MMT-observatorium

Van 1979 tot 1998 gebruikte de MMT zes spiegels, elk met een diameter van 1,8 m. Deze gaven een lichtopbrengst overeenkomend met die van één spiegel van 4,5 m, waardoor hij ten tijde van zijn ingebruikname op twee na de grootste telescoop ter wereld was. Het ontwerp omvatte ambitieuze innovaties, waaronder een optisch ontwerp van Aden Meinel, een meeroterend gebouw en een alt-azimutale montering. Deze zes spiegels waren oorspronkelijk voor militaire satellieten bedoeld. Toen ze daarvoor niet meer nodig bleken, werden zij voor astronomisch onderzoek beschikbaar gesteld.

Met uitzondering van de Bolshoi Teleskop Azimutalnyi (BTA-6) en 40-voet-telescoop van William Herschel[1] gebruikten de meeste telescopen tot dan toe equatoriale monteringen. De MMT was een van de eerste grote telescopen met een alt-azimutale montering, een keuze die bij de meeste daarna gebouwde telescopen is nagevolgd. Verschillende technieken die in de MMT voor het eerst zijn toegepast, hebben bijgedragen aan het succes van latere generaties van grote telescopen. Hierbij valt te denken aan servobesturing met een groot dynamisch bereik voor de alt-azimutmontering; zeer nauwkeurige richtsystemen die het gebruik van hemelkaarten overbodig maken; het koppelen van meerdere telescopen; verbetering van de optische prestaties door het optimaliseren van de thermische huishouding van het gebouw; bijdragen aan vacuümcoatingtechnieken; reiniging en onderhoud van de optiek; experimenten met adaptieve optiek.

Een van de redenen voor het oorspronkelijke ontwerp met zes spiegels was dat grote spiegels moeilijk te gieten waren. Een van de oplossingen hiervoor werd gevonden door Roger Angel van het Steward-observatorium van de Universiteit van Arizona, die in een roterende oven spiegels goot, met een honingraatconstructie aan de achterzijde. Door het roteren had de spiegel reeds een paraboloïdevorm, zodat het slijp- en polijstproces sneller kon verlopen. Door de honingraatconstructie aan de achterzijde was het gewicht van de spiegel kleiner, waardoor hij beter handelbaar was en in gebruik sneller op een gelijkmatige temperatuur kwam. Op deze wijze slaagde hij erin, een enkelvoudige spiegel van 6,5 m te gieten, die de afzonderlijke zes spiegels kon vervangen. De MMT werd na deze spiegelvervanging opnieuw in gebruik genomen in mei 2000.[2] Men bleef echter de afkorting MMT aanhouden, die nu ook wel geïnterpreteerd wordt als Magnum Mirror Telescope.

Eind 2002 werd een nieuw-ontwikkelde vervormbare secundaire spiegel aan de telescoop toegevoegd.[3] Terwijl andere systemen met adaptieve optiek extra spiegels gebruiken, levert vermindering van het aantal warme oppervlakken in de buurt van de lichtweg betere resultaten bij infrarode golflengten.

• The MMT Observatory
• MMT adaptive optics home page
• Mount Hopkins Clear Sky Clock Forecast of observing conditions.