Pianosonate nr. 4 (Beethoven)

	Pianosonate nr. 4 ("Grote Sonate", "Die verliebte")
	Beethoven rond 1804 (Waldmueller)
Componist	Ludwig van Beethoven
Soort compositie	pianosonate
Gecomponeerd voor	pianoforte
Toonsoort	Eb majeur
Opusnummer	7
Compositiedatum	1796-1797
Première	Wenen, oktober 1797
Opgedragen aan	Gravin Anna Luisa Barbara (Babette) von Keglevich
Duur	ca. 28'
Vorige werk	Pianosonate voor vier handen in D op. 6
Volgende werk	Strijktrio nr. 2 in D ("Serenade") op. 8
Oeuvre	Oeuvre van Ludwig van Beethoven
Portaal	Klassieke muziek

De Pianosonate nr. 4' in Es majeur, opus 7, is de vierde pianosonate van Ludwig van Beethoven. Opmerkelijk is dat deze sonate geen onderdeel uitmaakt van een set, hetgeen gebruikelijk was. De sonate heeft bovendien een bijzonder lange duur: ze duurt meer dan 25 minuten, in die tijd eveneens ongebruikelijk. Lange tijd werd het stuk de bijnaam Die verliebte gegeven, hoewel deze benaming niet van de componist zelf kwam.

De sonate is als volgt opgebouwd:

Allegro molto e con brio: Het eerste deel is geschreven in de klassieke sonatevorm, die echter grootser dan gewoonlijk werd opgevat: zo merken we na het tweede thema nog een boel muzikaal materiaal alvorens de codetta begint.
Largo, con gran espressione: een uitermate breed en langzaam deel, met veel stiltes tussen akkoorden in sterk contrasterende dynamiek.
Allegro: Hier duikt het typische scherzo op, met veel dartele sprongen en een vrolijke melodie. Valt na het tweede deel meteen op door z'n beweeglijkheid.
Rondo, poco allegretto e grazioso: afsluitende rondo

Met opusnummer 7 is deze sonate een van de vroege werken van Beethoven. Ze kan aldus qua stijl nog tot het classicisme worden gerekend, hoewel de strikte vormgeving stilaan weinig plaats moet beginnen te maken voor de emotionele achtergrond. Na deze sonate zou Beethoven zich weer aan een reeks van drie wijden (nrs. 5,6,7), de achtste sonate is dan de bekende Pathétique.

Muziek


	Deel 1: Allegro molto e con brio (download·info)

Pianosonates uit het oeuvre van Ludwig van Beethoven

Nrs. 1-10: (op. 2-14)	nr. 1 in f, Op. 2, nr. 1 · nr. 2 in A, Op. 2, nr. 2 · nr. 3 in C, Op. 2, nr. 3 · nr. 4 in Es, Op. 7 (Grand Sonata) · nr. 5 in c, Op. 10, nr. 1 · nr. 6 in F, Op. 10, nr. 2 · nr. 7 in D, Op. 10, nr. 3 · nr. 8 in c, Op. 13 (Pathétique) · nr. 9 in E, Op. 14, nr. 1 · nr. 10 in G, Op. 14, nr. 2
Nrs. 11-20: (op. 22-49)	nr. 11 in Bes, Op. 22 · nr. 12 in As, Op. 26 (Dodenmars) · nr. 13 in Es, Op. 27, nr. 1 (Quasi una fantasia) · nr. 14 in cis, Op. 27, nr. 2 (Mondschein) · nr. 15 in D, Op. 28 (Pastorale) · nr. 16 in G, Op. 31, nr. 1 · nr. 17 in d, Op. 31, nr. 2 (Sturm) · nr. 18 in Es, Op. 31, nr. 3 · nr. 19 in g en nr. 20 in G, Op. 49
Nrs. 21-32: (op. 53-111)	nr. 21 in C, Op. 53 (Waldstein) · nr. 22 in F, Op. 54 · nr. 23 in f, Op. 57 (Appassionata) · nr. 24 in Fis, Op. 78 (A Thérèse) · nr. 25 in G, Op. 79 · nr. 26 in Es, Op. 81a (Les adieux) · nr. 27 in e, Op. 90 · nr. 28 in A, Op. 101 · nr. 29 in Bes, Op. 106 (Hammerklavier) · nr. 30 in E, Op. 109 · nr. 31 in As, Op. 110 · nr. 32 in c, Op. 111

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.