Nationaal Leger

Het Nationaal Leger is de krijgsmacht van de republiek Suriname. Het grootste onderdeel is de landcomponent, die bestaat uit een bataljon lichte infanterie. Verder is er een bescheiden luchtcomponent met enkele helikopters en lichte vliegtuigen en een marinecomponent met enkele patrouilleboten. Het Nationaal Leger bestaat volledig uit beroepsmilitairen.

Officierswoning bij Fort Zeelandia

Geschiedenis

Het begin

De krijgsmacht van Suriname werd onder de naam Surinaamse Krijgsmacht (SKM) opgericht bij de onafhankelijkheid van Nederland op 25 november 1975. Dit had nog wel wat voeten in de aarde, want aanvankelijk voelde Nederland - en dan in het bijzonder de minister van Binnenlandse Zaken De Gaay Fortman - niet voor zo'n volwaardige krijgsmacht. Nederland zag meer in een gewapende politiemacht. Maar na aanhouden van premier Arron stemde Nederland uiteindelijk toch in met de oprichting van de Surinaamse Krijgsmacht.

De nieuw opgerichte Surinaamse Krijgsmacht nam het materieel en de infrastructuur over van de Troepenmacht in Suriname (TRIS) het voormalige koloniale leger van Nederland. Ook het personeel van de TRIS stapte deels over naar de nieuwe SKM. Daarnaast gingen Surinaamse militairen die tot dan toe deel uitgemaakt hadden van de Nederlandse Koninklijke Landmacht over naar de SKM. In tegenstelling tot het ex-TRIS-personeel had het ex-KL-personeel recht op een suppletieregeling van Nederland, een aanvulling op hun salaris van de SKM tot het niveau van hun Nederlandse collega's. Dit zorgde voor scheve gezichten aangezien de ex-TRIS-militairen deze suppletie niet kregen. Op materieel gebied probeerde Suriname ook nog patrouilleboten en helikopters van Nederland te krijgen, maar Nederland wees dat verzoek af. Wel kwam er een Nederlandse militaire missie in Suriname, verbonden aan de Nederlandse ambassade, die de nieuwe Surinaamse Krijgsmacht met raad en daad terzijde zou staan. Deze missie bestond uit vier officieren, vier onderofficieren en een lokale werknemer. De missie stond onder leiding van de Kolonel Hans Valk.

De militaire machtsovername in Suriname

Het uit Nederland afkomstige kader, onder wie Desi Bouterse en Badrissein Sital, wilde inspraak en medezeggenschap. De leiding en de regering waren hier echter tegen. Eind 1979 werd er door een aantal sergeants een militaire vakbond opgericht, de Bond voor Militair Kader (BOMIKA). Toen de sergeants een bezetting in de Memre Boekoe Kazerne uitvoerden werd de politie erop afgestuurd om die actie te breken. Militairen en politiemensen stonden in een gespannen sfeer bewapend tegenover elkaar, maar er gebeurde niets. Kort daarop werden drie bestuursleden Badrissein Sital, Ramon Abrahams en Laurens Neede gearresteerd en vastgezet. De drie gearresteerde sergeanten kwamen vervolgens op 20 februari 1980 voor de krijgsraad, waarbij zij verdedigd werden door Eddy Bruma en Frank Leeflang. De krijgsraad zou uitspraak doen op 26 februari, maar zover kwam het niet: op 25 februari pleegden vijftien sergeants en één officier onder leiding van sergeant-majoor Desi Bouterse een coup om hun kameraden te bevrijden, de Sergeantencoup.

De sergeants namen de macht in het leger en ook in het hele land over. Premier Arron dook onder en werd later gearresteerd en legerbevelhebber kolonel Elstak werd eveneens gevangengenomen en later uit zijn functie gezet en vervangen door Bouterse. De militairen installeerden een junta, de Nationale Militaire Raad, waarin o.a. Bouterse en Sital zitting hadden. Tegelijkertijd bevorderden de coupplegers zich tot hoge militaire rangen. De Surinaamse Krijgsmacht werd hernoemd in Nationaal Leger.

