Philipp Walsleben

Nadat hij begin 2003 tweede geworden was op het Duits kampioenschap veldrijden bij de nieuwelingen, ging hij zich meer focusen op deze tak van de wielersport. Begin 2005 klopte hij Christoph Pfingsten in de strijd om de nationale titel bij de junioren. Bij zijn overstap naar de beloften duurde het tot het seizoen 2007-2008 tot hij ook internationaal doorbrak. Dit deed hij met overwinningen in onder meer de GP van Hasselt, Cyclocross Asper-Gavere en Cyclocross Gieten. Ook werd hij tweedde achter Niels Albert tijdens het Europees kampioenschap en vijfde op het Wereldkampioenschap.

Gedurende het seizoen 2008-2009 domineerde Walsleben de beloftencategorie. Hij won toen zes manches en het eindklassement van de Superprestige veldrijden, vier manches en het eindklassement van de GvA Trofee Veldrijden en alle manches en het eindklassement van de Wereldbeker veldrijden. Hij wist zich ook tot Europees kampioen en tot Wereldkampioen te kronen. Hij won dat seizoen ook zijn eerste Duitse titel bij de elites.

In het veldritseizoen 2009-2010 debuteerde Walsleben bij de elite. Dit onder contract van het Belgische team BKCP-Powerplus. Zijn eerste seizoenen waren moeizaam. Verder dan twee Nationale titels en enkele overwinningen en ereplaatsen in kleinere crossen kwam hij niet. Zijn dieptepunt bereikte hij begin 2012 toen hij te Kleinmachnow zijn vierde titel op rij wou behalen. Hij moest genoegen nemen met de tweede plek, want hij eindigde op 41 seconden van Christoph Pfingsten.

Na de gemiste titel herpakte Walslben zich en klopte hij tijdens de nationale kampioenschappen van 2013 Marcel Meisen en diezelfde Pfingsten. Het seizoen 2013-2014 betekende de doorbraak van Walsleben. Tijdens de Caubergcross behaalde hij de derde plek. Het was zijn eerste podium in een grote klassementscross. Ook gedurende de rest van het seizoen presteerde hij sterk. In de Wereldbeker van 2013-2014 bellande hij in vier van de zeven manches op het podium en in de eindstand werd hij tweede, met 58 punten achterstand op Lars van der Haar. In het daaropvolgend seizoen presteerde Walsleben wederom sterk. Hij eindigde als vierde in de eindklassering Wereldbeker. Wel slaagde hij er niet in om zijn Duitse titel te verlengen. Hij pakte het brons, achter kampioen Marcel Meisen en Sascha Weber.

In het seizoen 2015-2016 presteerde Walsleben niet op het niveau van de twee voorgaande seizoenen. Wel wist hij te Vechta voor de zesde maal in zijn carrière de nationale titel te winnen. Ook het seizoen 2016-2017 verliep moeizaam. Hij wist geen ereplaatsen te behalen in grote crossen en kon zijn Duitse titel niet verdedigen. Walsleben begon nog wel aan het seizoen 2017-2018, maar de inmiddels 30-jarige Duitsers besloot in november het veldrijden vaarwel te zeggen en zich op de weg te gaan richten.[1]

In zijn periode als veldrijden liet Walsleben al geregeld mooie dingen zien op de weg. Zo won hij een rit in de Mi-Août en Bretagne (2011), een rit in de Ronde van de Elzas (2013) en wist hij een rit en het eindklassement van de Baltic Chain Tour 2013 te winnen.

Nadat hij eind 2017 zijn afscheid als veldrijder had aangekondigd tekende hij een contract voor 2018 bij de het Duitse clubteam P&S Team Thüringen. In mei van dat jaar behaalde hij een ritoverwinning in en de eindzege van de Bałtyk-Karkonosze-Tour.