Maartensbrug

De Maartensbrug is de oudste brug over de Oudegracht en werd tot in de 16e eeuw Borchbrug genoemd. Mogelijk was hier al in de 10e eeuw een houten brug als verbinding tussen de, op en rond het huidige Domplein gelegen, omgrachte bisschoppelijke burcht Trecht en de handelswijk Stathe, die rond de Zadelstraat en Steenweg lag. Lange tijd vormde de Borchbrug de enige toegang tot het burchtterrein. In 1196 is de brug voor het eerst vermeld. Pas rond 1300 kwamen er vier andere bruggen over de Oudegracht bij zoals de Huidenbrug en de Broodbrug (later samen de Stadhuisbrug geworden). Rond de Maartensbrug was het vanaf de bouw eeuwenlang een drukte van belang met markten zoals op de Vismarkt. In 1404 werd voor het eerst een stenen Maartensbrug gebouwd. Op de brug stond in de Middeleeuwen een Onze-Lieve-Vrouwekapel, die tot het Domkapittel behoorde. De kapel verdween na de reformatie. In 1906 werd de brug verbreed ten behoeve van het verkeer; er liep toen tramlijn 2 over de brug.

Op de Maartensbrug werd destijds "geheuld". Jonge boerengeliefden reden dan op zondag met sjees over elke Utrechtse brug. Op iedere brug werd Heul-Heul geroepen, waarna ze elkaar kusten. Wegens het onstichtelijke karakter werd het gebruik verboden.[1]

• 
  Zadelstraat die over de Maartensbrug leidt naar de Dom van Utrecht
• 
  Lantaarnconsole die voor een deel aan de Maartensbrug bevestigd is
• 
  Heulen

• Diverse foto's van de Maartensbrug - Het Utrechts Archief

• J. Brugman, H. Buiter en K. van Vliet (1995), Markten in Utrecht. Utrecht : Matrijs. ISBN 9053450653