Koreaans

Koreaans is niet de naam waarmee de sprekers hun taal aanduiden. In het Koreaans zegt men:

• in Noord-Korea (McCune-Reischauer):
  • Tjosono of 조선어
  • Tjosonmal of 조선말
• in Zuid-Korea (Herziene Koreaanse Romanisatie):
  • Hankugo of 한국어
  • Hankoegmal of 한국말

Het Hangul-schrift is ontworpen in 1446 bij decreet van koning Sejong de Grote.

Het Koreaans wordt vaak geklasseerd als een aparte taal in een eigen familie (een isolaat). Daarnaast zien vele Koreanen en sommige Westerse linguïsten een verwantschap met de Altaïsche talen. Traditionele Westerse (vanaf de 18e eeuw) en Japanse linguïsten geloofden dat het Koreaans verwant is met het Japans en pas hogerop samenkomt met de andere Altaïsche talen als het Mongools en de Turkse talen.

In Korea wordt de mogelijkheid dat de taal verwant is aan het Japans, vaak genegeerd; de gespannen relatie tussen de twee landen zorgt ervoor dat een discussie over de verwantschap van hun talen nogal controversieel is. Zelfs de relatie tussen het Koreaans en het Altaïsch en Proto-Altaïsch wordt de laatste tijd eveneens sterk in twijfel getrokken. Het Koreaans heeft enige morfologische gelijkenis met enkele talen van de Oost-Turkse groep, namelijk het Yakut en sommige varianten ervan, en sommige linguïsten geloven dat het Altaïsch zelf deel uitmaakt van de Oeral-Altaïsche taalfamilie. De tegenstanders van deze visie geloven dat veel van de Altaïsche invloeden er zijn gekomen tijdens de Mongoolse overheersing tijdens de Goryeodynastie.

De schijnbare gelijkenissen tussen Koreaans en Chinees (van de Sino-Tibetaanse talen) — vooral wat betreft woordenschat en bepaalde manieren van uitspraak — zijn oppervlakkig en niet genetisch. Ze ontstonden door nauw en frequent contact gedurende de loop der tijden.

Door de langdurige splitsing tussen Noord- en Zuid-Korea zijn vele woorden niet hetzelfde. Zuid-Korea heeft veel woorden geleend uit het Engels (deze woorden worden Konglish genoemd), terwijl Noord-Korea verschillende woorden leent uit het Russisch. Ook typisch Koreaanse woorden verschillen soms in de twee Korea's.

Bijvoorbeeld:

• Noord-Korea: 동무 (Dong-mu) - Zuid-Korea: 친구 (Chin-gu) (betekent vriend)
• Noord-Korea: 부루 (Bu-ru) - Zuid-Korea: 상추 (Sang-chu) (betekent sla)
• Noord-Korea: 뽈스까 (Bbol-su-kka) - Zuid-Korea: 폴란드 (Pol-lan-deu) (betekent Polen)

Het Koreaans heeft verscheidene dialecten (in het Koreaans mal (letterlijk spraak), bangeon of saturi). De standaardtaal (Pyojuneo of Pyojunmal) van Zuid-Korea is gebaseerd op de dialecten van de regio rond Seoel en de standaardtaal van Noord-Korea is gebaseerd op de dialecten van rond Pyongyang. Deze dialecten lijken alle sterk op elkaar, en in feite zijn alle dialecten, behalve dat van het eiland Jeju, onderling verstaanbaar. Het dialect van Jeju wordt door sommige Koreaanse linguïsten beschouwd als een aparte taal. Het belangrijkste verschil tussen de verschillende dialecten is het gebruik van de klemtoon: sprekers van Seoel gebruiken die zeer weinig en standaard-Zuid-Koreaans heeft een zeer vlakke intonatie; sprekers van Gyeongsang daarentegen hebben een zeer geprononceerde intonatie, wat maakt dat hun dialect voor westerlingen meer als een Europese taal klinkt.

Hoewel de naamgeving en groepering van de dialecten voortdurend verandert naarmate de studie van de dialecten verdergaat, is hier een lijst van de traditionele namen en plaatsen:

Het Koreaans is een agglutinerende taal. De Koreaanse spraakkunst lijkt sterk op die van het Japans. De basis van de Koreaanse zin is onderwerp-voorwerp-werkwoord (SOV) en "modifiers" komen voor het aangepaste woord. Dus, als men in het Nederlands zou zeggen: "Ik ga naar de winkel om wat eten te kopen," wordt dat in het Koreaans: *"Ik eten kopen om-te winkel-naar ga."

In het Koreaans kunnen "onnodige" woorden weggelaten worden zolang de context de betekenis duidelijk maakt. Bijvoorbeeld:

H: "가게에 가세요?"

G: "예."

H: *"winkel-naar gaan?"

G: "ja."

wat in het Nederlands geeft:

H: "Gaat u naar de winkel?"

G: "Ja."

In tegenstelling tot het Nederlands vervoegt het Koreaans het werkwoord niet om overeen te komen met het onderwerp en substantieven hebben geen genus. In plaats daarvan hangen werkwoordsvervoegingen af van de tijd en de relatie tussen de sprekenden. Wanneer men spreekt tegen of over vrienden, zou men de ene uitgang gebruiken, tegen de ouders een andere en tegen edelen of geëerde personen nog een andere.

De relatie tussen een spreker of schrijver en zijn luisteraars resp. lezers is ontzettend belangrijk in het Koreaans en de grammatica reflecteert dit. De relatie tussen spreker/schrijver en onderwerp wordt weergegeven in beleefheidsvormen terwijl die met de luisteraar/lezers wordt uitgedrukt in spraakniveaus.

Ruim de helft van de Koreaanse woordenschat is afkomstig uit het geschreven Chinees. Een veel kleiner aandeel van de Koreaanse woordenschat zijn leenwoorden uit het Japans, Mongools en Sanskriet. De meest recente leenwoorden komen uit westerse talen, voornamelijk het Engels.

Hallo!

안녕하세요? annyeonghaseyo
안녕하십니까? annyeonghashimnikka

Deze uitdrukking kan ook "Hoe gaat het?" betekenen en kan verder ook worden gebruikt om iemand 's morgens, 's (na)middags en 's avonds te begroeten.

Hoe maakt u het?

어떻게 지내세요? eotteohke jinaeseyo
처음 뵙게습니다? cheo-eum beogeseumnida

Het gaat goed met me.

잘 지내요. jal jinaeyo
괜찮습니다. kwaenchanhseumnida

Bedankt.

고마워요. komaweoyo
고맙습니다. komapseumnida

감사해요. kamsahaeyo
감사합니다. kamsahamnida

Het spijt me.

미안해요. mianhaeyo
미안합니다. mianhamnida

Excuseer me.

실례합니다. shillyehamnida

Zie: Hangul, Hanja

• Koreaanse postposities

• Koreaans leren:
  • Learnkorean
  • Langintro
  • Sogang
• Engels-Koreaans woordenboek
• Koreaans-Engels woordboek: uit Websters Rosettauitgave
• Koreaans-Nederlands woordenboek
• Ethnologue
• Universiteit van Yonsei
• Universiteit van Sogang
• Internationale Kring van Koreaanse Linguïsten (ICKL)

Zoek Koreaans op in het WikiWoordenboek.

Zie de Koreaanse uitgave van Wikipedia.