Op 8 december 1982 vonden de Decembermoorden plaats, waarbij de coupplegers een aantal tegenstanders van het Bouterse-regime uit de weg ruimden.

Tussen 1986 en 1992 vocht het Nationaal Leger de Binnenlandse Oorlog oorlog uit met het Junglecommando van Ronnie Brunswijk, een ex-militair en ex-lijfwacht van Desi Bouterse.

Terugkeer naar de democratie

In 1987 vonden verkiezingen plaats waarna er een democratisch gekozen burgerregering aan de macht kwam onder leiding van president Ramsewak Shankar. Bouterse bleef echter aan als bevelhebber, en ook andere leden van de oorspronkelijke groep van 16 bleven aan op hun hoge militaire posten. In 1992 raakte Bouterse in conflict met de regering en werd hij tot aftreden gedwongen. De minister van Defensie, Siegfried Gilds probeerde vervolgens een nieuwe bevelhebber aan te stellen in de persoon van Arthy Gorré, ook een van de oorspronkelijke Groep van Zestien, maar later bij Bouterse in ongenade gevallen. De benoeming van Gorré stuitte echter op verzet van de overgebleven coupplegers die hoge posities in het leger bekleedden, o.a. Sital en Ivan Graanoogst. Minister Gilds gaf hen opdracht om op te stappen, hetgeen ze aanvankelijk weigerden. Nadat de Surinaamse regering hen, met steun uit de Verenigde Staten en Nederland, onder druk had gezet, stapten ze in 1993 toch op.

Gorré werd als bevelhebber geïnstalleerd en reorganiseerde en democratiseerde het leger. Hij bracht het aantal militairen terug van 4.000 naar 2.000. In 1995 werd Gorré vervangen door Glenn Sedney. Deze liet in 1999, tijdens massale betogingen tegen de regering van Bouterse-aanhanger Jules Wijdenbosch waarbij er geruchten de ronde deden over een door de militairen uit te voeren staatsgreep, weten dat het leger alleen met gezond verstand gegeven commando's van de gekozen regering zou uitvoeren en zich niet zou mengen in de politiek.

Luchtmacht

Oprichting
"Roundel" van de Surinaamse luchtmacht.

In 1982 werd formeel een bescheiden luchtmacht (LUMA) binnen het Nationaal Leger opgericht. Het eerste militaire toestel was een helikopter van het type Hughes 500 Model 369D met de eenvoudige registratie SAF-100 (Suriname Air Force one-hundred). Dit toestel maakte op 31 maart 1982 tijdens een missie in het binnenland een onfortuinlijke crash, waarbij alle vier de inzittenden inclusief piloot omkwamen.[1] Nog hetzelfde jaar werden vier Defenders[2] van Britten-Norman aangeschaft. Deze vlogen met de registratienummers SAF-001, SAF-002, SAF-003 en SAF-004. Achtereenvolgens werd de vloot uitgebreid met een Cessna 172 Skyhawk (SAF-007), een Cessna 206 Turbo Stationair-6 (SAF-200) en een Cessna 303 Crusader (SAF-008). Al het vliegend materiaal werd ingezet voor transport, lichte observatie, grensbewaking en reddingsmissies. In 1983 werd de luchtmachtpiloot Eddie Djoe, toen luitenant, benoemd tot bevelhebber van de Surinaamse luchtmacht. In 1989, inmiddels bevorderd tot majoor, kwam hij om bij de SLM-ramp.

