Meisje met de fluit

Het is omstreden of dit schilderij aan Johannes Vermeer kan worden toegeschreven. Mogelijk is Vermeer met het schilderij begonnen, maar heeft hij het door een andere schilder laten afmaken. De compositie van het schilderij lijkt op het eveneens op paneel geschilderde Meisje met de rode hoed uit dezelfde periode. Het blauwgroene, met bont afgezette jasje wordt ook gedragen door modellen in Vrouw met weegschaal en Het concert en komt in de inventaris van Vermeers boedel in 1676 voor als een 'oude groene false mantel met een witte bonte kant'. Net als in Meisje met de rode hoed en Meisje met de parel draagt het afgebeelde meisje glazen, gelakte 'druppeloorbellen'. De kwaliteit van het schilderij is echter niet van het normale niveau van Vermeer, maar dit kan ook te wijten zijn aan de slechte conditie van het werk en/of latere bewerkingen door andere schilders.[1]

Meisje met de fluit is een zogenaamde tronie, een studie van een opvallend gezicht of een gelaatsuitdrukking. Dit was een populair genre in de schilderkunst van de Gouden Eeuw. Tronies werden op grote schaal geproduceerd voor de open markt, niet voor specifieke opdrachtgevers. Anders dan bij portretten waren de modellen altijd anoniem. Ze droegen vaak exotische kleding, zoals het fluitmeisje met haar Chinese hoed.

Meisje met de rode hoed

Meisje met de fluit was in het bezit van de familie van Pieter van Ruijven en werd in 1696 in Amsterdam geveild op de 'Dissiusveiling'. Het werk was waarschijnlijk een van de drie tronies met veilingnummers 38, 39 en 40.[2] In de negentiende eeuw was het schilderij eigendom van de Brabantse familie Van Son. In 1923 kocht de Amerikaanse kunstverzamelaar Joseph E. Widener het schilderij. Widener schonk zijn omvangrijke kunstcollectie, waaronder Meisje met de fluit, in 1939 aan de National Gallery of Art.

Zie de categorie Johannes Vermeer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.