Koninkrijk Granada

Het koninkrijk Granada was een Moors koninkrijk dat van 1238 tot 1492 het zuiden van het huidige Spanje besloeg. Deze regio was in 711 door de Moren veroverd op de West-Goten en het zou eerst deel uitmaken van het emiraat Córdoba dat in 929 tot kalifaat Córdoba werd verheven. Na het ineenstorten van het kalifaat werd de taifa Granada gesticht in 1013 totdat deze in 1091 door de Almoraviden werd veroverd en in 1154 door de Almohaden. Na het vertrek van deze laatsten werd Granada weer onafhankelijk en in 1238 werd het koninkrijk Granada gesticht door Mohammed I ibn Nasr. De hoofdstad was de gelijknamige stad Granada. Voertaal was voor zowel joden als moslims het Arabisch.

مملكة غرناطة
 
 
1238  1492  
(Details)
Kaart
1462
Algemene gegevens
HoofdstadGranada
Oppervlakte24 000 km²
TalenArabisch en Spaans
Religie(s)Islam (staatsgodsdienst); Jodendom;
Katholicisme (getolereerd)
Regering
RegeringsvormMonarchie
DynastieNasriden
Het Alhambra, paleis van de Nasriden

Geschiedenis

Vanaf het begin tot het einde werd het koninkrijk geregeerd door de Nazari-dynastie of Nasriden. Dit was een van de langst regerende moslimdynastieën in Al-Andalus.[1] Deze dynastie liet in Granada het Alhambra bouwen.

In 1306 wist Mohammed III (regerend van 1302 tot 1309) Ceuta en Gibraltar te veroveren, maar dankzij interventie van Castilië en haar bondgenoten werd Granada teruggedrongen, tot in 1340 een overeenkomst werd bereikt tussen de Castiliaanse koning Ferdinand III en de Nazarische sultan Ibn al-Ahmar. Hierin werd Granada min of meer een vazalstaat van de christelijke koning van Castilië. Islamitisch Granada vocht zo aan de Castiliaanse zijde mee tegen andere rebellerende moslims. De Mozaraben vormden in het koninkrijk de inheemse christelijke bevolking en waren voornamelijk katholieken van Visigotische ofwel Mozarabische Latijnse ritus. Zij vormden een kleine bevolkingsmeerderheid en waren voornamelijk boeren, bouwvakkers en vertalers, alsook kunstenaars. Ze beheersten naast hun eigen Spaanse dialect, ook het Arabisch. De ambtelijke macht lag in handen van de moslims en de Sefardische joden aan het dynastieke hof. In geldwezen en handel, ook met islamitische gebieden, waren de joden belangrijk.

Hoewel Granada tamelijk eenvoudig in te nemen zou zijn geweest, hebben de christelijke vorsten daar waarschijnlijk lang van afgezien, vanwege de gunstige handel die via Granada met de islamitische wereld gedreven kon worden. Nadat Portugal een handelsroute had gevonden om goud uit Afrika te halen, verviel het nut van dit islamitische koninkrijk.

Terwijl de vanuit het noorden opdringende christelijke troepen overal successen boekten, bleef Granada voorlopig onbereikbaar, totdat een burgeroorlog tussen Nasriden en Abencerrajes de positie van de Moren verzwakte. Koning Abul Hassan liet de Abencerrajes uitmoorden, maar zijn ontevreden gemalin[2] bestreed hem met succes ten gunste van haar zoon Boabdil.

Na het huwelijk in 1469 tussen Ferdinand II van Aragón en Isabella I van Castilië, ook bekend als het katholieke koningspaar (in het Spaans Reyes Católicas), werd het plan opgevat om de moslims van het Iberisch Schiereiland te verdrijven. Aanleiding tot de verbreking van de laatste vrede en de definitieve verovering van het koninkrijk Granada was de Moorse aanval in 1482 op het stadje Zahara in christelijk gebied onder bescherming van de markies van Cadiz, Rodrigo Ponce de Leon.[3] Deze viel als reactie het gebied van Granada in met 2500 ruiters en 2500 voetsoldaten en veroverde al snel het stadje Alhama, vlak bij de stad Granada. Rodrigo Ponce de Leon voerde vervolgens meerdere veroveringstochten door het gebied van Granada uit en kreeg al snel versterking van koning Ferdinand en de Spaanse adel. Boabdil was niet opgewassen tegen de christenen en de stad Granada werd na een maandenlang beleg op 2 januari 1492 ingenomen. Boabdil had godsdienstvrijheid voor zijn onderdanen gevraagd en toegezegd gekregen. Echter, overtuigd in hun katholieke geloof, evenals uit angst voor samenzweringen en onder druk van Torquemada, liet het echtpaar 4 maanden na het vertrek van de laatste islamitische vorst de verdrijving van de joden beginnen. Vele joden weken naar Portugal uit, maar kort daarna ook naar het Ottomaanse Rijk (Turks Griekenland, Thessaloniki) alsook naar de Kerkelijke Staat van de pausen. Kort nadien mocht ook de islam niet meer beleden worden en werden ook de moslims gedwongen zich te bekeren of te emigreren naar Noord-Afrika.

De Reconquista of herovering van het Iberisch schiereiland kwam tot politieke voltooiing na bijna vijf eeuwen.

Etymologie

Over het ontstaan van de naam Granada zijn verschillende theorieën. Het kan van het Spaanse granada (granaatappel) komen, een vrucht die daar overvloedig voorkomt; deze komt ook in het wapen van de stad voor. Daarnaast kan het ook van de Moorse naam Karnattah komen, dat zoveel als "heuvel van de vreemdelingen" zou betekenen.[4]

Heersers

regeerperiodenaamopmerking
1232 - 1273Mohammed I ibn Nasr
1273 - 1302Mohammed II al-Faqih
1302 - 1309Mohammed III
1309 - 1314Nasr
1314 - 1325Ismail I
1325 - 1333Mohammed IV
1333 - 1354Yusuf I
1354 - 1359Mohammed VAfgezet
1359 - 1360Ismail II
1360 - 1362Mohammed VI
1362 - 1391Mohammed V van GranadaMachtshervatting
1391 - 1392Yusuf II ibn al-Walid
1392 - 1408Mohammed VII
1408 - 1417Yusuf III
1417 - 1419Mohammed VIIIAfgezet
1419 - 1427Mohammed IXAfgezet
1427 - 1429Mohammed VIIIMachtshervatting, afgezet, stierf in 1431
1429 - 1431Mohammed IXMachtshervatting, afgezet
1432Yusuf IV
1432 - 1445Mohammed IXMachtshervatting, afgezet
1445Mohammed XAfgezet
1445 - 1446Yusuf VAfgezet
1446 - 1448Mohammed XMachtshervatting, afgezet
1448 - 1453Mohammed IXMachtshervatting
1453 - 1455Mohammed XIAfgezet
1455 - 1462Said
1462Yusuf VMachtshervatting, afgezet
1462 - 1464SaidMachtshervatting, afgezet, stierf in 1465
1464 - 1482Abul-Hasan Ali
1482 - 1483Mohammed XIIBijnaam Boabdil "De Ongelukkige"
1483 - 1485Abul-Hasan AliMachtshervatting, afgezet
1485 - 1487Mohammed XIIIAfgezet
1487 - 1492Mohammed XII Tweede keer

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.