PAX (vredesorganisatie)

Sinds 2011 richt PAX 'Ambassades van Vrede' op in Nederland die op lokaal niveau aandacht vragen voor het thema vrede, activiteiten die hun hoogtepunt kennen tijdens de jaarlijkse Vredesweek. Elk jaar is hiermee een bekend boegbeeld verbonden als nationale 'Ambassadeur van Vrede'. In 2011 was dat schrijver Jan Terlouw, in 2012 en 2013 presentator Jörgen Raymann, in 2014 zanger Tim Akkerman[1] en sinds 2015 caberetier Vincent Bijlo. Sinds 2017 reiken deze Ambassadeurs op 21 september, de Internationale Dag van de Vrede, 'PAX Duiven' uit aan mensen die vredesinitiatieven ontplooien. Deze Duiven zijn gemaakt van olijfbomenhout wat geassocieerd wordt met kracht, vrede en een positieve toekomst.

De thematische afdeling Veiligheid en Ontwapening houdt zich bezig met onderzoek naar en campagnes op het gebied van nucleaire ontwapening, clustermunitie, landmijnen, verarmd uranium, drones, explosieve wapens en de onderwerpen Human Security en Protection of Civilians. Vanuit deze werking maakt PAX deel uit van de nobelprijswinnaar Internationale Campagne tot Afschaffing van Kernwapens.

In september 2014 is Pax het burgerinitiatief 'Teken tegen kernwapens' begonnen om de Nederlandse Tweede Kamer een mogelijk verbod op kernwapens te laten bespreken.[2]

De jongerenafdeling Pax-it organiseert debatavonden, netwerkbijeenkomsten en filmavonden voor jongeren. Een voorbeeld is de filmreeks Checkpoint Cinema, waar Nederlandse filmmakers maandelijks het publiek hun film naar keuze laten zien.

PAX werkt in Afrika in twee regio's: de Hoorn van Afrika en het Grote Merengebied. De Hoorn van Afrika kampt al decennialang met conflicten, zoals in (Zuid-)Soedan en de regionale problemen omtrent het Oegandese Verzetsleger van de Heer, dat actief is in zowel het Grote Merengebied als in de Hoorn van Afrika. In het Grote Merengebied richt PAX zich op Congo-Kinshasa.

PAX werkt in Zuidoost-Europa in Bosnië (Srebrenica), Kosovo en Servië (Sandzak). Samen met lokale partners wordt gewerkt aan versterking van lokaal bestuur, interetnische dialoog, waarheidsvinding, minderhedenrechten en human security. In alle programma’s worden maatschappelijke activiteiten gecombineerd met beleidsbeïnvloeding, zowel nationaal als internationaal. De toenadering tot de Europese Unie van de landen op de Westelijke Balkan is hierbij een belangrijk aangrijpingspunt.

Rond het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 beheersten verschillende oorlogen de Zuidelijke Kaukasus: Armeniërs in Nagorno-Karabach kwamen met steun van Armenië in opstand tegen Azerbeidzjan en verklaarden de autonome republiek onafhankelijk. Abchazië en Zuid-Ossetië hebben geprobeerd zich af te scheiden van Georgië. Na 1994 zijn deze conflicten allemaal ‘bevroren’: geen grootschalige vijandelijkheden, maar ook geen vrede. Hierdoor kunnen meer dan één miljoen vluchtelingen niet naar huis. In alle conflicten is tot op heden geen uitzicht op een duurzame oplossing. PAX werkt in de betwiste gebieden Nagorno-Karabach en Zuid-Ossetië samen met verschillende partners.

Het aantal gewapende conflicten in Latijns-Amerika is de laatste jaren afgenomen. In verschillende landen zijn vredesakkoorden getekend, waarheidscommissies opgezet, en is men met de wederopbouw van het land begonnen (zoals in Guatemala en El Salvador). PAX onderzoekt en draagt bij aan de re-integratie van voormalige strijders, ondersteunt de slachtoffers van geweld en versterkt lokale vredesinitiatieven in twee regio's in Colombia: noordelijk Cauca en Tolima.

Het Midden-Oosten is een gebied met systemische, gewelddadige conflicten tussen en binnen staten. PAX pleit in Nederland voor publieke en politieke steun voor vredesonderhandelingen, politieke transformatie en verzoening, organiseert vredesdialogen en steunt lokale vredesactivisten om zich tegen geweld te verzetten in hete conflictengebieden. PAX werkt in het Midden-Oosten aan het verbeteren van de vrijheid van meningsuiting, het oprekken van speelruimte voor civiele samenleving in Syrië en aan de preventie van martelingen en verbetering van de behandeling van Palestijnse vluchtelingen in Libanon.