Johan Sauwens

Sauwens studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en was van 1975 tot 1993 advocaat. Tijdens zijn studies was hij militant van de Vlaams-Nationale Studentenunie en op die manier verzeilde hij in de Volksunie.[4] Van 1976 tot 1979 was hij voorzitter van de jongerenafdeling van de partij, VUJO. Hij behoorde binnen de VU tot de klassiek-nationalistische groep van het centrum.

Van 1977 tot 1985 was hij voor de Volksunie provincieraadslid van Limburg. In deze periode werd Johan Sauwens bekend als advocaat van de tegenstanders van de aanleg van de A24, oorspronkelijk gepland als snelweg vanuit Luik via Belgisch Limburg richting Eindhoven. Sinds 1977 is hij ook gemeenteraadslid van Bilzen, waar hij van 2001 tot 2012 burgemeester was en sinds augustus 2019 weer burgemeester is. Van 1981 tot 1985 was hij ook ondervoorzitter van de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Limburg.

Tussen oktober 1985 en mei 1995 was hij lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers, van 1985 tot 1987 voor het arrondissement Tongeren-Maaseik en van 1987 tot 1995 voor het arrondissement Hasselt. In de periode december 1985-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 werd hij verkozen in de kieskring Hasselt-Tongeren-Maaseik. In de legislatuur 1995-1999 was hij voorzitter van de commissie Staatshervorming. Ook na de volgende Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999 was hij nog even Vlaams volksvertegenwoordiger, tot hij op 13 juli 1999 de eed aflegde als Vlaams minister. Van 1993 tot 2000 was hij ook lid van het Comité van de Regio's, een mandaat dat hij van 2007 tot 2014 opnieuw uitoefende.

Van 1988 tot 1995 was Sauwens minister in de Vlaamse Executieve: van 1988 tot 1992 was hij minister van Openbare Werken en Verkeer, van 1992 tot 1995 minister van Verkeer, Buitenlandse Handel en Staatshervorming. Van 1999 tot 2001 was hij in de Vlaamse Regering minister van Binnenlandse Aangelegenheden, Ambtenarenzaken en Sport, vanaf 2000 ook bevoegd voor Stedelijk Beleid en Huisvesting.

In mei 2001 diende hij ontslag te nemen als minister nadat bekend raakte dat hij het jubileumfeest van het Sint-Maartensfonds bijwoonde, een organisatie van Vlaamse Oostfrontstrijders waar hij meer dan twintig jaar lid van was. Sauwens verliet de bijeenkomst toen hij Jan Jambon als vertegenwoordiger van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen op het spreekgestoelte hoorde zeggen dat de Vlamingen zich niet moesten verontschuldigen voor hun collaboratie met de Duitse bezetter.[5]

Hij werd als minister opgevolgd door Paul Van Grembergen. Deze affaire versnelde mee het uiteenvallen van de Volksunie. Na zijn ontslag als Vlaams minister werd hij opnieuw Vlaams volksvertegenwoordiger. Na de ontbinding van de Volksunie op 20 december 2001 stapte hij over naar het christendemocratische CD&V. Bij de Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 en van 7 juni 2009 werd hij telkens tot Vlaams volksvertegenwoordiger verkozen in de kieskring Limburg. Op 23 november 2005 werd hij samen met Trees Merckx-Van Goey gehuldigd voor zijn twintig jaar parlementair mandaat tijdens een plenaire vergadering in het Vlaams Parlement. Na de verkiezingen van 2009 was hij interim-voorzitter van het Vlaams Parlement, totdat de nieuwe Vlaamse Regering gevormd was en Jan Peumans aangeduid werd als parlementsvoorzitter.

In 2009 besliste hij de tijdelijke sluiting van de kaasfabriek Fro d'or wegens geurhinder. Fro d'or diende een klacht in tegen deze sluiting, die volgens deze onderneming onwettig was.

In de De Standaard van 14 januari 2011 riep Sauwens op tot een verregaande autonomie voor Vlaanderen. Hij stelde dat de N-VA en de CD&V terecht geen genoegen namen met een halfslachtig compromis bij de moeizame regeringsvorming na de federale verkiezingen van 13 juni 2010.[6]

Bij de lokale verkiezingen van 2012 was zijn partij opnieuw de grootste in Bilzen, maar er werd een coalitie zonder hen gekozen. Oud-VU-partijgenote Frieda Brepoels (N-VA) nam de sjerp over.

In 2014 duwde hij bij de Vlaamse verkiezingen de Limburgse lijst, maar hij werd niet herkozen in het Vlaams Parlement. Sinds 30 juni 2014 mag hij zich ere-Vlaams volksvertegenwoordiger noemen. Die eretitel werd hem toegekend door het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement.

Eind 2014 werd hij door CD&V voorgedragen als lid van de raad van bestuur van De Lijn.[7] In 2015 was hij een van de oprichters van technologiebedrijf Technolink.[8]

Bij de lokale verkiezingen van 2018 was Sauwens' partij Trots op Bilzen opnieuw de grootste, maar opnieuw werd een coalitie zonder deze lokale CD&V-lijst gemaakt. Bruno Steegen van Beter Bilzen (Open Vld) werd burgemeester, maar Sauwens vocht de uitslag aan vanwege onregelmatigheden bij de telling van de stemmen. Die klacht werd gegrond verklaard en er volgden nieuwe verkiezingen op 16 juni 2019.[9] Trots op Bilzen werd opnieuw de grootste en de al gevormde coalitie verloor haar meerderheid. Bovendien werd Sauwens' partij onvermijdbaar voor de nieuwe coalitie.[10] Uiteindelijk werd een coalitie gevormd met Beter Bilzen. Sauwens wordt begin augustus 2019 opnieuw burgemeester van Bilzen en zal de sjerp in maart 2022 overdragen aan Bruno Steegen.[11]

•  België Grootofficier Leopoldsorde, KB 6 juni 2009

• Bart DE WEVER, Johan SAUWENS, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998.

• Persoonlijke website