Jan Akkerman

Akkerman werd geboren bij het Amsterdamse Waterlooplein, als zoon van Jacob Akkerman, een handelaar in lompen en metalen. Hij begon met accordeon en schakelde later over op gitaar. Op zijn veertiende speelde hij op zijn eerste single. Akkerman was op school niet te handhaven en werd naar Instituut Schröder gestuurd waar hij vier jaar studeerde, om op het conservatorium toegelaten te worden. Hij werd getest door de toenmalige directeur Eduard van Rooien van het Sweelink conservatorium en kreeg vervolgens een studiebeurs. Op de afdeling lichte muziek kreeg hij gedurende vijf jaar les van gitaarleraar Gerard Gest.

Akkerman was lid van achtereenvolgens[1] het Friendship Sextet, Johnny and his Cellar Rockers, The Hunters (hit: Russian Spy and I) en Brainbox. Ergens in 1970 voegde hij zich bij het Thijs van Leer Trio. De formatie ging verder onder de naam Focus en scoorde in de jaren zeventig enkele wereldhits. In 1976 verliet Akkerman de band en ging solo verder. Een reünie met Thijs van Leer in 1985 bleek geen succes. Akkerman leverde de ene plaat na de andere af en was daarnaast actief als sessiemuzikant bij onder meer André Hazes. Verder speelde hij samen met onder meer Alan Price, Cozy Powell, Kaz Lux, Herman Brood, Paco de Lucia, Peter Banks, Charlie Byrd, Ice-T, Solution en B.B. King. Akkerman claimt ook dat hij samen met Pierre van der Linden eind jaren zestig de platen van The Cats volspeelde.

In 1992 kreeg hij een ernstig auto-ongeluk maar vanaf 1993 is hij weer actief. In die tijd was Theo van Scherpenseel de eerste die hem bijstond. Akkerman is een gitarist die voortdurend experimenteert met nieuwe apparatuur en gitaren.

Als bandlid stond hij op vele festivals:

• verschillende edities (w.o. de eerste) van Pinkpop (1969, 1971, 1972);
• het Holland Pop Festival in Kralingen (1970);
• het Free Concert in het Amsterdamse Bos (1971);
• de Lochem Popmeetings (1972, 1978);
• het National Jazz and Blues Festival in Reading (1972, 1974);
• het Great Western Express Festival te Lincoln (1972);
• het Schaefer Music Festival in New York (1973);
• Jazz Bilzen (1974, 1980);
• het Merlin Popfestival te Meerlo (1974);
• het Roskilde Festival (1975);
• Torhout Werchter (1976, 1977);
• het Montreux Jazz Festival (1978);
• Parkpop Den Haag (1993);
• verschillende keren op het North Sea Jazz Festival.

In januari 2005 werd hem een Gouden Harp toegekend wegens zijn verdienste voor de Nederlandse lichte muziek. Op 11 april 2009 won Akkerman de vierde Eddy Christiani Award vanwege zijn inspirerende bijdrage aan de ontwikkeling van de elektrische gitaarmuziek.

Op 28 december 2012 is hij ter gelegenheid van zijn vijftigjarige carrière in de muziek benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau.[2] Hij heeft dit jubileum gevierd met twee concerten, in De Melkweg in Amsterdam en in de Oosterpoort in Groningen.

Akkerman is drie keer getrouwd, heeft twee zoons uit zijn tweede huwelijk en twee dochters uit zijn derde huwelijk.

• Brigitte Tast, Hans-Juergen Tast: „be bop” - Die Wilhelmshöhe rockt. Disco und Konzerte in der Hölle. Verlag Gebrüder Gerstenberg GmbH & Co. KG, Hildesheim 2007, ISBN 978-3-8067-8589-0.
• Brigitte Tast, Hans-Juergen Tast: „be bop” - Rock-Tempel & Nachtasyl - Band 2 zur Legende. Hildesheim: Verlag Gebr. Gerstenberg 2009. ISBN 978-3-8067-8733-7.
• Dave Randall, In & out of focus: the music of Jan Akkerman & Focus, 2003, London: SAF Publishing, 223 blz., ISBN 0-946719-44-6
• Jip Golsteijn & Berry Zand Scholten, Popscore, Centripress, 1973; eerder in De Telegraaf verschenen interviews en reportages, waaronder een dubbelportret van Akkerman en Van Leer

• Officiële website Jan Akkerman