Subak (irrigatie)

Subak is het waterbeheer en irrigatiesysteem voor rijstvelden op het Indonesische eiland Bali dat werd ontwikkeld in de 9e eeuw. Voor Balinezen is irrigatie niet alleen het geven van water aan plantenwortels, maar het water wordt gebruikt om een complex, getrapt kunstmatig ecosysteem te bouwen. Het systeem bestaat uit 5 terrasvormige rijstvelden en watertempels van samen bijna 20k ha. De tempels zijn de belangrijkste focus van dit coöperatieve watermanagement systeem van kanalen en waterkeringen, die bekendstaan als Subak.

Balinese rijstterrassen zijn onderdeel van het Subak irrigatiesysteem.

Religieuze relatie

Pura Taman Ayun.

Subak is een traditioneel ecologisch duurzaam irrigatiesysteem dat de Balinese agrarische dorpsgemeenschap in Bale Banjar verbindt met Balinese tempels. Het waterbeheer valt onder het gezag van de priesters in de watertempels, die de Tri Hita Karanafilosofie volgen, een zelf-beschreven relatie tussen mens de aarde en de goden. Tri Hita Karana verbindt het rijk van de geest, de menselijke wereld en de natuur. Het totale subaksysteem illustreert dit filosofische principe. Watertempelrituelen bevorderen een harmonieuze relatie tussen mensen en hun omgeving door de actieve betrokkenheid van mensen met een ritueel concepten die de afhankelijkheid van het leven van natuurkrachten benadrukken. Rijst wordt gezien als een gave van God, en het subaksysteem is onderdeel van de tempelcultuur.

Waterspuwers op de badplaats bij de Pura Goa Gajah of Olifantsgrot

Systeem

Subakonderdelen zijn de bossen die de watertoevoer beschermen, terrasvormige rijstvelden om het landschap te beschermen, rijstvelden verbonden door een systeem van kanalen, tunnels en waterkeringen, dorpen en tempels van verschillende grootte en het belang dat zowel de waterbron als de passage door de tempel markeren bergafwaarts naar het subakland te irrigeren. Rijst, en het daarvoor benodigde water hebben met Subak, het coöperatieve kanaalsysteem dat het water gecontroleerd toevoert, hebben samen het landschap van de afgelopen duizend jaar gevormd. Water uit bronnen en kanalen stroomt door de tempels en vloeit uit over de rijstvelden. In totaal heeft Bali ongeveer 1.200 watercollectieven en tussen de 50 en 400 boeren die de watervoorziening van de een waterbron beheren. Het eigendom bestaat uit vijf sites die de onderling verbonden natuurlijke, religieuze en culturele componenten van het traditionele subak systeem illustreren. De terreinen zijn de Opperste Watertempel van Pura Ulun Danu Batur aan de rand van het meer van Batur waarvan het kratermeer wordt beschouwd als de ultieme oorsprong van elk voorjaar en de rivier, het subaklandschap van de Pakerisaanse waterberging het oudst bekende irrigatiesysteem in Bali, het subaklandschap van Catur Angga Batukaru met daarin een 10e-eeuwse inscriptie over de terrassen waartoe ze behoren en behoren daarmee tot de oudste in Bali en goede voorbeelden van klassieke Balinese tempelarchitectuur, en de Koninklijk watertempel van Pura Taman Ayun, de grootste en architectonisch meest vooraanstaande regionale watertempel, toontde volle expansie van het subaksysteem uit het grootste Balinese koninkrijk van de 19e eeuw. Deze architectonische onderdelen zijn geïnspireerd door verschillende verschillende oude religieuze tradities, waaronder Saivasiddhanta en Samkhyahindoeïsme, Vajrayanaboeddhisme en Austronesische kosmologie.

Erfgoedstatus

In juni 2012 werd Subak toegevoegd aan de werelderfgoedlijst van de UNESCO.[1] In 1981 werd het Subakmuseum geopend in het regentschap Tabanan.

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.