Bewapende vluchten tegen het junglecommando

De binnenlandse guerrillastrijd van het junglecommando onder leiding van Ronnie Brunswijk leidde ertoe dat de Surinaamse overheid de luchtmacht versterkte met drie toestellen van het type Pilatus PC-7 (SAF-111, SAF-112 & SAF-113), in 1985 besteld voor trainings- & COIN (Counter-Insurgency)-missies en twee helikopters van het type Aérospatiale Alouette III SA316B (SAF-400 & SAF-500) in 1986. Een van de (bewapende) Alouettes crashte en na enkele jaren werden twee geleverde PC-7's in 1987 naar vliegtuigbouwer Pilatus in Zwitserland teruggestuurd. Na enige tijd keerde één exemplaar terug in Suriname. In 1987 werd een Bell 205A-1 Iroquois (SAF-300) aangeschaft vanuit Venezuela om als "gunship" gebruikt te worden in de binnenlandse strijd. Het nieuws deed de ronde dat deze helikopter in juli 1987 nabij de grens van Frans-Guyana door een mechanisch defect crashte waarbij de Amerikaanse piloot omkwam en een ander Amerikaans bemanningslid gewond raakte, evenals drie of vier Surinaamse militairen, die eveneens aan boord zaten.[3] Deze kwestie lag gevoelig voor de Amerikaanse ambassade, aangezien het gerucht de ronde deed dat de Amerikanen oud-Vietnamgangers waren.[4] De helikopter werd later gerepareerd, wederom ingezet en uiteindelijk in 1991 in de Verenigde Staten verkocht als N6594S.[3]

Vernieuwingen

In 1998 werd onder het bewind van president Jules Wijdenbosch een tweetal CASA 212-400's Aviocar transporttoestellen aangeschaft (SAF-212 en SAF-214), uitgerust met Garrett AiResearch TPE331-10HR turbopropmotoren. Een van deze twee in Spanje gebouwde CASA 212-400's was een zogenaamde Maritime Patrol Aircraft versie (SAF-214) speciaal gemodificeerd voor kustwachtbewaking en uitgerust met een Bendix RDR-1500 surveillanceradar.
Een chronisch gebrek aan reserveonderdelen en de kostbare middelen belemmerden het onderhoud en hield diverse toestellen aan de grond. In het besef dat betrouwbaar luchtwaardig materieel significant kan bijdragen aan de zorgverplichting van de staat voerde de Surinaamse regering overleg gevoerd met regeringsfunctionarissen Venezuela. Dit overleg resulteerde in de komst van zes Venezolaanse technici naar Suriname in 2012, die een integrale inspectie van de CASA-vliegtuigen van de Luchtmacht van het Nationaal Leger uitvoerden. De Surinaamse luchtmacht verkocht deze twee toestellen later aan Fayard Enterprises in de VS.[5][6]

In 2009 werden bij het Indiase HAL drie Dhruv-helikopters besteld.[5] Uiteindelijk werden in januari 2015 drie Chetaks geleverd; onder licentie gebouwde Franse Alouette III's.[7] Acht Surinaamse helikopterpiloten en een tiental technici hebben als vlieg- en grondpersoneel een opleiding gevolgd in Bangalore (India) voor het operationeel gebruik van deze helikoptervloot. Het was de bedoeling één legerhelikopter elk te stationeren te Paramaribo (vliegveld Zorg en Hoop), te Nieuw-Nickerie (Majoor Henry Fernandes Vliegveld) en te Albina (vliegveld van Albina). De drie Chetak-helikopters zijn voor US$ 13.407.000 aangeschaft bij HAL. Eerder ontstond er commotie over de helikopters die Suriname door middel van de kredietlijn met India heeft aangekocht. Directeur Melvin Linscheer van het Bureau Nationale Veiligheid stelde dat de helikopters niet zouden voldoen aan de vereisten van het Nationaal Leger en andere veiligheidsinstituten.[8] Ook zou er te veel zijn betaald voor de toestellen, in vergelijking met wat er elders betrokken kon worden met de gestelde wensen. Minister van Defensie Lamuré Latour verklaarde later dat de helikopters wel geschikt zijn. Deze worden inmiddels ingezet, aanvankelijk onder begeleiding van specialisten uit India die de diverse nieuwe Surinaamse technici en piloten bijstaan.[9][10][11][12]

De vluchten van de Surinaamse luchtmacht vinden voornamelijk plaats vanaf het vliegveld Zorg en Hoop te Paramaribo en tevens af en toe vanaf de Internationale luchthaven Johan Adolf Pengel te Zanderij, het Majoor Henry Fernandes Vliegveld te Nieuw-Nickerie, Moengo en Albina.

