Kees van Kooten

Cornelis Reinier (Kees) van Kooten (Den Haag, 10 augustus 1941) is een Nederlands cabaretier en schrijver.

Kees van Kooten
Kees van Kooten (Brussel, 2012)
Algemene informatie
Volledige naamCornelis Reinier van Kooten
GeborenDen Haag, 10 augustus 1941
Geboorteland Nederland
Beroep(en)cabaretier, schrijver
Jaren actief1963-heden
Bekend vanDe Klisjeemannetjes, Simplisties Verbond, Van Kooten en De Bie
Handtekening
Officiële website
(en) IMDb-profiel
Portaal    Cabaret

Biografie

Persoonlijk

Van Kooten werd geboren in 1941 in de Bethlehemkliniek te Den Haag als oudste kind van Cornelis Reinier van Kooten en Anna Geertruida Snaauw. Later, in 1945 werd zijn zusje geboren. In 1959 leerde hij zijn toekomstige vrouw Barbara kennen met wie hij in 1966 ging samenwonen op de Prinsengracht in Amsterdam en op 18 oktober 1968 trouwde. Na hun huwelijk gingen ze aan de Nekkerweg in Zuidoostbeemster wonen en werden er twee kinderen geboren, op 17 december 1971 zoon Kasper en op 26 januari 1974 dochter Kim.[1] Beiden zijn later ook bekend geworden. Zijn vrouw speelde af en toe gastrollen in zijn televisieprogramma's. In 1978 verhuisde het gezin naar Hilversum en in 1996 naar Amsterdam. In augustus 2014 werd Van Kooten getroffen door een hartinfarct. In het VUmc in Amsterdam onderging hij een geslaagde bypass-operatie.

Koot en Bie

Van Kooten werd vooral bekend door zijn samenwerking met collega Wim de Bie. Met hem vormde hij het duo Van Kooten en De Bie dat jarenlang programma's voor de VPRO op televisie maakte. Hun samenwerking begon al op de middelbare school, het Dalton Lyceum. Hier hadden ze samen een cabaretensemble opgestart met de naam Cebrah. De eerste programma's hadden de titels G.Rapsgewijs en Te hooi en te grap. Behalve televisieprogramma's maakte het duo ook tussen 1972 en 1985 de Bescheurkalender. Van Kooten schreef diverse boeken, zowel onder eigen naam als onder pseudoniemen. Gebruikte pseudoniemen waren Koot, Jan Blommers, Hans van Dek, Tj. Hekking, Heer Koot, Harry F. Kriele en Roman Tate.

Bekende typetjes
  • Zuster Laetitia: een non die een oproep deed aan mede-religieuzen om een eind te maken aan de machocultuur in de kerk
  • Mehmet Pamuk: een Turkse gastarbeider die dolgraag wil integreren, en zijn best doet om fatsoenlijk Nederlands te leren spreken, waarbij zijn Nederlands beter was dan van zijn gesprekspartners. Zijn groenteman Henk Blok heeft echter juist onder meer een cursus Turks gevolgd om zijn klanten beter te woord te kunnen staan.
  • De Vieze Man: een perverse landloper, die dol is op seksuele insinuaties.
  • Prof. dr. ir. P. Akkermans: een man die beweert dat zijn naam voor vrijwel elke belangrijke vacature circuleert. ("Ik bén genoemd").
  • Dr. Remco Clavan: Oost-Europadeskundige die in feite weinig nieuws te vertellen heeft en slechts in andere bewoordingen de vraag herhaalt.
  • H.J. Bussink: oud-verzetsman en fanatiek monarchist, die zich vaak over kleine dingen erg boos maakt.
  • Diana Charité: een zwaar opgemaakte, wat oudere dame met een harde doorrookte stem en een uitgesproken mening.
Als duo met Wim de Bie
  • De gebroeders Gé en Arie Temmes: twee oude uitkeringsgerechtigde mannen die zich over kleinigheidjes opwinden, waarbij Arie ook vaak op Gé moppert.
  • F. Jacobse en Tedje van Es: twee vrije jongens die zich vooral bezighouden met zwart werk en kleine criminaliteit; tevens oprichters van de Tegenpartij.
  • De Klisjeemannetjes: twee mannen met een Haags accent die aan het biljart in clichématig taalgebruik gesprekken voeren.
  • Moeder en zoon Carla en Frank van Putten: gefrustreerde nestblijver Frank wordt continu betutteld door zijn moeder, terwijl hij in verloren momenten opgaat in seksuele fantasieën. ("Daar ben ik voor behandeld" en "Ik wil een lekkere del van een meid om mee te rollebollen, maar ik heb geen lekkere del van een meid om mee te rollebollen, ik heb alleen mijn moeder")
  • De Positivoos: twee relizangers met politiek incorrecte liedjes, die vooral uit zijn op commercieel succes.
  • Reporters Harry F. Kriele en Bulle van Berkel: Van Berkel werd vooral gekenmerkt door zijn stereotype lange jas, terwijl de reportages van Kriele vrijwel altijd een fiasco waren.
  • Bert en Dien Meibos: echtpaar en vroegere leden van de Gerrit Braks-fanclub. Nadat deze uit de politiek was gestapt werden ze fan van achtereenvolgens Koos Alberts, Frans Bauer, Paul de Leeuw en de Spice Girls. Omdat Dien, die dominant en schreeuwerig is waarbij ze de mompelende Bert voortdurend overstemt, hen hier te oud voor vond, werden ze weer fan van de Everly Brothers, net als bij hun huwelijk.
  • Cornelis en Catalijne Pronk: een echtpaar dat een kind uit Afrika had geadopteerd, maar het nog nooit in het echt gezien hadden. Cornelis gaf zijn vrouw geregeld een corrigerende tik.
  • Burgemeester Hans van der Vaart (lid van de Rose Burgemeestersclub) en Wethouder Tjolk Hekking, van de gemeente Juinen.
  • Ralph en Thea Ternauw: mooiweerprater Ralph en zijn in stilte opstandige vrouw Thea.
Als trio met Barbara van Kooten en Wim de Bie
  • het echtpaar Cor van der Laak (krities AVRO-lid) en Cock, en zoon Ab van der Laak (Wereldkampioen Boter, Kaas en Eieren).

