Lithiumcarbonaat

Lithiumcarbonaat (Li2CO3) is een lithiumzout van diwaterstofcarbonaat. Het wordt gebruikt als middel bij een bipolaire stoornis.

Dilithiumcarbonaat
Structuurformule en molecuulmodel
Lithiumcarbonaat-poeder
Kristalstructuur van lithiumcarbonaat
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)
Li2CO3
IUPAC-naamlithiumcarbonaat
Andere namendilithiumcarbonaat
Molmassa73,8909 g/mol
SMILES
[Li+].[Li+].C(=O)([O-])[O-]
InChI
1S/CH2O3.2Li/c2-1(3)4;;/h(H2,2,3,4);;/q;2*+1/p-2
CAS-nummer554-13-2
EG-nummer209-062-5
PubChem11125
BeschrijvingWit poeder
Vergelijkbaar metnatriumcarbonaat, kaliumcarbonaat
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing
H-zinnenH302 - H319
EUH-zinnengeen
P-zinnenP305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvast
Kleurwit
Dichtheid2,11 g/cm³
Smeltpunt723 °C
Kookpunt(ontleedt) 1310 °C
Oplosbaarheid in water(bij 0°C) 15,4 g/L
(bij 20°C) 13,2 g/L
(bij 100°C) 7,2 g/l
Matig oplosbaar inwater
Onoplosbaar inaceton, ethanol
Brekingsindex1,428 (589 nm, 20 °C)
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuurkubisch
Thermodynamische eigenschappen
ΔfHos−1215,87 kJ/mol
Cop,m1,341 J/mol·K
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Chemie

Vindplaatsen en synthese

Lithiumcarbonaat komt in de natuur voor als het zeldzame mineraal zabuyeliet. In de verbrandingsresten van planten (onder andere van tabak) komt lithiumcarbonaat voor.

Lithiumcarbonaat kan bereid worden door een lithiumaluminiumsilicaat, zoals spodumeen, eerst te verhitten met kaliumsulfaat (K2SO4), waarbij onder meer lithiumsulfaat (Li2SO4) ontstaat. Door reactie van dit lithiumsulfaat met natriumcarbonaat (Na2CO3) ontstaat onder meer lithiumcarbonaat.

Een andere methode is de reactie van een goed in water oplosbaar lithiumzout (zoals lithiumchloride) met natriumcarbonaat:

Eigenschappen

Lithiumcarbonaat is een wit poeder, waarvan de oplosbaarheid in water afneemt met stijgende temperatuur. Bij verhitten van lithiumcarbonaat ontstaan lithiumoxide en koolstofdioxide:

Bij verhitting van dilithiumcarbonaat met een overmaat koolstof, ontstaat lithiumcarbide:

Deze reactie leidt niet - in tegenstelling tot andere alkalimetaalcarbonaten - tot reductie tot het metallisch element.

Toepassing als geneesmiddel

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Dilithiumcarbonaat is een oud en zeer effectief geneesmiddel voor behandeling van de bipolaire stoornis (vroeger de manisch-depressieve psychose). Het is eveneens geregistreerd om profylactisch toe te passen. Dilithiumcarbonaat is echter een middel dat met grote voorzichtigheid en nauwkeurigheid moet worden toegepast.

Lithiumcarbonaat maakt gezonde proefpersonen niet vrolijker en werkt nauwelijks kalmerend. Het middel heeft een specifiek effect op de verschijnselen van de bipolaire stoornis: het gaat de verschijnselen van manie tegen en stabiliseert de stemming tussen de fasen, waardoor deze minder voorkomen en minder heftig verlopen.[1] Het werkingsmechanisme is niet bekend; lithiumionen beïnvloeden veel mechanismen in de zenuwcel, waaronder de natriumpomp langs de membranen, en werken in op de transmitters dopamine en noradrenaline (niet op serotonine) en op de verdere verwerking van de prikkel in de cel (de zogenaamde second messenger).[2] Onbekend is of een van deze of nog een ander mechanisme het stemmingstabiliserende effect verklaart.

Overige toepassingen

Lithiumcarbonaat wordt gebruikt bij de productie van aluminium, glas en keramiek, om de helderheid en witheid te verbeteren. Ook wordt het als toevoeging bij cement gebruikt, zodat het sneller uithardt.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.