Marine en Kustwacht

In 1977 ontving de Marine van Suriname drie patrouillevaartuigen uit Nederland, gebouwd door De Vries Scheepsbouw. Met een lengte van 32 meters en elk schip aangedreven door twee Paxman 12YHMC dieselmotoren van 1200 pk konden deze vaartuigen een maximumsnelheid van 20 knopen halen. De schepen werden tussen februari 1977 en 1978 overgedragen aan Suriname met de boegnummers S-401, S-402 en S-403. Deze vaartuigen zijn reeds jaren buiten gebruik; het laatste operationele schip de S-401 werd later de P-401 en ligt nog steeds aangemeerd in de Marinehaven van Paramaribo. Een van de twee andere werd omgebouwd tot luxejacht en is nog steeds te zien op de Surinamerivier. Anno 2015 hebben de meeste door de Surinaamse marine gebruikte boten hun basis te Domburg.

In november 2012 deelde de Minister van Binnenlandse Zaken mede dat defensie voor de nieuw opgerichte Kustwacht drie patrouillevaartuigen besteld had bij het Franse bedrijf OCEA. Deze vaartuigen zouden gebruikt worden voor het beschermen van de visserij in de Surinaamse territoriale wateren, kustbewaking, en de strijd tegen piraterij. Deze order vertegenwoordigde een waarde van 16 miljoen euro. De eerste snelle patrouilleboot ("Fast Patrol Boat") (P201), een 32 meter lang, 6,3 meter breed FPB 98 type schip, werd afgeleverd in juni 2013. De eerste boot werd per containerschip van Saint-Nazaire (Frankrijk) naar Paramaribo vervoerd. Levering van de resterende twee kustwachtvaartuigen (P101 en P102), FPB 72 type (24 meter lang), heeft plaatsgevonden in de loop van 2013. De Surinaamse regering bestelde de drie schepen, om een plan te versnellen bij het instellen van een Kustwacht voor Suriname, die zal worden geïmplementeerd op het uitvoeren van patrouilletaken ten bestrijding van misdaad op zee bij activiteiten zoals illegale visserij, drugshandel en piraterij. De schepen kunnen snelheden bereiken van 30 knopen.

De nieuwe eenheid zal onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken komen te vallen. Voor de bemanning werden soldaten overgebracht van de marine-eenheid (Marine) van het Nationale Leger, die het eerste Kustwacht (Coast Guard) personeel zal vormen. De Maritieme Autoriteit Suriname (MAS) begon in 2013 een opleiding met 16 studenten van het Natuur Technisch Instituut (NATIN) en de technische faculteit van de Anton de Kom Universiteit van Suriname, die het technisch onderhoud van de schepen zal uitvoeren. Schepenbouwer OCEA zond een trainer samen met de boten naar Suriname om te helpen uitvoeren van deze zes maanden durende cursus. Kolonel Jerry Slijngard staat aan het hoofd van de door de regering ingestelde Commissie Operationalisering Kustwacht. De aankoop van de vaartuigen is maar een begin. Drie boten zullen amper volstaan om de territoriale wateren van Suriname te patrouilleren en bij de bestrijding van criminaliteit maritieme activiteiten zoals piraterij, maar ten minste is nu snel actie mogelijk. De eenheid krijgt zijn eigen basis aan de oevers van de Surinamerivier nabij Paramaribo, met kustwachtposten aan de grens met Guyana (in westelijke District Nickerie) en Frans-Guyana (in Oost-District Marowijne).

