Joodmonochloride

De bereiding van joodmonochloride verloopt door de twee halogenen met elkaar te mengen:

${\displaystyle \mathrm {I_{2}\ +\ Cl_{2}\longrightarrow \ 2\ ICl} }$

Als chloorgas over joodkristallen geleid wordt, is de vorming van de bruine joodmonochloride-damp duidelijk waarneembaar. Joodmonochloride kan vervolgens als vloeistof verzameld worden. Een overmaat chloor zet joodmonochloride in een reversibele reactie om in joodtrichloride volgens:

${\displaystyle \mathrm {ICl\ +\ Cl_{2}\longrightarrow \ ICl_{3}} }$

Van ICl zijn twee polymorfe vormen bekend. α-ICl vormt rood doorschijnende, zwarte naalden met een smeltpunt van 27,2 °C, β-ICl bestaat uit zwarte plaatvormige kristelen, roodbruin bij dioorvallend licht, met een smeltpunt van 13,9 °C.[1]

In de organische synthese is joodmonochloride een zeer bruikbaar reagens.[1] Het wordt gebruikt als een bron van elektrofiel jood (I⁺) in de synthese van een aantal aromatische joodverbindingen. Joodmonochloride is ook in staat om binding tussen koolstof en silicium te verbreken.

Joodmonochloride addeert aan dubbele bindingen in alkanen, waarbij chloor-joodalkanen worden gevormd:

${\displaystyle \mathrm {R-CH=CH-R'\ +\ ICl\longrightarrow \ R-CH(I)-CH(Cl)-R'} }$

Als deze reactie in aanwezigheid van natriumazide wordt uitgevoerd, ontstaat het joodazide RCH(I)-CH(N₃)R’.