Televisie, radio, film en theater
Wim de Bie en Kees van Kooten (r.) in Hadimassa (1970)
  • 1964: Uitlaat, met o.a. 'De Klisjeemannetjes' (voor de VARA-radio)
  • 1964: Twee in een jeep (ook nog VARA-radio)
  • 1969-1972: Hadimassa
  • 1972: Teleac-cursus Esperanto
  • 1972-1974: Het Gat van Nederland
  • 1974-1979: Simplisties Verbond (VPRO televisie)
  • 1976: De Dienstlift, naar The Dumb Waiter van Harold Pinter (televisie)
  • 1979-1980: Op hun pik getrapt
  • 1980-1981: Koot en Bie
  • 1981-1982: Van Kooten en De Bie
  • 1982-1983: Juinen
  • 1983: Een Gebaar (benefietvoorstelling voor Amnesty International)
  • 1983: Vroeger kon je lachen (film)
  • 1983-1984: Kreateam
  • 1984-1988: Van Kooten en De Bie
  • 1988-1993: Keek op de week
  • 1991: Oh Boy! (film)
  • 1993-1994: Krasse Knarren
  • 1994-1995: In Bed Met
  • 1995-1996: Deksel van de Desk
  • 1996-1998: Van Kooten en De Bie
  • 1999: Hoofd leest zich autobio (theater)
  • 2002: Wina Zingt (toneelstuk)
  • 2012: Alles is familie (Film)
  • 2016: Nederland in de jaren 60 (serie documentaires over de jaren 60)