Wetgeving waarop de Kustwacht eenheid zal worden gegrondvest zal binnenkort worden ingediend bij de Raad van Ministers en de Raad van State, waarna ze ter goedkeuring wordt aangeboden aan de voorzitter van de Nationale Assemblee. De nieuwe eenheid is een civiele organisatie, met autoriteit om de wet in Surinaamse territoriale wateren te handhaven. De Surinaamse regering is niet van plan om te bezuinigen op de kosten van de Marine, zodra de Coast Guard volledig operationeel is. De Marine zal blijven bestaan en opereren in volle zee buiten de 100-mijlzone.

Landmacht

De Landmacht (LAMA) is het grootste krijgsmachtdeel. Vanuit de landmacht worden door diverse detachementen over het hele grondgebied van Suriname taken van het Nationaal Leger uitgevoerd. Om het overheidsgezag bij met name de grenzen en in het binnenland te versterken is een projectplan ontwikkeld. Dit plan voorziet in het vaststellen van het strategisch kader waarin de gefaseerde uitvoering van het opvoeren van de aanwezigheid van troepen van het Nationaal Leger op het grondgebied van Suriname, met gepaste aandacht voor die delen van het binnenland die op grond van de resultaten van dreiging- en risicoanalyses hiervoor in aanmerking komen, zal plaatsvinden. Met name door het innemen van nieuwe posten, het versterken van bestaande posten en verhoogde patrouilles dient het gewenste resultaat te worden bereikt.

Er zijn verschillende kazernes en detachementen in de verschillende districten waaronder de Memre Boekoe Kazerne (Paramaribo), de Marinebasis (district Wanica), de Luchtmachtbasis (Paramaribo) het Opleidingscentrum voor rekruten in de Ayoko-kazerne, en het detachement Zanderij. Te Albina de Surinaamse oostelijke grenspost, de Akontoe Velantie-kazerne, in Nieuw-Nickerie de westelijke grenspost, de Professor Dr. Ali-kazerne, en aan de Kennedy Highway te Concordia de Sgt. 1 Martowidjojo Kazerne. Er zijn ook diverse detachementen en zogenaamde kleine posten verspreid over heel Suriname in de districten Sipaliwini, Saramacca, Brokopondo en Para. Ook de bescherming van belangrijke objecten zoals de Afobakadam of de brug over de Coppename rivier behoort tot de taak van de landmacht van Suriname.

Het is traditie bij de Surinaamse defensie organisatie om jaarlijks een grote groep militairen te decoreren met de "medaille voor Trouwe Dienst". Deze medaille wordt toegekend aan militairen die onafgebroken, langdurig hun diensten aan het Ministerie van Defensie hebben gegeven.

Sinds 2011 werden vanuit de legerleiding verwoede pogingen ondernomen om een eigen stafcursus op te starten zodat er een grotere groep kon worden bereikt binnen de organisatie. Na een gedegen voorbereiding kon in 2013 met deze voortgezette officiersopleiding worden gestart in Suriname. Naast de opleiding die is afgestemd op de Surinaamse behoefte en omstandigheden werd ook gewerkt aan een opleidingsstructuur die kwalitatief het opleidingsniveau moest verbeteren. Bij alle voorbereidingen werd de Surinaamse instructeursgroep bijgestaan door twee Braziliaanse militaire adviseurs en de Braziliaanse militaire attaché. Op 17 juni 2013 werd de voortgezette officiersopleiding officieel gestart door de directeur van Defensie, mr. John Achong, waarbij de mogelijkheid werd gecreëerd voor deze groep om zich verder te scholen. Op vrijdag 28 februari 2014 namen 18 van de 23 officieren na een studie van acht maanden hun diploma in ontvangst. Deze officieren hadden al een sleutelpositie in de Surinaamse organisatie, maar zullen nu in staat zijn om het werk op een hoger niveau uit te voeren.

