Ombilinmijn
De Ombilinmijn is een steenkolenmijn op het Indonesische eiland Sumatra nabij de stad Sawahlunto. De mijn werd in 1892 door de overheid van het toenmalige Nederlands Indië geopend. Sinds 2019 staat het mijncomplex op de Werelderfgoed-lijst van de UNESCO.
Ombilinmijn
| ||
| Werelderfgoed cultuur | ||
 | ||
| Land |  | |
| UNESCO-regio | Azië en de Grote Oceaan | |
| Criteria | ii, iv | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 1610 | |
| Inschrijving | 2019 (43e sessie) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
Geschiedenis
In 1868 werd door de Nederlandse ingenieur W.H. de Greve het kolenveld van Ombilin ontdekt in de Padangse Bovenlanden. Het kolenveld was van de kust gescheiden door het Barisangebergte. Omdat er geen investeerders te vinden waren voor de aanleg van een spoorlijn besloot het gouvernement de aanleg van de spoorlijn en de exploitatie van de mijn ter hand te nemen. De mijn werd in 1892 geopend en bereikte in 1930 een vooroorlogse piek in de productie van 620.000 ton. De steenkolen uit Ombilin waren van groot belang voor de scheepvaart tussen de vele eilanden van Nederlands Indië, dat hierdoor geen delfstoffen meer uit Engeland of Brits-Indië hoefde te importeren. Tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië werd de exploitatie door Japan voortgezet en na de onafhankelijkheid van Indonesië werd een productiepiek bereikt in 1976 met 1,2 miljoen ton. In 2002 werd de dagbouw in de Ombilinmijn beëindigd en sinds 2011 is de mijn toegankelijk gemaakt voor toeristen.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Ombilin Coal Mine van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