Bibliografie
  • 1960: 1 gedicht Geef het nu maar toe in Een 10 voor 10-ers
  • 1965: Memories are made of ziss
  • 1969: Melk (uitgave: Coöperatieve Condensfabriek 'Friesland')
  • 1969: Treitertrends
  • 1970: Lachen is gezond (met Wim de Bie)
  • 1970: Treitertrends 2
  • 1972: Laatste Treitertrends
  • 1975: Gas (uitgave: VEG-gasinstituut)
  • 1976: De ergste treitertrends (bloemlezing)
  • 1977: Koot droomt zich af
  • 1977: Van Klisjeemannetjes tot directeuren van het Simplisties Verbond (met Wim de Bie)
  • 1977: Schrijven (handschriftposter)
  • 1979: Koot graaft zich autobio
  • 1979: Wagen (1 pagina, een uitgave van "Het Open Boek")
  • 1981: Willem
  • 1982: De Juinensche Courant (met Wim de Bie)
  • 1982: Veertig (en een gedicht achter op het boek)
  • 1983: JuCo Magazine (met Wim de Bie, voortzetting van De Juinensche Courant)
  • 1983: Juiner Nieuwsblad
  • 1983: Hank den Drijver rekent af met Een Gebaar voor Amnesty International (met Wim de Bie en Freek de Jonge)
  • 1984: Modermismen
  • 1984: Hedonia
  • 1986: Meer modermismen
  • 1986: Van de hoge (tekening: Peter van Straaten) (50 ex.)
  • 1986: Het groot bescheurboek (met Wim de Bie)
  • 1987: Naar Delft heen (Een geheim opstel uit 1950)
  • 1988: Zeven sloten. Zes uitstapjes (en enkele gedichten) als Dr. Kees van Kooten
  • 1989: Appeldoorn
  • 1989: Meest modermismen
  • 1989: Het Simplistisch verbond over ... (met Wim de Bie)
  • 1991: Zwemmen met droog haar
  • 1992: Hilversum (Noord-Holland in proza, poëzie en prenten)
  • 1993: Verplaatsingen (verhalenbundel)
  • 1993: Ons kent ons (fotoboek, met Wim de Bie)
  • 1994: Meer dan alle modermismen (Modermismen, Meer modermismen, Meest modermismen)
  • 1997: Omnibest (De ergste treitertrends, Koot graaft zich autobio, Veertig, Hedonia, Zeven sloten, Zwemmen met droog haar)
  • 1999: Levensnevel (verhalenbundel)
  • 1999: Kaft en koren
  • 1999: Het Schaampaard (prentenboek op rijm, bedoeld voor kinderen vanaf ongeveer 9 jaar, met illustraties van Willem van Malsen)
  • 2000: De complete modermismen (heruitgave van 'Meer dan alle modermismen')
  • 2000: Annie
  • 2001: Hilaria
  • 2003: Tijdelijk nieuw (columns)
  • 2003: Letterlust (met Ewald Spieker)
  • 2004: Alle modermismen ooit (met 60 bonusmodermismen)
  • 2005: Gerard Reve (300 ex.)
  • 2006: Mijn plezierbrevier - de natuurleukste korte verhalen volgens mij (bundeling verhalen van andere schrijvers, samengesteld door Kees van Kooten)
  • 2007: Episodes. Een romance
  • 2008: De dag- en nachtegaal (luisterboek)
  • 2009: Het dierbaarste van Kees van Kooten
  • 2009: Tijdloos ouderwets
  • 2010: Zo Wordt U Gelukkig (over de poëzie van Billy Collins)
  • 2012: Hartstochtjes (persoonlijke herinneringen - muziek, boeken, kunst)
  • 2013: Alle treitertrends (Treitertrends, Treitertrends 2, Laatste Treitertrends)
  • 2013: De verrekijker (boekenweekgeschenk 2013)
  • 2014: Luim - het komrijk van Kees van Kooten (bundeling verhalen van Gerrit Komrij, samengesteld door Kees van Kooten)
  • 2015: Leve het welwezen
  • 2017: Karrevrachten pennevruchten

Prijzen

Twee Edisons en zes gouden platen voor diverse platen van het Simplisties Verbond.

Trivia
  • Hij is een goede vriend van Humo-hoofdredacteur Guy Mortier en publiceert ook al sinds de jaren zeventig een wekelijkse column in Humo. Het blad besteedde tijdens de jaren zeventig, tachtig en negentig veel aandacht aan de programma's van Van Kooten en De Bie en prees hen, vooral ook omdat er in Vlaanderen geen equivalent van op televisie te vinden was. Andersom bewonderde Van Kooten Humo in die jaren omdat hij vond dat er in Nederland geen televisieblad te vinden was dat even goed was als Humo. Mortier figureerde ook ooit in een sketch van Van Kooten en De Bie als laborant. In een andere sketch toonden Van Kooten en De Bie ooit op televisie een nummer van Humo en verklaarden dat het "het beste blad aller tijden was", iets wat Mortier zelf "een van de ontroerendste momenten uit zijn leven" noemde. Toen Mortier met pensioen ging in 2003 kwam Van Kooten een hommagetoespraak houden.
  • In de stripreeks De Kiekeboes heeft hij in het album De taart een cameo als verslaggever-ter-plaatse "Koos van Keeten".
  • Zijn vrouw Barbara[2] heeft in 2010 samen met de vrouw van Remco Campert, Deborah, onder de titel C'est la vie een boek samengesteld van de brieven die de twee vriendinnen over en weer schreven.
  • Hij schreef in 2013 het Groot Dictee der Nederlandse Taal.

Bronnen
  • Bomans, Godfried, Kees Stip, S. Carmiggelt en Kees van Kooten, redactie: Dick Welsink, A. Meinderts, Vier lichte letterheren, Schrijversprentenboek, De Bezige Bij, 1999
  • Hazeu, Wim, Het literair pseudoniemenboek, 1987
  • Michaël, H., Nederlandse literaire prijzen 1880-1985, 1986
  • Moerman, J., Spectrum Nederlandstalige auteurs, Het Spectrum, 1985
  • Kooiman, Geert en Welsink, Dick, Schrijversgezichten (fotoboek), 1990
  • Oosthoek Lexicon Nederlandse & Vlaamse auteurs, 1996
  • Schrijvers. 2000 auteurs van de 20e eeuw van A tot Z, Het Spectrum, 2002
  • Spectrum Encyclopedie, 1997

Zie ook
Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Kees van Kooten.
Zie de categorie Kees van Kooten van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.