Korps Militaire Politie

Het Korps Militaire Politie is een zelfstandig onderdeel van het Nationaal Leger en is onder meer belast met:

  • het verrichten van politiewerkzaamheden t.b.v. het Nationaal Leger zowel in Paramaribo als op de detachementen en in de districten;
  • het op aanvraag verlenen van assistentie aan het Korps Politie Suriname (KPS);
  • zorg dragen voor orde, rust en veiligheid bij zittingen van de krijgsraad;
  • motor-escortes voor hoogwaardigheidsbekleders, alsook bij prioriteittransporten;
  • toezicht op grensoverschrijding d.m.v. het uitvoeren van immigratiewerkzaamheden op Johan Adolf Pengel International Airport en de aangewezen grensdoorlaatposten in Suriname (de districten Nickerie (South Drain), Marowijne (Albina) en Paramaribo (vliegveld Zorg & Hoop));
  • deelname in het bijzonder opsporingsteam JAP-team (team belast met de controle op drugstransporten vanuit Johan Adolf Pengel International Airport;
  • ondersteunen van de anti-narcoticadienst van het Korps Politie Suriname (KPS);
  • specialistische opsporingswerkzaamheden (controle op echtheid van reisdocumenten bij grensoverschrijding en andere technische-recherchewerkzaamheden);
  • controle en toezicht op de veiligheid van de burgerluchtvaart door middel van veiligheidscontrole op passagiers in het grensgebied;
  • opsporen en onderzoeken van strafbare feiten gepleegd door militairen (ook door burgers indien die in vereniging met militairen strafbare feiten hebben gepleegd).

De Motor Brigade van het Korps Militaire Politie is op peil gebracht met de levering van nieuwe motoren. Zes motorfietsen werden in het jaar 2014 geleverd. In totaal is dit korps verrijkt met eenentwintig motorfietsen: vijf met een capaciteit van 600 cc, tien van 900 cc en zes van 1.300 cc. De aanschaf van deze motorfietsen dient voor het verbeteren c.q. het op het gewenste niveau brengen van het escortematerieel van de Militaire Politie. Deze escortes zijn onderdeel van de taakomschrijving van het korps, waarvan enkele taken worden genoemd:

  • escorte tijdens officiële verplaatsingen van de President van de Republiek Suriname;
  • escorte van buitenlandse bezoekende staatshoofden en opperofficieren;
  • escorte van militaire colonnes;
  • escorte van het Nationaal Leger tijdens parades, defilés en andere publieke optredens;
  • escorte bij begrafenis met militair eerbetoon;
  • ondersteuning aan het Korps Politie Suriname bij gemengde operaties.

Om de werkzaamheden bij de taakuitvoering zo efficiënt mogelijk uit te voeren en de kwaliteit van de motorfietsen te behouden, hebben de motorrijders van het Korps Militaire Politie van 10 tot en met 13 juni 2014 rij- en vaardigheidstrainingen gevolgd. Deze trainingen zijn verzorgd door experts van Yamaha Japan. Hierbij kregen de rijders per motorcapaciteit behendigheidsoefeningen en de meest elementaire onderhoudshandelingen. Verder werd hen de juiste zithouding bijgebracht en hoe te handelen bij calamiteiten.

11 leden van het Korps Militaire Politie hebben van 11 tot en met 15 april 2014 deelgenomen aan een cursus in Defensive Tactics for Military Law Enforcement and Security Operations. Deze cursus was de afronding van een serie trainingen waarbij er nieuwe tactieken zijn aangeleerd. Deze zijn afgeleid van de Combat Readiness Program's technieken en tactieken. De opgedane kennis en vaardigheden zullen bijdragen aan een effectievere en efficiëntere uitvoering van tactische operaties.

