Glutaarzuur

Glutaarzuur is een organische verbinding met als brutoformule C5H8O4. De zuivere stof komt voor als kleurloze vaste stof, die goed oplosbaar is in water. Dit in tegenstelling tot de verwante dicarbonzuren barnsteenzuur en adipinezuur, die zeer slecht oplosbaar zijn.

Glutaarzuur
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van glutaarzuur
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
C5H8O4
IUPAC-naampentaandizuur
Andere namenpropaan-1,3-dicarbonzuur, 1,3-propaandicarbonzuur
Molmassa132,11462 g/mol
SMILES
C(CC(=O)O)CC(=O)O
InChI
1S/C5H8O4/c6-4(7)2-1-3-5(8)9/h1-3H2,(H,6,7)(H,8,9)
CAS-nummer110-94-1
EG-nummer203-817-2
PubChem743
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnenH319
EUH-zinnengeen
P-zinnenP305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurkleurloos
Dichtheid1,42 g/cm³
Smeltpunt98 °C
Kookpunt303 °C
Oplosbaarheid in water(bij 20°C) 640 g/l
Goed oplosbaar inwater, ethanol, di-ethylether, chloroform, benzeen
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

De zouten en esters van glutaarzuur worden glutaraten genoemd.

Synthese

Glutaarzuur kan bereid worden via ringopening van gamma-butyrolacton met behulp van kaliumcyanide, waarbij het kaliumzout van 4-cyanobutaanzuur ontstaat. Hydrolyse van het nitril levert vervolgens glutaarzuur. Een alternatieve route gaat uit van dihydropyraan. Deze verbinding wordt gehydrolyseerd en vervolgens geoxideerd tot het dizuur. Een derde beschreven methode gaat uit van 1,3-dibroompropaan en natrium- of kaliumcyanide, waarbij eerst pentaandinitril gevormd wordt, dat na hydrolyse ook het dicarbonzuur oplevert.

Toepassingen

1,5-pentaandiol, een algemeen toegepaste weekmaker en precursor voor polyesters wordt verkregen door hydrogenering van glutaarzuur of derivaten.[1]

Glutaarzuur zelf wordt als uitgangsstof toegepast in de bereiding van polyesters, polyolen en polyamides. Het oneven aantal koolstofatomen (vijf) leidt tot een lagere elasticiteit van het gevormde polymeer.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.