Moeraswallaby

De indeling van de moeraswallaby geldt als controversieel. Deze wallaby kan succesvol gekruist worden met de zandwallaby (Macropus agilis) en op basis van dit feit zou de moeraswallaby ingedeeld moeten worden bij het geslacht Macropus. Het unieke gebit, het seksuele dimorfisme en het afwijkende paargedrag hebben er echter toe geleid dat de moeraswallaby tegenwoordig wordt ingedeeld als de enige soort van het geslacht Wallabia.

De moeraswallaby is een kleine kangoeroesoort. Hij heeft aan de rugzijde een ruige, donkerbruine tot zwarte vacht. De staart, poten en snuit zijn donkerder van kleur dan de rest van de rugzijde. De buik is lichtgeel tot rossig oranje van kleur. De moeraswallaby wordt 66 tot 85 centimeter lang en 10,5 tot 20,5 kilogram zwaar. De staart is ongeveer net zo lang als de rest van het lichaam, 65 tot 86 centimeter lang.

De moeraswallaby is een solitair nachtdier. Hij loopt, anders dan andere kangoeroes, met de kop omlaag en de staart naar achteren. De moeraswallaby eet enkel plantaardig materiaal als bladeren. Hij voedt zich ook met giftige planten.

De moeraswallaby komt voor in Oost-Australië: Oost-Queensland, Oost-Nieuw-Zuid-Wales, Victoria, Zuidoost-Zuid-Australië en Stradbroke- en Frasereiland. Hij leeft behalve in moerassen ook in andere biotopen, van mangroves tot hooggelegen open bossen. In de negentiende eeuw is de moeraswallaby uitgezet in Nieuw-Zeeland op Rangitoto Island nabij Rotorua en Waimate op het Noordereiland. Op Rangitoto Island is de soort inmiddels uitgestorven door bestrijdingsmaatregelen.

De moeraswallaby is de enige kleine (kangoeroe)-soort die een kortere vruchtbare periode heeft dan de zwangerschap duurt. Daardoor kan ze tijdens de draagtijd al bevrucht worden. Hierdoor kan ze iedere zes maanden een nieuw jong werpen.