Metro van Montreal
De metro van Montreal is het belangrijkste openbaarvervoersysteem van de Canadese stad Montreal.
Metro van Montreal
| ||||
 | ||||
 | ||||
Metrostation Place-Saint-Henri | ||||
| Basisgegevens | ||||
| Locatie | Montreal, Canada | |||
| Vervoerssysteem | Metro | |||
| Startdatum | 1966 | |||
| Lengte trajecten | 69 km | |||
| Aantal lijnen | 4 | |||
| Aantal stations | 68 | |||
| Uitvoerder(s) | STM | |||
| Netwerkkaart | ||||
 | ||||
| ||||
De eerste metrolijn werd op 14 oktober 1966 geopend. De exploitant is de Société de Transport de Montréal (STM). De metro van Montreal was het eerste metrostelsel in de wereld dat geheel uit bandenmetro's bestond. De toenmalige burgemeester Jean Drapeau wilde aanvankelijk een monorail laten aanleggen, maar na een bezoek aan Parijs was hij zo onder de indruk van de Parijse bandenmetro dat hij er op stond dat Montreal ook een metro op luchtbanden zou krijgen. Zodoende is het metronet aangelegd in samenwerking met de Régie Autonome des Transports Parisiens (RATP) en Michelin die de geleidingstechniek ontwikkeld heeft. Als aandenken aan de samenwerking heeft de RATP een originele Parijse metro-ingang van art nouveau-architect Hector Guimard aan Montreal geschonken.
Lijnen
Het netwerk bestaat uit vier lijnen (1, 2, 4 en 5) en telt 68 stations. In 1961 lag er een plan voor een net met drie lijnen, de bouw van de lijnen 1 en 2 begon op 23 mei 1962. Lijn 3 zou worden gerealiseerd door de ombouw van de voorstadslijn naar Deux-Montagnes tot metro. Op 13 november 1962 werd de Expo 67 aan Montreal toegewezen waarop werd besloten om het expoterrein aan te sluiten op de metro met een eigen lijn die nummer 4 kreeg, de onderhandelingen over de voostadslijn liepen stuk zodat lijn 3 ontbreekt in het net. Lijn 1, de groene lijn, is geopend in 1966 en werd voor de Olympische Spelen in 1976 aan de noordkant verlengd langs het Olympisch complex. In 1978 volgde ook een verlenging aan de zuidkant. Het eerste deel van ringlijn, lijn 2 werd eveneens geopend in 1966 en werd in de jaren tachtig een paar keer verlengd en in 2007 volgden ook de stations in Laval al is de ring nog niet gesloten. Lijn 4 is een zeer korte metrolijn (4,3 kilometer, 3 stations) die in 1967 geopend is. Lijn 5, de nieuwste maar qua reizigersaantallen rustigste, is geopend in 1986 en werd in 1987 en 1988 verlengd.
Materieel
Op lijn 1 wordt MR-63-materieel ingezet dat gebouwd is tussen 1963 en 1967 door Canadian Vickers. Op de andere lijnen wordt MR-73-materieel ingezet dat gebouwd is tussen 1974 en 1980 door Bombardier Transportation. In beide gevallen gaat het om driedelige metrotreinstellen met een totale lengte van 50,80 meter en een breedte van 2,50 meter.
Stations
| Lijn 1 | Angrignon - Monk - Jolicoeur - Verdun - De L'Église - LaSalle - Charlevoix - Lionel-Groulx - Atwater - Guy-Concordia - Peel -McGill - Place-des-Arts - Saint-Laurent - Berri-UQAM - Beaudry - Papineau - Frontenac - Préfontaine - Joliette - Pie-IX - Viau - Assomption - Cadillac - Langelier - Radisson - Honoré-Beaugrand |
| Lijn 2 | Côte-Vertu - Du Collège - De La Savane - Namur - Plamondon - Côte-Sainte-Catherine - Snowdon - Villa-Maria - Vendôme - Place-Saint-Henri - Lionel-Groulx - Georges-Vanier - Lucien-L'Allier - Bonaventure - Square-Victoria - Place-d'Armes - Champ-de-Mars - Berri-UQAM - Sherbrooke - Mont-Royal - Laurier - Rosemont - Beaubien - Jean-Talon - Jarry - Crémazie - Sauvé - Henri-Bourassa - Cartier - De La Concorde - Montmorency |
| Lijn 4 | Berri-UQAM - Jean-Drapeau - Longeuil—Université-de-Sherbrooke |
| Lijn 5 | Snowdon - Côte-des-Neiges - Université-de-Montréal - Édouard-Montpetit - Outremont - Acadie - Parc - De Castelnau - Jean-Talon - Fabre - D'Iberville - Saint-Michel |
Externe links
- www.stm.info (Frans) Website van de exploitant
- www.metrodemontreal.com (Frans) (Engels)
- Website van Marc Dufour (Frans)
 |
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Métro Montréal op Wikimedia Commons. |