in 2/4-maat, begint met een sectie in E groot in een gedragen spanning, en komt tot een emotionele climax in de middensectie die in e klein staat. De reprise herneemt het gedragen beginthema in E groot.
Dit Adagio is te beschouwen als 'pièce de résistance' van deze sonate, zowel wat betreft muzikale inhoud als complexiteit van de vorm.

III. Scherzo (allegro)

Dit derde, snelle, deel begint in C groot, met een middendeel in a klein, waarin triolen het karakter bepalen. Daarna volgen een Da capo en een Coda, beide weer in C groot.
De maatsoort van dit scherzo is een 3/4-maat.

IV. Allegro assai

Het vierde en laatste deel, in rondovorm, bevat passages waarin trillers gelijktijdig in beide handen klinken, alsmede plotselinge contrasten en dramatische passages in mineur. De maatsoort is een 6/8-maat, de toonsoort C groot.

Externe link

Bladmuziek bij het International Music Score Library Project

Pianosonates uit het oeuvre van Ludwig van Beethoven

Nrs. 1-10: (op. 2-14)	nr. 1 in f, Op. 2, nr. 1 · nr. 2 in A, Op. 2, nr. 2 · nr. 3 in C, Op. 2, nr. 3 · nr. 4 in Es, Op. 7 (Grand Sonata) · nr. 5 in c, Op. 10, nr. 1 · nr. 6 in F, Op. 10, nr. 2 · nr. 7 in D, Op. 10, nr. 3 · nr. 8 in c, Op. 13 (Pathétique) · nr. 9 in E, Op. 14, nr. 1 · nr. 10 in G, Op. 14, nr. 2
Nrs. 11-20: (op. 22-49)	nr. 11 in Bes, Op. 22 · nr. 12 in As, Op. 26 (Dodenmars) · nr. 13 in Es, Op. 27, nr. 1 (Quasi una fantasia) · nr. 14 in cis, Op. 27, nr. 2 (Mondschein) · nr. 15 in D, Op. 28 (Pastorale) · nr. 16 in G, Op. 31, nr. 1 · nr. 17 in d, Op. 31, nr. 2 (Sturm) · nr. 18 in Es, Op. 31, nr. 3 · nr. 19 in g en nr. 20 in G, Op. 49
Nrs. 21-32: (op. 53-111)	nr. 21 in C, Op. 53 (Waldstein) · nr. 22 in F, Op. 54 · nr. 23 in f, Op. 57 (Appassionata) · nr. 24 in Fis, Op. 78 (A Thérèse) · nr. 25 in G, Op. 79 · nr. 26 in Es, Op. 81a (Les adieux) · nr. 27 in e, Op. 90 · nr. 28 in A, Op. 101 · nr. 29 in Bes, Op. 106 (Hammerklavier) · nr. 30 in E, Op. 109 · nr. 31 in As, Op. 110 · nr. 32 in c, Op. 111

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.