Jean-Pierre Grafé

Grafé was de jongste van de drie zoons van advocaat Jacques Grafé en van Marie-Noël Ansiaux. In 1954 promoveerde hij tot doctor in de rechten aan de Universiteit van Luik, waarna hij advocaat werd aan de Balie van Luik.

Van 1952 tot 1953 was Grafé nationaal voorzitter van de Belgische Rechtenstudenten. Vervolgens was hij van 1953 tot 1954 nationaal voorzitter van de Etudiants Sociaux-Chrétiens en van 1954 tot 1958 nationaal ondervoorzitter van de Jeunes Sociaux-Chrétiens. Bovendien was hij van 1955 tot 1961 lid van het Europees directeurscomité van de Internationale Unie van Jonge Christendemocraten en was hij van 1958 tot 1961 kabinetsattaché van minister Pierre Harmel.

In 1958 werd Grafé voor de PSC verkozen tot gemeenteraadslid van Luik, een functie die hij tot in 2012 uitoefende. Van 1968 tot 1971 was hij schepen en van 1971 tot 1981 PSC-fractieleider in de gemeenteraad. In november 1971 werd hij voor het arrondissement Luik verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers, een functie die hij uitoefende tot in 1995. Hierdoor was hij automatisch ook lid van de Franse Cultuurraad (1971-1980), de Waalse Gewestraad (1980-1995) en de Franse Gemeenschapsraad (1980-1995). Van 1995 tot 1999 zetelde hij in het Waals Parlement en het Parlement van de Franstalige Gemeenschap.[2] Van 1999 tot 2003 was Grafé opnieuw lid van de Kamer.

Van 1973 tot 1974 was hij minister van Waalse Zaken in de Regering-Leburton I en de Regering-Leburton II, waarna hij in april 1974 minister van Franse Cultuur werd in de Regering-Tindemans I. Grafé bleef deze functie uitoefenen tot in juni 1974, toen het Rassemblement Wallon toetrad tot de regering. Na zijn eerste periode als minister was Grafé van 1979 tot 1981 voorzitter van de CEPIC, de conservatieve afdeling van de PSC, en van 1979 tot 1986 gedelegeerde van de Belgische regering bij de Verenigde Naties in New York.

Van 1980 tot 1981 was Grafé secretaris van de Waalse Gewestraad en van 1982 tot 1985 was hij de voorzitter van de PSC-fractie in de Franse Gemeenschapsraad, waarna hij van 1985 tot 1988 voorzitter van de Franse Gemeenschapsraad was. Daarna was hij van 1988 tot 1992 minister van Hoger Onderwijs, Wetenschappelijk Onderzoek en Sport in de Franse Gemeenschapsregering, van 1992 tot 1995 minister van Openbare Werken in de Waalse Regering en van 1995 tot 1996 minister van Onderzoek, Technologische Ontwikkeling, Sport en Internationale Relaties in de Waalse Regering en minister van Hoger Onderwijs, Wetenschappelijk Onderzoek, Sport en Buitenlandse Betrekkingen in de Franse Gemeenschapsregering.

Nadat hij in 1996 samen met Elio Di Rupo beschuldigd werd van pedofilie, besloot hij op 9 december 1996 ontslag te nemen als minister. Het parket van Luik stelde hem in september 1998 buiten vervolging.[3]

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.

• Webpagina van Jean-Pierre Grafé