Nulcouponobligatie

De huidige waarde van een nulcouponobligatie die over n perioden vervalt kan worden uitgedrukt in termen van de marktrente i:

${\displaystyle \mathrm {Contante~waarde} ={\frac {\mathrm {Nominale~waarde} }{{(1+i)}^{n}}}.}$

Omgekeerd kan een nulcouponobligatie worden beschouwd als een rentedragend instrument; als de contante waarde en nominale waarde gegeven zijn (contante waarde = nominale waarde - korting bij verkoop), dan is de (impliciete) rentevoet:

${\displaystyle i={\sqrt[{n\,}]{\frac {\mathrm {Nominale~waarde} }{\mathrm {Contante~waarde} }}}-1.}$

Koopt men bijvoorbeeld een obligatie voor €50, die over tien jaar €100 uitkeert, dan is de jaarlijkse rentevoet zo'n 7%:

${\displaystyle i={\sqrt[{10\,}]{\frac {\mathrm {100} }{\mathrm {50} }}}-1\approx 0{,}07.}$

Nulcouponobligaties kunnen tot stand komen door het opdelen van een reguliere obligatie (een obligatie met coupons): de hoofdsom (de mantel) en elk van de coupons worden dan afzonderlijk verhandelde nulcouponobligaties. Deze opdeling heet Separate Trading of Registered Interest and Principal Securities (STRIPS); elke obligatie die tot stand komt uit de mantel of de coupons wordt een strip genoemd. Zoals gebruikelijk voor nulcouponobligaties worden zowel de strips met korting verkocht.

De eigenaar van de afgescheiden interestcoupons kan elk jaar gedurende de looptijd van de oorspronkelijke obligatie de interest innen. Financiële instellingen kunnen dergelijke coupons samenvoegen om jaarlijks, gedurende resterende looptijd van de oorspronkelijke obligatie, een eindwaarde te bereiken die gelijk is aan de hoofdsom van de oorspronkelijke obligatie.

Omdat de eigenschappen van nulcouponobligaties eenvoudige formules opleveren en omdat obligaties met coupons op de zojuist beschreven wijze tot nulcouponobligaties zijn te reduceren, zijn ze een geliefd onderwerp van studie voor de financiële economie.