La dolce vita

Als verslaggever is Marcello Rubini steeds op zoek naar een primeur. Hij brengt daarom zijn avonden door in de Romeinse bovenklasse. Rubini droomt ervan om een literair auteur te worden, maar hij laat die idealen varen voor een carrière in de winstgevende sensatiepers. Hoewel hij de oppervlakkigheid en immoraliteit ervan inziet, laat hij zich meeslepen door het zoete leven van de beau monde.

De film bevat een scène waarin een Christusbeeld per helikopter door de lucht wordt vervoerd. Het Vaticaan zag daarin een parodie op de terugkomst van Christus. In Spanje werd La dolce vita verboden tot de dood van generaal Franco in 1975.

De term paparazzo vond dankzij deze film ingang in het algemene taalgebruik. Het woord verwijst naar de achternaam van de opdringerige persfotograaf Paparazzo.

De structuur van de film bestaat uit een proloog, gevolgd door zeven hoofdstukken die eenmaal worden onderbroken door een intermezzo, en een epiloog. Hierdoorheen worden er zeven dageraadsequenties, zeven dagsequenties, en acht nachtsequenties verweven.

• (en)  ‌La dolce vita in de Internet Movie Database

Zie de categorie La dolce vita van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.