Jean-Maurice Dehousse

Hij was de zoon van politicus Fernand Dehousse en taalkundige Rita Lejeune.

Al op jonge leeftijd werd Dehousse een voorstander van federalisme en Waalsgezind. Tijdens zijn studies trad hij toe tot het Mouvement populaire wallon opgericht door André Renard. Via deze beweging verzeilde hij in de vakbond FGTB en later in de toenmalige PSB (de huidige PS).

Van 1966 tot 1971 was hij assistent aan het Instituut Europese Juridische Studies aan de Universiteit van Luik en tegelijkertijd was hij onderwijzer. Aan de Universiteit van Luik was hij tevens syndicaal gedelegeerde van de FGTB voor het wetenschappelijk personeel.

In december 1969 werd hij attaché op het kabinet van minister Freddy Terwagne, waarna hij er in 1970 adjunct-kabinetschef. Na het overlijden van Terwagne begin 1971 werd hij kabinetschef op het kabinet van zijn vader, die Terwagne opgevolgd had als minister.

Op vraag van André Cools stelde Jean-Maurice Dehousse zich bij de verkiezingen van 1971 kandidaat voor de Kamer van volksvertegenwoordigers in het arrondissement Luik en werd verkozen. Zijn doel als parlementslid was om de federalisering van België en een autonoom Wallonië te bereiken. Nadat in 1974 ministers François Perin en Robert Vandekerckhove een wetsontwerp indienden voor voorlopige regionalisatie, probeerde Dehousse de PSB te versterken door de banden van de PSB en de Rassemblement Wallon aan te sterken. In 1976 steunde hij ook het plan van de PSB-BSP enerzijds en de FGTB-ABVV anderzijds om definitieve regionalisatie te bereiken. Nadat de PSB in 1977 terug in de regering kwam, probeerde hij om definitieve regionalisatie te bereiken. In 1977 werd hij ook verkozen tot gemeenteraadslid van Luik.

Van juni 1977 tot april 1979 was Dehousse minister van Franse Cultuur in de Regering-Tindemans II (1977-1978) en de Regering-Vanden Boeynants II (1978-1979). In deze functie was hij verantwoordelijk voor de oprichting van het ministerieel comité voor Waalse Zaken onder leiding van Guy Mathot. Hij nam ook deel aan lange en intensieve institutionele onderhandelingen.

In april 1979 werd Dehousse in de Regering-Martens I minister van Waalse Zaken en bleef dit tot in september 1981. In deze functie kon hij in augustus 1980 een definitieve regionalisatie bereiken. In Vlaanderen kwam er nu een Vlaamse Raad en in Wallonië een Waalse Gewestraad en een Raad van de Franse Gemeenschap, die wel nog niet rechtstreeks verkozen werden.

Bij de verkiezingen van 1981 stapte Dehousse over van de Kamer naar de Belgische Senaat, waar hij rechtstreeks verkozen werd tot in 1991. In december 1981 werd hij in de eerste Waalse Regering minister van Regionale Economie en Werk, waarna hij in oktober 1982 minister-president van de Waalse Regering werd. Dit bleef hij tot aan de verkiezingen van oktober 1985. Tijdens zijn minister-presidentschap werd in 1983 Namen gekozen als hoofdstad van het Waals Gewest. Tevens verzette hij zich tegen een mogelijke fusie van het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap, wat tot op heden nog niet gebeurd is.

Dehousse wilde nog verdere stappen in de staatshervormingen, wat later overgenomen werd door de Luikse afdeling van de PS. Dit zorgde voor verdeling in de Luikse PS en er ontstonden twee clans: enerzijds die van Dehousse en anderzijds die van André Cools. Waarschijnlijk zorgde dit ervoor dat hij na de verkiezingsoverwinning van de PS in 1987 geen ministersfunctie kreeg aangeboden. In januari 1991 slaagde hij er ook niet in om het burgemeesterschap van Luik te bemachtigen.

Ook na de dood van André Cools in juli 1991 bleef er rivaliteit bestaan bij de Luikse PS-afdeling. Bij de verkiezingen eind 1991, waarbij hij opnieuw verkozen werd in de Kamer, behaalde hij echter een zeer goed resultaat. Vervolgens was hij van maart 1992 tot december 1994 minister van Wetenschappelijke Politiek in de federale Regering-Dehaene I. Tijdens zijn ministerschap werd België in 1993 een federale staat.

In oktober 1994 werd Dehousse burgemeester van Luik, waarna hij opstapte als minister. Bij de verkiezingen van 1995 werd hij verkozen voor het eerste rechtstreeks verkozen Waals Parlement en het Parlement van de Franse Gemeenschap. Na enkele weken nam hij ontslag als parlementslid wegens zijn burgemeesterschap.

In 1999 nam Dehousse dan toch ontslag als burgemeester van Luik, omdat hij lid werd van het Europees Parlement. Hij bleef er zetelen tot in 2004. Bij de verkiezingen van 2004 stelde hij zich niet meer herkiesbaar. In oktober 2006 stopte hij ook als gemeenteraadslid van Luik.

In 1999 was hij kandidaat-partijvoorzitter van de PS. Hij werd echter verslagen door Elio Di Rupo.

• Fiche Dehousse op connaitrelawallonie.be.