Brenda Schultz-McCarthy

Schultz verliet haar ouderlijk huis op elfjarige leeftijd om zich op haar tenniscarrière te concentreren. Vanaf dat moment speelde ze in de zwaarste toernooien, kreeg ze les van 's werelds beste coaches en werd ze klaargestoomd door middel van intensieve trainingtechnieken.

In 1986 maakte Schultz de overstap naar het profcircuit; een jaar later maakte ze haar grandslamdebuut waar ze in de eerste ronde van het US Open verloor. Weer een jaar later, in 1988, geraakte ze tot de vierde ronde op Roland Garros. In hetzelfde jaar 1988 won ze het single juniorentoernooi van Wimbledon. Haar beste grandslamresultaten behaalde ze in 1995 toen ze zowel op het US Open als op Wimbledon de kwartfinale wist te bereiken. Datzelfde jaar behaalde ze de titel "Female Rookie of the Year". Ook bij het Australian Open wist ze enkele malen de vierde ronde te bereiken. Daarmee toonde ze aan een allround tennisspeelster te zijn. In het slottoernooi van het jaar, waar alleen de beste 16 speelsters van dat jaar in actie komen, mocht Schultz vier maal op rij meedoen, met een halvefinaleplaats in 1995 als beste resultaat. Meer dan twintig jaar lang bleef Schultz de laatste Nederlandse tennisspeelster die aan het eindejaars­kampioenschap mocht meedoen, tot zij in 2018 werd opgevolgd door Kiki Bertens.

Gedurende haar carrière won Schultz zeven toernooien in het enkelspel en won ze negen keer een dubbelspelfinale. Verder bereikte ze negen enkelspelfinales en tien dubbelspelfinales die ze verloor. In totaal verdiende ze meer dan 2,5 miljoen Amerikaanse dollar. Op 20 mei 1996 bereikte ze haar hoogste enkelspelpositie op de wereldranglijst, de negende plaats. Enkele maanden daarvoor, op 2 oktober 1995, behaalde ze haar hoogste dubbelspelklassering, de zevende positie.

Ze trouwde met de Amerikaan Sean McCarthy (een voormalig American Football-speler) in Heemstede op 8 april 1995.

Schultz nam in 1999 afscheid van de tenniswereld. Ze richtte vervolgens haar eigen tennisschool op in Ferrum, Virginia in de Verenigde Staten. In 2005 keerde ze echter terug op de internationale tennisbanen, toen ze voor Nederland meedeed in de Fed Cup. Na deze rentree besloot ze in 2006, in navolging van Martina Hingis haar profcarrière weer op te pakken.

Op 9 maart 2006 maakte ze haar rentree in het WTA-circuit tijdens het toernooi van Indian Wells waarvoor ze een wildcard had gekregen. Tijdens het toernooi verloor ze in de eerste ronde met 4–6, 2–6 van de Japanse Aiko Nakamura. Eerder in 2006 had ze al tevergeefs geprobeerd zich te kwalificeren voor de toernooien van Tokio en Memphis. Voor het Nederlandse grastoernooi in Rosmalen kreeg Schultz een wildcard – ze wist twee partijen te winnen en bereikte de kwartfinale. In juni 2007 won zij een ITF-toernooi in Surbiton. Eind 2008 heeft zij haar carrière voor de tweede maal beëindigd en is zij zich weer volledig gaan richten op haar tennisschool.

Positie per einde seizoen:

• (en) Profiel van Brenda Schultz-McCarthy op de website van de WTA
• (en) Profiel van Brenda Schultz-McCarthy op de website van de ITF
• (en) Profiel van Brenda Schultz-McCarthy in de Fed Cup
• (en) Profiel van Brenda Schultz-McCarthy op sports-reference.com
• (en) Profiel van Brenda Schultz-McCarthy op de website van Wimbledon

Historische top 10 van tennisspeelsters uit Nederland

1. Kiki Bertens     4e (2019-05-13) 2. Betty Stöve     5e (1977-07-03) 3. Kea Bouman     8e (1928) 4. Brenda Schultz     9e (1996-05-20) 5. Marijke Schaar     21e (1971) 6. Miriam Oremans     25e (1993-07-26) 7= Manon Bollegraf     29e (1990-07-09) 7= Kristie Boogert     29e (1996-02-05) 9= Stephanie Rottier     30e (1993-04-26) 9= Michaëlla Krajicek     30e (2008-02-11) Laatst bijgewerkt op: 13 mei 2019