Lotussoetra

De Lotussoetra wordt beschouwd als een van de belangrijkste en meest invloedrijke soetra's, of heilige geschriften, van het boeddhisme. Het is van zeer grote waarde in het Mahayana-boeddhisme, dat zich over heel Oost-Azië heeft verspreid.

De kernboodschap is dat boeddhaschap – een innerlijke levensstaat van absoluut geluk, vrijheid van angst en van alle illusies – inherent aanwezig is in al wat leeft. Door deze innerlijke levensstaat verder te ontwikkelen zijn alle mensen in staat hun problemen te overwinnen en een vervuld en actief leven te leiden en midden in de samenleving te staan. In plaats van te wijzen op de vergankelijkheid en de daaruit voortvloeiende noodzaak om aardse verlangens en gehechtheden uit te bannen, benadrukt de Lotussoetra de verheven realiteit van de boeddhastaat die inherent is aan al het leven. Het is dan ook een leer die op diepgaande wijze de realiteit van het dagelijkse leven bevestigt en die aanzet tot een diepe betrokkenheid bij anderen en de menselijke samenleving in haar geheel.

De Lotussoetra is ook uniek onder de leerstellingen van Shakyamuni, omdat zij voor iedereen de weg opent naar het bereiken van verlichting, zonder onderscheid van geslacht, ras, sociale status of opleidingsniveau. Daarom wordt de Lotus Soetra gezien als de diepgaande uitdrukking van Shakyamuni’s compassie om voor alle mensen de weg naar de verlichting te openen.

Er bestaan verschillende Chinese vertalingen van de Lotus Soetra (Skt Saddharma-pundarika-sutra; Chin Miao-fa-lien-hua-ching; Jpn Myoho-renge-kyo), waaronder de 5e-eeuwse vertaling van Kumarajiva (344-413) ‘Lotussoetra van de Prachtige Wet’, die het hoogst stond aangeschreven en de basis vormt van de leerstellingen die zich in China en Japan hebben verspreid.

De Chinese boeddhistische leraar T'ient'ai (538-97) verdeelde de Lotussoetra van de Prachtige Wet in twee delen: de eerste veertien hoofdstukken noemde hij de theoretische leer en de laatste veertien hoofdstukken noemde hij de wezenlijke leer. De theoretische leer geeft de prediking weer van de historische Shakyamuni die wordt afgebeeld als iemand die tijdens zijn leven in India verlichting bereikte. In de wezenlijke leer werpt hij zijn voorlopige status als de historische Shakyamuni af en onthult zijn ware identiteit als de eeuwig verlichte Boeddha. Het belangrijkste onderdeel van de wezenlijke leer is volgens T'ient'ai de onthulling van deze oorspronkelijke en eeuwig verlichte aard van het leven van boeddha Shakyamuni.

Bijna 2.000 jaar na de dood van Shakyamuni bracht Nichiren Daishonin, een 13e-eeuwse Japanse monnik, de diepgaande filosofie van de Lotussoetra tot haar essentie terug en maakte deze tot een beoefening die ieder individu in staat stelt om in de dagelijkse beslommeringen de boeddhastaat, oftewel hoogste levensstaat, te onthullen.

Het 16e hoofdstuk van de Lotussoetra, wordt door de leden van de Soka Gakkai dagelijks gereciteerd, wordt afgesloten met de diepe wens van de Boeddha: “Voortdurend ga ik bij mijzelf te rade: hoe kan ik alle levende wezens ertoe aanzetten de onovertroffen weg te betreden, en hen zo snel mogelijk het lichaam van de Boeddha laten verwerven?