Olivier Renard

Olivier Renard begon bij Sporting Charleroi waar hij op jonge leeftijd zijn debuut maakte, maar geen basisplaats kon veroveren. Hij vertrok al zeer vroeg naar Italië en speelde daar 6 jaar bij achtereenvolgens Udinese Calcio, Modena FC en SSC Napoli. In 2005 keerde hij op 26-jarige leeftijd terug naar België om voor Standard Luik te spelen, eerst als doublure van Standard-icoon Vedran Runje, nadien als titularis. Hij werd met Standard zowel vice-kampioen als verliezend finalist van de Beker van België.

Na een korte blessure verloor hij verrassend zijn basisplaats aan Rorys Aragón en vertrok hij tot spijt van vele Standardsupporters naar het ambitieuze KV Mechelen. Toch had hij, door op het begin van het seizoen enkele sterke matchen te keepen, zeker zijn aandeel in de eerste titel van Standard in 25 jaar. Bij KV Mechelen werd hij meteen de onbetwiste nummer 1 en een ware publiekslieveling. In het seizoen 2007-2008, was Renard samen met Stijn Stijnen, op dat moment de tweede en eerste doelman van de nationale ploeg, favoriet om Keeper van het Jaar te worden. De prijs ging echter naar de jonge Kenny Steppe en Renard eindigde tweede.

Ook bij Malinois speelde hij de bekerfinale, maar verloor opnieuw. Tijdens een bekerduel tegen Sporting Charleroi in december 2009 brak Renard zijn tweede halswervel. Hij zou de rest van het seizoen niet meer spelen.[1] Op 11 januari 2012 kreeg hij de ING Fairplaytrofee 2011.

Renard was lang doelman van de jeugdploegen van de nationale ploeg van België en speelde op verschillende Europese kampioenschappen. Ook maakte hij deel uit van het team van de jonge Rode Duivels op het WK in 1997 in Maleisië. Samen met Carl Hoefkens, Tom Caluwé, Cédric Roussel en de andere doelman Jean-François Gillet waren zij de enigen van de toenmalige selectie die ook ooit geselecteerd werden voor het A-van de nationale ploeg. Renard werd in 2008 voor het eerst geselecteerd onder René Vandereycken die van hem de vaste doublure maakte van Stijn Stijnen. Renard had echter de pech nooit in actie te komen en heeft dus geen cap, in tegenstelling tot Brian Vandenbussche en Davy Schollen, de andere doublures van Stijnen. Na het vertrek van Stijnen bij de Rode Duivels kende Renard veel blessureleed en moest hij de concurrentiestrijd van nieuwe eerste doelman laten aan Jean-François Gillet, Thibaut Courtois en Simon Mignolet. Hij werd zo vierde in de rij, nadat Silvio Proto had gezegd liever geen uitnodiging meer te ontvangen voor het nationaal elftal, omdat hij toch maar als derde doelman zou mee gaan bij blessure van 1 van de eerder vernoemde doelmannen.

Seizoen	Club	Competitie	Competitie		Play-offs		Beker		Totaal
			Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
1996-1997	Sporting Charleroi	Eerste Klasse	4	0	nvt		0	0	4	0
1997-1998			1	0	nvt		0	0	1	0
1998-1999			0	0	nvt		0	0	0	0
1999-2000			1	0	nvt		0	0	1	0
2000-2001			8	0	nvt		0	0	8	0
	Udinese	Serie A	0	0	nvt		0	0	0	0
2001-2002			0	0	nvt		0	0	0	0
2002-2003			0	0	nvt		0	0	0	0
2003-2004			0	0	nvt		0	0	0	0
2004-2005	Modena FC	Serie B	6	0	nvt		0	0	6	0
	SSC Napoli		2	0	nvt		0	0	2	0
2005-2006	Standard Luik	Jupiler Pro League	0	0	nvt		0	0	0	0
2006-2007			33	0	nvt		5	0	38	0
2007-2008			7	0	nvt		0	0	7	0
	KV Mechelen		17	0	nvt		4	0	21	0
2008-2009			21	0	nvt		3	0	24	0
2009-2010			12	0	0	0	2	0	14	0
2010-2011			30	0	5	0	3	0	38	0
2011-2012			27	0	1	0	1	0	29	0
2012-2013			6	0	0	0	0	0	6	0
2013-2014	→ Sporting Charleroi		0	0	0	0	0	0	0	0
Carrière totaal			175	0	6	0	18	0	199	0

Bron: sport.be - sporza.be

• Lijst van spelers van Udinese Calcio