Patricia Tarabini

Tarabini debuteerde in 1985 op het ITF-toernooi van Porto Alegre (Brazilië). Zij stond een maand later voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Monviso (Italië) – zij verloor van de Italiaanse Laura Golarsa. In 1986 veroverde Tarabini haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Bari (Italië), door de Tsjechische Olga Votávová te verslaan. In totaal won zij twee ITF-titels, de andere enkele weken later in Tarente (Italië).

De maand daarna kwalificeerde Tarabini zich meteen voor een grandslamtoernooi, op Roland Garros. Zij bereikte er de tweede ronde. Zij stond in 1989 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Straatsburg – zij verloor van de Tsjechische Jana Novotná. Hoewel zij later dat jaar (in Guarujá) en in 1990 (in Parijs) nog twee finales bereikte, wist Tarabini geen WTA-enkelspeltitels te veroveren. In 1992 nam zij deel aan de Olympische Spelen in Barcelona – daar bereikte zij de tweede ronde.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 29e plaats, die zij bereikte in mei 1988. Na 1995 concentreerde zij zich meer op het dubbel- dan op het enkelspel.

Tarabini behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1986 op het ITF-toernooi van Bari (Italië) samen met landgenote Mariana Pérez Roldán – daar bereikte zij meteen de halve finale, waarin zij verloor van het Nederlandse koppel Nanette Schutte en Marianne van der Torre. In datzelfde jaar nam Tarabini voor het eerst deel aan een grandslamtoernooi, op Wimbledon, samen met de Braziliaanse Gisele Miró.

In 1986 speelde Tarabini voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Buenos Aires, samen met landgenote Emilse Raponi. Zij bereikten er de kwartfinale. Zij stond in 1987 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Båstad, samen met de Italiaanse Sandra Cecchini – zij verloren van het koppel Penny Barg en Tine Scheuer-Larsen. In 1989 veroverde Tarabini haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Arcachon, weer samen met Cecchini, door het koppel Mercedes Paz en Brenda Schultz te verslaan. In totaal won zij vijftien WTA-titels, de laatste in 2001 in Wenen, samen met landgenote Paola Suárez. Verspreid over de jaren 1998–2004 won Tarabini daarnaast nog drie ITF-titels.

Haar beste resultaat in het vrouwendubbelspel op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale. In het gemengd dubbelspel won zij een grandslamtitel, samen met landgenoot Javier Frana, op Roland Garros 1996. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de twaalfde plaats, die zij bereikte in augustus 1998. Tarabini nam driemaal deel aan de Olympische Spelen: in 1992 in Barcelona (kwartfinale), in 1996 in Atlanta (eerste ronde) en ten slotte in 2004 in Athene, waar zij samen met landgenote Paola Suárez op een bronzen medaille beslag wist te leggen. Daarna nam zij nauwelijks meer aan toernooien deel.