Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1953

	Oostenrijkse parlementsverkiezingen 1953
Datum	22 februari 1953
Land	Oostenrijk
Te verdelen zetels	165
Opkomst	95,83% (1%)
	Resultaat
Grootste partij	Sozialistische Partei Österreichs (42,11%)[1]
Nieuwe Bondskanselier	Julius Raab (ÖVP)
Vorige Bondskanselier	Leopold Figl (1945-1953)
	Opvolging verkiezingen
Portaal	Politiek

De derde verkiezingen van de Nationalrat, het parlement van Oostenrijk, vonden op 22 februari 1953 plaats.

De Geallieerde bezettingszones in Oostenrijk (1945-1955)

Het waren de laatste parlementsverkiezingen tijdens geallieerde bezetting van Oostenrijk.

Voornaamste partijen die deelnamen aan de verkiezingen
Partijnaam	Afkorting	Ideologische richting
Österreichische Volkspartei	ÖVP	christendemocratie, liberaal conservatisme
Sozialistische Partei Österreichs	SPÖ	sociaaldemocratie, democratisch socialisme
Kommunistische Partei Österreichs	KPÖ	marxisme-leninisme, communisme
Wahlpartei der Unabhängigen	WdU	liberaal conservatisme, nationaal liberalisme

Uitslag

De SPÖ kreeg voor het eerst sinds de Tweede Oostenrijkse Republiek meer stemmen dan de ÖVP. Toch bleef de ÖVP in de Nationale Raad de grootste partij, 74 tegen 73 voor de sociaaldemocraten.[2] De christendemocraten leverden 3 zetels ten opzichte van 1953, terwijl de sociaaldemocraten 6 zetels winst boekten.

Partijen		Stemmen	Percentage	Zetels	Verschil
	Sozialistische Partei Österreichs (SPÖ)	1.818.517	42,10%	73	6
	Österreichische Volkspartei (ÖVP)	1.781.777	41,30%	74	3
	Wahlpartei der Unabhängigen (WdU)^a	472.866	10,90%	14	2
	Wahlgemeinschaft Österreichische Volksopposition (WO)^b	228.159	5,28%	4	1
	Overige partijen^c	17.369	0,40%	—	—
(opkomst 95,83%)		4.395.519	100%	165
^a Lijstverbinding VdU/Aktion zur politischen Erneuerung ^b Kommunistische Partei Österreichs en bondgenoten ^c Überparteiliche Einigung der Mitte, Wahlgemeinschaft parteiloser Persönlichkeiten, Krscanska demokratska stranka, Christlichsoziale Partei und Parteifreie Persönlichkeiten, Wahlpartei Freie Demokraten, Bund der österreichischen Monarchisten, Österreichische National-Republikaner und Parteilose, Österreichische Patriotische Union

Coalitievorming

Leopold Figl (ÖVP), bondskanselier sinds 1945 slaagde er na de verkiezingen niet in om een niet kabinet te vormen omdat hij werd tegengewerkt door de rechtervleugel van zijn partij.[3] Uiteindelijk slaagde Julius Raab, een partijgenoot van Figl, er op 2 april 1953 in om een nieuw kabinet - wederom een coalitie van ÖVP en SPÖ - te presenteren.

Bondskanselier Julius Raab (ÖVP)
Vice-kanselier Adolf Schärf (SPÖ)

Zie ook

Oostenrijkse verkiezingen

Presidentsverkiezingen:	1951 · 1957 · 1963 · 1965 · 1971 · 1974 · 1980 · 1986 · 1992 · 1998 · 2004 · 2010 · 2016
Parlementsverkiezingen:	1945 · 1949 · 1953 · 1956 · 1959 · 1962 · 1966 · 1970 · 1971 · 1975 · 1979 · 1983 · 1986 · 1990 · 1994 · 1995 · 1999 · 2002 · 2006 · 2008 · 2013 · 2017 · 2019
Referenda:	1938 · 1978 · 1994 · 2013

Zie de categorie 1953 Austrian general election van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

De SPÖ werd procentueel de grootste partij; de ÖVP bleef met 74 zetels de sociaaldemocraten met één zetel voor in de Nationale Raad
Drs. J.J. Bakker, G. Algoet e.a.: Winkler Prins - 1954 Boek van het Jaar, Elsevier A'dam/Brussel 1954, p. 343
Ibidem

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] De SPÖ werd procentueel de grootste partij; de ÖVP bleef met 74 zetels de sociaaldemocraten met één zetel voor in de Nationale Raad

[2] Drs. J.J. Bakker, G. Algoet e.a.: Winkler Prins - 1954 Boek van het Jaar, Elsevier A'dam/Brussel 1954, p. 343

[3] Ibidem