Commandostructuur Surinaams Nationaal Leger

Het Ministerie van Defensie van Suriname bestaat uit het beleidscentrum, en het operationeel deel (het Nationaal Leger) die samen de defensieorganisatie vormen. Het Ministerie van Defensie kent geen departementen. Er zijn wel verschillende diensten en eenheden. Het beleidscentrum is verantwoordelijk voor de zorg voor de krijgsmacht opdat deze tijdig en adequaat op een efficiënte en effectieve wijze haar bij wet opgedragen taken en missies kan uitvoeren.

Volgens de Grondwet voert de President van de Republiek Suriname het opperbevel over de strijdkrachten en heeft hij als zodanig het hoogste gezag over het Leger. De President dient bij de uitoefening van zijn functie en bevoegdheid de bepalingen van de Grondwet van de Republiek Suriname en andere wetten in acht te nemen. De Minister van Defensie is belast met het beheer over en de toezicht op de uitoefening van de taken van het leger met inachtneming van de aanwijzingen van de President. De bevelhebber is belast met bevelvoering van het leger in ondergeschiktheid aan de President en de Minister en met inachtneming van de door hen gegeven richtlijnen en instructies. De Bevelhebber wordt door de President na overleg met de Minister benoemd, buiten functie gesteld, geschorst en ontslagen. De Bevelhebber wordt telkens voor een tijdvak van drie jaren benoemd. De plaatsvervangend bevelhebber, is de chef van de staf, de commandanten van de landmacht, van de marine, van de luchtmacht, van de militaire politie en van het reservisten korps.

Het Surinaamse Nationaal leger bestaat uit de volgende krijgsmachtsdelen: de Landmacht, de Luchtmacht, de Marine, en voorts uit de zelfstandige onderdelen de Militaire Politie, het Reservisten Korps en de Kustwacht in oprichting, elk onder eigen commando.

  • president Desi Bouterse is de Opperbevelhebber van de Strijdkrachten van het Nationaal Leger
  • brigadegeneraal Ronni Benschop is de Bevelhebber van de Strijdkrachten van het Nationaal Leger
  • kolonel Adolf Jardim is de waarnemend (plaatsvervangend) Bevelhebber van de Strijdkrachten van het Nationaal Leger
  • luitenant-kolonel Egmond Letterboom is de Chef-staf van de Strijdkrachten van het Nationaal Leger
  • luitenant-kolonel Marino Acton is de Commandant van de Marine van het Nationaal Leger
  • luitenant-kolonel Robert Kartodikromo is de Commandant van de Luchtmacht van het Nationaal Leger
  • luitenant-kolonel Henri van Axeldongen is de Commandant van de Landmacht van het Nationaal Leger
  • luitenant-kolonel Cliff Ganpat is de Commandant van het Korps Militaire Politie van het Nationaal Leger
  • kolonel Jerry Slijngard is Directeur van de Kustwacht van het Nationaal Leger

De taak van het Nationaal Leger is het verdedigen van de soevereiniteit en de territoriale integriteit van Suriname tegen buitenlandse gewapende militaire agressie. Dat wil zeggen de verdediging van niet alleen het grondgebied maar ook de territoriale wateren en het luchtruim daarboven.

Bevelhebbers van de Surinaamse strijdkrachten
  • Yngwe Elstak (25 november 1975 - 25 februari 1980)
  • Desi Bouterse (juli 1980 - 3 december 1992)
  • Iwan Graanoogst (waarnemend, 3 december 1992 - 15 mei 1993)
  • Arthy Gorré (15 mei 1993 - 30 juni 1995)
  • Glenn Sedney (30 juni 1995 - 1 juli 2001)
  • Ernst Mercuur (1 juli 2001 - 4 februari 2011)
  • Hedwich Gilaard (4 februari 2011 - 18 juli 2013)
  • Ronni Benschop (18 juli 2013 - 2015)
  • Adolf Jardim (2015 - november 2017)
  • Robert Kartodikromo (22 maart 2019 - heden)
Zie de categorie Military of Suriname van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.