Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming (De Meern)

In de Middeleeuwen stond middenin Vleuten een kerk die was gewijd aan Sint Willibrord. Tot de parochie rondom deze kerk behoorde ook het deel van De Meern ten noorden van de Oude Rijn. Het gebied van deze parochie was in bezit van het Kapittel van Oudmunster te Utrecht. Het zuidelijk deel van De Meern, dat toen nog zeer klein was, behoorde tot de heerlijkheden (tevens polders) Ouden Rhijn en Nijeveld. Er was dus sprake van een bestuurlijke driedeling van De Meern, welke heeft voortgeduurd tot het ontstaan van de gemeente Vleuten-De Meern in 1954. Het 'driegemeentenpunt' lag middenin De Meern, iets ten oosten van de Meernbrug. Vlakbij dit punt stichtte een heer van Nijeveld in de late midddeleeuwen een vicarie met bijbehorende kapel. Deze lag aan de noordelijke oever van de Oude Rijn, dus in het gebied van de Vleutense Willibrordparochie. De kapelaan van de kapel, die de dagelijkse missen celebreerde, stond niet onder opzicht van de pastoor van Vleuten. Maar omdat deze pastoor ook werkzaam was onder de Meernse bevolking, zal hij menigmaal zijn voorgegaan in de zondagse mis in de kapel bij de Meernbrug.

In 1580 kwam een abrupt einde aan de missen in de kapel van De Meern, nadat door het provinciebestuur een verbod was uitgevaardigd op het houden van openbare rooms-katholieke erediensten. In heel Nederland werden dergelijke verboden van kracht en gingen de rooms-katholieken 'ondergronds'. De Meernse katholieken gingen voortaan voor het grootste deel naar de schuilkerk aan 't Hoog in Vleuten en voor een kleiner deel naar een van de schuilkerken in Utrecht. De kapel kwam in handen van de hervormden. In 1634 werd deze grondig opgeknapt en verbouwd tot kerk. Ook de kerk in Vleuten ging over naar de hervormden. Daar bleef zeker 70% van de bevolking rooms-katholiek. De te groot geworden Vleutense oude Sint-Willibrordkerk werd in 1831 verkleind. De huidige naam van deze kerk is Torenpleinkerk. In De Meern ging het andersom. In de 19e eeuw groeide de hervormde gemeente uit de kapel bij de Meernbrug en in 1912 werd deze afgebroken om plaats te maken voor de huidige Marekerk. Ondanks deze snelle groei bleef tot ver in de 20e eeuw meer dan de helft van alle inwoners van De Meern rooms-katholiek.

Na een lange periode waarin de rooms-katholieken van De Meern voor het bijwonen van een mis aangewezen waren op schuilkerken buiten hun woonplaats, veranderde het godsdienstige klimaat in Nederland voor hen ten goede. In 1797 werd een statie Oudenrijn aan de Stadsdam gesticht. Een grote woning werd tot kerk verbouwd. Naast deze plek verrees in 1857 een nieuw kerkgebouw, de huidige Metaal Kathedraal. De parochianen in het dorp De Meern hoefden toen niet meer naar Vleuten te lopen om een mis bij te wonen. Deze kerk lag op ongeveer 2 km van hun woonplaats. Toen na de Eerste Wereldoorlog de Meernse bevolking ging groeien werd gedacht aan een nog groter en nu meer centraal gelegen kerkgebouw. Dit werd de huidige kerk in het centrum van De Meern. De grondaankoop vond in 1938 plaats en het kerkgebouw werd in 1940 ingewijd. Uit de oude kerk werden het doopvont en het orgel naar de nieuwe kerk overgebracht. Het orgel was in 1888 gebouwd door Michaël Maarschalkerweerd en geschonken door twee parochianen. De pastorie vormt met de kerk één geheel. Het complex is een rijksmonument. De architect van dit complex was H.C. van de Leur, die in de stijl van de Delftse School bouwde. Naast de kerk ligt een begraafplaats en tegenover de kerk werd in het begin van de jaren 1950 de eerste Meernse rooms-katholieke lagere school gebouwd.